ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΜΕΘΟΔΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΙΚΗ ΕΠΙΔΕΞΙΟΤΗΤΑ, ΑΥΤΟ-ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Abstract

THE PURPOSE OF THIS STUDY WAS TO EXAMINE THE EFFECTS OF FOUR TEACHING METHODS ON SEVERAL MEASURES OF MOTOR SKILL, SELF-CONCEPT, AND SOCIAL ATTITUDES OF 130 FIFTH GRADE CHILDREN (67 BOYS, 63 GIRLS), WHO WERE RANDOMLY CHOSEN FROM FIVE ELEMENTARY SCHOOLS IN ONE AREA. TEACHING METHODS WERE SYSTEMATICALLY APPLIED FOR 60 TEACHING DAYS (20 WEEKS). MEASUREMENTS WERE ASSESSED ON THREE OCCASIONS (PRE, MID-, AND POSTEXPERIMENT). A 4X2X3 MULTIVARIATE ANALYSIS OF COVARIANCE SHOWED THE 'COMBINED' METHOD MOST EFFECTIVE IN IMPROVING THE STUDENTS' MOTOR ABILITY, WHILE 'INDIRECT' AND 'GAME-ORIENTED' METHODS CONTRIBUTED TO THE IMPROVEMENT OF SELF-CONCEPT AND SOCIAL ATTITUDES, RESPECTIVELY. SINCE EACH OF THE FOUR METHODS HAD DIFFERENT EFFECTS ON VARIOUS MEASURES MADE TO EVALUATE WHETHER AIMS OFPHYSICAL EDUCATION HAD BEEN MET, THE TEACHER SHOULD BE AWARE OF MANY METHODS AND ABLE TO IMPLEMENT THEM IN VARIOUS COMBINATIONS, DEPENDING UPON THE SPECIALFEATURES AND PURPOSES OF A LESSON.

ΚΥΡΙΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΑΥΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΜΕΘΟΔΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ "ΑΜΕΣΗΣ", "ΕΜΜΕΣΗΣ", "ΜΕΙΚΤΗΣ" ΚΑΙ "ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ" ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΙΚΗ ΕΠΙΔΕΞΙΟΤΗΤΑ, ΑΥΤΟ-ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ, ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΕΣ ΣΤΟΧΟΙ ΝΑ ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙ ΕΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ, ΕΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΚΙΝΗΤΙΚΗΣ ΕΠΙΔΕΞΙΟΤΗΤΑΣ, ΑΥΤΟ- ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΕΑΝ Η ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΕΧΕΙ ΘΕΤΙΚΗ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΚΙΝΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ. ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΕΛΑΒΑΝ ΜΕΡΟΣ 130 ΜΑΘΗΤΕΣ (67 ΑΓΟΡΙΑ ΚΑΙ 63 ΚΟΡΙΤΣΙΑ) ΤΗΣ Ε' ΤΑΞΗΣ, ΠΕΝΤΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΠΡΑΧΑΜΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΛΩΝΟΥ ΑΘΗΝΩΝ. ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΜΕΘΟΔΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΤΟ "CHEFFERS ADAPTATION OF FLANDERS INTERACTION ANALYSIS SYSTEM" (CAFIAS) (CHEFFERS, 1972) ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΤΙΚΗΣ ΕΠΙΔΕΞΙΟΤΗΤΑΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΔΡΟΜΟΥ, ΑΛΜΑΤΟΣ, ΡΙΨΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΡΜΟΓΗΣ, ΠΟΥ ΕΠΙΝΟΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ JOHNSON (1979), SIMONS (1982) ΚΑΙ HOLOPAINEN (1982). Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟ- ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΚΑ "THE PIERS-HARRIS CHILDREN'S SELF- CONCEPT SCALE" PIERS-HARRIS (1984) ΚΑΙ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕ ΤΙΣ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΜΕΤΑΒΛΗΤΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ, ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ, ΦΥΣΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ, ΑΓΧΟΣ, ΔΗΜΟΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ-ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ. (ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΠΕΡΙΛΗΨΗΣ)