Μελέτη της συσχέτισης του συστήματος ρενίνης - αγγειοτασίνης - αλδοστερόνης με τις μεταβολικές και ενδοκρινικές διαταραχές που παρατηρούνται στο σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών

Abstract

BACKGROUND:Women with Polycystic Ovary Syndrome (PCOS) display a clustering of cardiovascular risk factors. Renin/prorenin (total renin)/aldosterone is involved in hypertension, cardiovascular fibrosis, thereby aggravating the cardiovascular risk. OBJECTIVE: To investigate the levels of total plasma renin and their possible relationship with insulin resistance and hyperandrogenemia in PCOS women. Additionally, to explore the effect of metformin on this cardiovascular risk factor. METHODS:48 women with PCOS and 21 controls matched for age and body mass index (BMI) –were studied. All subjects were assessed for anthropometric characteristics, hormonal and metabolic parameters, plasma total renin, aldosterone levels and an oral glucose tolerance test (OGTT) was performed. A subgroup of twenty five women with PCOS was evaluated 6 months post metformin administration. RESULTS:The two groups did not differ significantly in age, ΒMI, waist to hip ratio, and blood pressure. Basal total renin levels were higher in PCOS women (47,1±4,9 vs. 26,5±2,98 μU/ml, p=0,001). PCOS women compared to controls during OGTT, displayed higher areas under the curve for glucose , insulin and total renin (AUCREN) (6092,9±592,7 vs. 3567,1±473,8, p=0,001). Mean AUCREN was correlated significantly with insulin resistance indices and positively with free testosterone levels (p<0,001). Total renin, aldosterone, AUCREN, hormonal and metabolic profile were significantly improved after 6 months on metformin treatment. CONCLUSION:PCOS women demonstrated increased plasma total renin levels, which were positively correlated to insulin resistance and androgen levels. Metformin treatment was shown to significantly reduce total renin levels.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Οι γυναίκες με ΣΠΩ παρουσιάζουν παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου όπως παχυσαρκία, αντίσταση στην ινσουλίνη, χαμηλού βαθμού χρόνια φλεγμονή. Η υπερδραστηριότητα του άξονα ρενίνης-αγγειοτασίνης-αλδοστερόνης (ΡΑΑ), αναγνωρίζεται ως σημαντικός παράγοντας καρδιαγγειακού κινδύνου με συμμετοχή στην παθοφυσιολογία της αρτηριακή υπέρτασης και της μυοκαρδιακής και αγγειακής ίνωσης. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση της δραστηριότητας του άξονα ρενίνης- αλδοστερόνης σε νεαρές γυναίκες με ΣΠΩ και η σχέση που υπάρχει με άλλες ορμονικές και μεταβολικές παραμέτρους, καθώς επίσης η επίδραση της ινσουλινο-ευαισθητοποιού ουσίας μετφορμίνης, στο ανωτέρω σύστημα. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Μελετήσαμε 48 ασθενείς με Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών (ΣΠΩ) (ηλικίας: 24,5 ± 0,7 έτη, ΒΜΙ: 27,4 ± 0,9 kg/m2) (διαγνωστικά κριτήρια NIH) και 21 φυσιολογικές γυναίκες (M) (ηλικίας: 25,2 ± 0,8 έτη, ΒΜΙ: 25,2 ± 1,2 kg/m2). Προσδιορίστηκαν τα επίπεδα πλάσματος ολικής Ρενίνης (REN, μU/ml) και αλδοστερόνης (Aldo, pg/ml), τα ορμονικά, μεταβολικά και σωματομετρικά χαρακτηριστικά των ατόμων και στις δύο ομάδες. Όλα τα άτομα υποβλήθηκαν σε καμπύλη σακχάρου (OGTT). Σε 25 ασθενείς χορηγήθηκε μετφορμίνη (1700 mg ημερησίως) για 6 μήνες και οι ανωτέρω προσδιορισμοί επαναλήφθηκαν. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Τα βασικά επίπεδα ολικής Ρενίνης (ΣΠΩ: 47,9 ± 4,7 vs. Μ: 24,5 ± 2,7 , p=0,003) ήταν υψηλότερα στις γυναίκες με ΣΠΩ σε σχέση με τις μάρτυρες. Επίσης οι γυναίκες με ΣΠΩ είχαν υψηλότερα επίπεδα ολικής ρενίνης και αλδοστερόνης στον χρόνο 120΄ κατά την δοκιμασία OGTT.( Ρενίνη 120΄ ΣΠΩ: 45,2 ± 4,4 vs M: 25,1 ± 3,2 p=0,007, Αλδοστερόνη 120΄ : ΣΠΩ: 95 ± 8,2 vs M: 62,76 ± 5,2 p<0,001). Οι γυναίκες με ΣΠΩ είχαν υψηλότερες επίπεδα ολικής (87,32 ± 4,4vs 46,33 ± 3,7 p<0,001) και ελεύθερης τεστοστερόνης (3,45 ± 0,18 vs. 1,58 ± 0,11 p<0,001) και υψηλότερες τιμές του δείκτη υπερανδρογοναιμίας (free androgen index, FAI: 12,54 ± 1,1 vs. 4,3 ± 0,51 p<0.001) . Δεν παρατηρήθηκαν διαφορές στην ηλικία (24,5 ± 0,7 vs. 25,2 ± 087 p= 0,482 ), το ΒΜΙ (27,4 ± 0,9 vs. 25,2 ± 1,2 p=0,153), στον λόγο περιφέρειας μέσης προς περιφέρεια ισχίου ( WHR: 0,77 ± 0,001 vs. 0,74 ± 0,001 p=0,091) την αρτηριακή πίεση ( ΣΑΠ:113,6 ± 2,2 vs. 112,5 ± 2,4 p=0,643, ΔΑΠ: 75,8 ± 1,6 vs. 75,6 ± 1,5 p=0,941), το νάτριο ορού, (Na: 140,3 ± 0,78 vs. 141,5 ± 0,68 p=0,410 ), το κάλιο ορού (Κ: 3,96± 0,05 vs. 4,2 ± 0,14 p=0,055) και τις βασικές τιμές αλδοστερόνης(ΑLDO 0: 116,2 ± 13,5 vs. 120,6 ± 19,3 p=0,851). Oι γυναίκες με ΣΠΩ είχαν υψηλότερα βασικά επίπεδα σακχάρου και ινσουλίνης καθώς και λόγου γλυκόζης νηστείας προς ινσουλίνη νηστείας σε σύγκριση με τις μάρτυρες ( Glu 0: 94,1 ± 1,8 vs. 83,2 ± 2,2 p=0,001, Ins 0: 12,2 ± 1,5 vs. 7,3± 1 p=0,013, GIR: 11,1 ± 0,8 vs. 14,6 ± 1,0 p=0,014). Οι γυναίκες με ΣΠΩ διέφεραν στατιστικά σημαντικά όσον αφορά τους δείκτες ινσουλινοευαισθησίας: QUICKI 0,34 ± 0,004 vs. 0,37 ± 0,006 p=0,002 ΗΟΜΑ: 2,6 ± 0,35 vs. 1,3 ± 0,18 p=0,002, και MATSUDA: 4,6 ± 0,5 vs. 7,3 ± 0,81 p=0,010. ..........................................................................................................................................................