Η ηλικία στην υιοθεσία ανηλίκων και στην ΙΥΑ

Abstract

The dissertation under the theme «The age in relation to minors’ adoption and Medically Assisted Reproduction (MAR)» aims to approach the adoption and the MAR through the lenses of the relevant jurisprudence which has focused on the age of the involved parties in each procedure - basically on the upper age of the applicants -. This subject matter, of both legal and social interest, is approached through court decisions - as the latter analyzed in the respective annexes of the dissertation -, in correlation with the applicable legal frame. Through this comparative overview, the two institutions result to be complementary, as for their evolution and nature. However, even though both institutions have identical recipients, they are substantially differentiated: they both aim similar goal, still the role of the final recipients and the applicants is quantitively different in each procedure. Although both institutions target to meet a human need, the latter is, however, approached, through different, each time, perspective, and importance as for the involved parties - final recipients and applicants, respectively -. Through the comparative review of the relevant court decisions, a tendency to "exceed" the maximum age limits set is highlighted. Such conclusion is the basis for the study under question, and inevitably evokes, and possibly confirms, the need to update not only each framework, but also the way to approach it.

Στόχος της εργασίας με θέμα «Η ηλικία στην υιοθεσία ανηλίκων και στην ΙΥΑ» είναι να προσεγγίσει τους δύο θεσμούς του οικογενειακού δικαίου - την υιοθεσία και την ΙΥΑ - μέσα από το πρίσμα της σχετικής νομολογίας που έχει επικεντρωθεί στο ζήτημα της ηλικίας των εμπλεκομένων στην εκάστοτε διαδικασία μερών - κυρίως αναφορικά με τα ανώτατα όρια ηλικίας των αιτούντων -. Το εν λόγω θέμα, με νομικό όσο και κοινωνικό ενδιαφέρον, προσεγγίζεται μέσα από συγκεκριμένες δικαστικές υποθέσεις, όπως αναλύονται στα σχετικά παραρτήματα της εργασίας, σε συνδυασμό με το αντίστοιχο νομικό πλαίσιο. Μέσα από αυτή τη συγκριτική επισκόπηση φαίνεται να αναδεικνύεται η «συγγένεια» των δύο αυτών θεσμών και η παραπληρωματική τους, εν μέρει, πορεία και φύση. Αν και αμφότεροι έχουν ταυτόσημους αποδέκτες, διαφοροποιούνται στον αξιολογικό ρόλο αυτών. Προσομοιάζουν μεν στον σκοπό, αλλά διαφοροποιούνται, και πάλι αξιολογικά, στην προτεραιότητα του τελικού αποδέκτη αυτών. Ομοίως, διαφοροποιούνται ουσιαστικά και στην ακολουθούμενη διαδικασία. Καλούνται πάντως και οι δύο θεσμοί να καλύψουν μία ανάγκη ανθρώπινη σε κάθε περίπτωση, ιδωμένη, ωστόσο, από διαφορετική σκοπιά και με διαφορετική βαρύτητα για κάθε θεσμό ως προς τον τελικό αποδέκτη. Μέσα από τη μελέτη δε των σχετικών δικαστικών αποφάσεων και τη συγκριτική επισκόπηση αυτών αναδεικνύεται, κι επιβεβαιώνεται ενδεχομένως, μια τάση «υπέρβασης» των ανώτατων ορίων ηλικίας που τίθενται από τις εφαρμοστέες διατάξεις. To γεγονός αυτό αναπόφευκτα προβληματίζει και αποτελεί βασικό άξονα μελέτης για την εν λόγω εργασία, οδηγώντας σε αντίστοιχα συμπεράσματα ως προς την ανάγκη επικαιροποίησης τόσο του εκάστοτε πλαισίου, όσο και του τρόπου προσέγγισης και ερμηνείας αυτού.

La thèse «L’ age en adoption des mineurs et la Reproduction Medicalement Assistée» envisage à rapprocher les deux institutions du droit familial à travers le prisme de la jurisprudence relative, en ce qui concerne l’ age des parties dans chaque processus - particulièrement les limites maximales d’ age des applicants -. Ce sujet, d’ intérêt juridique et social, est abordé à partir des decisions judiciaires - telles qu’ analysées dans les annexes du document - en combinaison avec le cadre juridique correspondant. À travers cette revue comparative, le caractère supplémentaire et “congénital” des deux institutions est bien mis en evidence. Cependant, bien que tous les deux institutions aient des destinataires identiques, leur rôle est different: leur objectif est simillaire, mais, encore une fois, ils se différencient en ce qui concerne la priorité du destinataire final, aussi que le processus en chaque cas. Les deux institutions envisagent à couvrir un besoin humain, qui, toute fois, est traité de façon differente dans chaque cas, tant en ce qui concerne le destinataire final, aussi que l’ applicant. En tous cas, la revue comparative de la jurisprudence met en evidence une tendance à «dépasser» les limites maximales d’âge fixés, fait qui forme la base de cette analyse, et éventuellement confirme la nécessité - non seulement pour chaque cadre, mais aussi pour la manière de le rapprocher - de s ’adapter aux évolutions respectives.