Self-talk and emotions in competitive sport

Abstract

The main purpose of the present PhD was to investigate the relationship between self-talk and affective processes and a second focus of this PhD was on outward emotional reactions. The PhD consists of five different articles. The first article includes a review outlining general ideas of how the self-talk perspective, distinguishing between strategic and organic self-talk, including the subcategories spontaneous and goal-directed self-talk, may allow a systematic investigation between self-talk and emotions. The main focus of the second article is on how goal-directed self-talk can influence emotions at different stages in the emotion process according to the process model of emotion regulation. The scoping review in the third article took a more systematic approach on capturing the available evidence on the relationship between self-talk and affective processes within the context of sport. The findings of the studies were classified into organic and strategic self-talk. The fourth article describes a study conducted in competitive tennis matches to assess the relationship between self-talk and emotions. By using a video-assisted methodology, the results show that the intensity of both emotions experienced and outward emotional reactions was lower in situations where players reported goal-directed self-talk, either alone or in conjunction with spontaneous self-talk, compared to situations where players reported spontaneous self-talk alone. Finally, the fifth article includes a study that assessed antecedents and consequences of outward emotional reactions in table tennis. Results showed that situational factors related to the importance of the situation (e.g., remaining points in the set) could predict positive and negative outward emotional reactions, while the effects of situational factors related to the controllability of the situation (e.g., leadings in points) were less conclusive. In addition, neither positive nor negative outward emotional reactions could predict the outcome of the next point. Overall, the present PhD introduces various new directions in research that may help increase our understanding of the relationship between self-talk and affective processes and also highlights the importance of considering the different emotion components when examining their role within the context of sport.

Ο σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής ήταν να διερευνήσει τη σχέση μεταξύ της αυτο-ομιλίας και των συναισθηματικών διεργασιών και ακολούθως, στα πλαίσια της σχέσης αυτής, να εξετάσει το ρόλο των εξωτερικών συναισθηματικών αντιδράσεων. Η διδακτορική διατριβή αποτελείται από πέντε διαφορετικά άρθρα. Το πρώτο άρθρο περιλαμβάνει μια ανασκόπηση που παρουσιάζει γενικές ιδέες για το πώς η αυτο-ομιλία, οργανική και στρατηγική, έχει σχετιστεί στη βιβλιογραφία με τα συναισθήματα. Το δεύτερο άρθρο εστιάζει στον τρόπο με τον οποίο η αυτο-ομιλία μπορεί να επηρεάσει τα συναισθήματα σε διάφορα στάδια της συναισθηματικής διαδικασίας σύμφωνα με το μοντέλο διαδικασίας της ρύθμισης των συναισθημάτων. Το τρίτο άρθρο επιχειρεί μια πιο συστηματική προσέγγιση για την σχετικά με τη σχέση μεταξύ της αυτο-ομιλίας και των συναισθηματικών διαδικασιών στο πλαίσιο του αθλητισμού, στην οποία τα ευρήματα των μελετών ταξινομήθηκαν με βάση την κατηγοριοποίηση της αυτο-ομιλίας σε οργανική και στρατηγική. Το τέταρτο άρθρο περιγράφει μια εμπειρική μελέτη που διεξήχθη σε αγωνιστικές συνθήκες αντισφαίρισης για την αξιολόγηση της σχέσης μεταξύ της αυτο-ομιλίας και των συναισθημάτων. Με τη χρήση μεθοδολογίας με βιντεοσκόπηση, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η ένταση τόσο των συναισθημάτων που βιώθηκαν όσο και των εξωτερικών συναισθηματικών αντιδράσεων ήταν χαμηλότερη σε καταστάσεις όπου οι αθλητές ανέφεραν στοχευμένη αυτο-ομιλία, είτε μόνη της είτε σε συνδυασμό με αυθόρμητη αυτο-ομιλία, σε σύγκριση με καταστάσεις όπου οι αθλητές ανέφεραν μόνο αυθόρμητη αυτο-ομιλία. Τέλος, το πέμπτο άρθρο περιγράφει μια εμπειρική μελέτη που αξιολόγησε παράγοντες που προβλέπουν την εκδήλωση εξωτερικών συναισθηματικών αντιδράσεων αλλά και τις συνέπειες τους, σε αγώνες στην επιτραπέζια αντισφαίριση. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι περιστασιακοί παράγοντες που σχετίζονται με τη σημασία της κατάστασης (π.χ. εναπομείναντες πόντοι στο σετ) μπορούσαν να προβλέψουν με συνέπεια θετικές και αρνητικές εξωτερικές συναισθηματικές αντιδράσεις, ενώ τα αποτελέσματα για περιστασιακούς παράγοντες που σχετίζονταν με τη δυνατότητα ελέγχου μίας κατάστασης (π.χ. προβάδισμα σε πόντους) ήταν λιγότερο σταθερά. Επιπλέον, βρέθηκε ότι ούτε οι θετικές ούτε οι αρνητικές εξωτερικές συναισθηματικές αντιδράσεις μπορούσαν να προβλέψουν το αποτέλεσμα του επόμενου πόντου. Συνολικά, η παρούσα διδακτορική διατριβή εισάγει διάφορες νέες κατευθύνσεις στην έρευνα που μπορούν συμβάλουν στη βελτίωση της κατανόησης για τη σχέση μεταξύ της αυτο-ομιλίας και συναισθηματικών διεργασιών και υπογραμμίζει τη σημασία της εξέτασης των διαφόρων συνιστωσών των συναισθημάτων κατά την εξέταση του ρόλου τους στο πλαίσιο του αθλητισμού.