Ο φανταστικός χώρος στον δημιουργικό λόγο των παραμυθιών

Abstract

The subject of this PhD research is studying, understanding and interpreting Fantastic space, as it is presented in fairy tales and fairy tale stories. Fantastic space is defined as opposed to the realistic space – the term “real” is avoided as the hypothesis is that Fantastic space is equally real to our physical world. Fantastic space is born in the creative writing of fairy tales, which can develop within the narrative a unique and whole universe, where the action is uniquely unfolded: only in this specific world each story can be born. In search of this Fantastic space the following fairy tales are used as examples: Sleeping Beauty, Hansel and Gretel, Snow Queen, Alice’s Adventures in Wonderland, Through the Looking-Glass, The Magician’s Nephew, and the seven books with Harry Potter. Through the methodology used, i.e. the semantics approach of Ferdinand de Saussure and Roland Barthes, the linguistics approach of Paul Werth, the structural elements of Fantastic space, their part in the narrative as well as their function are defined. This PhD research will argue that Fantastic space is the motivating force for the construction of a whole universe and the subsequent narrative development, as well as a system of structure and rules, which has some kind of reference to the structure and rules that apply to the realistic world of our physical experience.

Αντικείμενο της παρούσας διδακτορικής έρευνας αποτελεί η καταγραφή, μελέτη και ερμηνεία του Φανταστικού Χώρου, έτσι όπως αυτός ορίζεται στα κείμενα των παραμυθιών και των ιστοριών με παραμυθικά στοιχεία. Ο Φανταστικός χώρος ορίζεται σε αντιδιαστολή με τον ρεαλιστικό χώρο - αποφεύγεται ο όρος "πραγματικός" χώρος, καθώς η υπόθεση είναι ότι πραγματικός, εντός του πλαισίου του, είναι και ο Φανταστικός χώρος, με ποικιλία εφάμιλλη του ρεαλιστικού. Κοιτίδα αυτού του Φανταστικού Χώρου αποτελεί ο δημιουργικός λόγος του συγγραφέα των παραμυθιών, ο οποίος, στο πλαίσιο της αφήγησης, αναπτύσσει και ζωντανεύει ένα μοναδικό και αύταρκες σύμπαν, όπου θα εκτυλιχθεί η δράση με τρόπο μονοσήμαντο: μόνο εντός του συγκεκριμένου σύμπαντος της κάθε ιστορίας είναι δυνατό να διαδραματιστεί η συγκεκριμένη ιστορία. Προς την αναζήτηση του Φανταστικού χώρου χρησιμοποιούνται ως παραδειγματικές εφαρμογές τα κείμενα των παραμυθιών Η Ωραία Κοιμωμένη, Χάνσελ και Γκρέτελ, Η Βασίλισσα του Χιονιού, Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, Πέρα από τον Καθρέπτη, Ο Ανιψιός του Μάγου, και της επταλογίας με κεντρικό χαρακτήρα τον Harry Potter. Μέσω της εφαρμογής συγκεκριμένης μεθοδολογίας - το έργο των γλωσσολόγων/σημειολόγων Ferdinand de Saussure και Roland Barthes, καθώς και η κειμενογλωσσολογική προσέγγιση του Paul Werth, με επίκεντρο το γνωσιακό φαινόμενο της Μεταφοράς - αναζητούνται τα δομικά στοιχεία του Φανταστικού χώρου, ο ρόλος του εντός της αφήγησης αλλά και η λειτουργία του εντός του κειμενικού κόσμου. Σκοπός της διδακτορικής έρευνας είναι αυτός ο Φανταστικός χώρος να δειχτεί ως η κινητήριος δύναμη για την ανοικοδόμηση ενός πλήρους σύμπαντος και την συνεπακόλουθη εξέλιξη της αφήγησης, και να αναγνωριστεί ως ένα σύστημα με δομή και κανόνες, το οποίο έχει κάποιου είδους αναφορά στη δομή και τους κανόνες που ισχύουν στον ρεαλιστικό χώρο της φυσικής μας εμπειρίας.