Η επίδραση του ρανελικού στροντίου στην πώρωση των καταγμάτων: πειραματική μελέτη σε κονίκλους

Abstract

Strontium ranelate (StR) is an antiosteoporotic agent previously utilized for the enhancement of fracture union. The aim of this study was to investigate the effects of StR on fracture healing using a rabbit model. Forty adult female rabbits were included in the study and were divided in equal groups, according to StR treatment or untreated controls. All animals were subjected to osteotomy of the ulna, while the contralateral ulna remained intact and served as a control for the biomechanical assessment of fracture healing. Animals in the study group received 600 mg/kg/day of StR orally. All animals received ordinary food. At 2 and 4 weeks, all animals were euthanatized and the osteotomy sites were evaluated for healing through radiological, biomechanical, and histopathological studies. The treatment group presented statistically significant higher callus diameter, total callus area, percentage of fibrous tissue (p < 0.001), vessels/mm2, number of total vessels, and lower osteoclast number/mm2 (p < 0.05) than the control group at 2 weeks. Additionally, the treatment group presented significantly higher percentages of new trabecular bone, vessels/mm2, osteoclast number/mm2, and lower values for callus diameter, as well as total callus area (p < 0.05), than the control group at 4 weeks. At 4 weeks, in the treatment group, force applied (p = 0.003), energy at failure (p = 0.004), and load at failure (p = 0.003) were all significantly higher in the forearm specimens with the osteotomized ulnae compared to those without. Radiological bone union was demonstrated for animals receiving StR at 4 weeks compared with controls (p = 0.045). The present study demonstrates a potentially beneficial effect of StR in fracture healing. These results create new alternatives for the use of StR as a pharmacologic agent with a potential role on bone defect repair. Further studies evaluating its possible role in promoting fracture healing are necessary.

Το Ρανελικό Στρόντιο(StR) είναι ένας αντι-οστεοπορωτικός παράγοντας που είχε χρησιμοποιηθεί και στο παρελθόν για την ενίσχυση της πώρωσης κατάγματος. Σκοπός της μελέτης ήταν η επίδραση του ρανελικού στροντίου στην πώρωση των μη παθολογικών καταγμάτων χρησιμοποιώντας ένα πειραματικό μοντέλο κονίκλου. Σαράντα ενήλικες θηλυκοί κόνικλοι συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη και χωρίστηκαν σε ομάδες, ομάδα παρέμβασης με ρανελικό στρόντιο και ομάδα ελέγχου- μαρτύρων χωρίς θεραπεία. Όλα τα ζώα υποβλήθηκαν σε οστεοτομία της ωλένης, ενώ η αντίπλευρη ωλένη παρέμεινε ανέπαφη και χρησίμευσε ως μάρτυρας για τη εμβιομηχανική εκτίμηση της θεραπείας του κατάγματος. Τα ζώα στην ομάδα παρέμβασης έλαβαν 600 mg / kg / ημέρα ρανελικό στρόντιο από το στόμα. Όλα τα ζώα έλαβαν συνηθισμένη τροφή για κονίκλους. Στις 2 και 4 εβδομάδες, όλα τα ζώα υποβλήθηκαν σε ευθανασία και οι θέσεις οστεοτομίας αξιολογήθηκαν για επούλωση μέσω ακτινολογικών, εμβιομηχανικών και ιστοπαθολογικών δοκιμασιών. Η ομάδα παρέμβασης παρουσίασε στατιστικά σημαντική υψηλότερη διάμετρο πώρου, συνολική επιφάνεια πώρου, ποσοστό ινώδους ιστού (p <0.001), αγγείων / mm2, αριθμό συνολικών αγγείων και μικρότερο αριθμό οστεοκλαστών / mm2 (p <0.05) από το ομάδα ελέγχου στις 2 εβδομάδες. Επιπλέον, η ομάδα παρέμβασης παρουσίασε σημαντικά υψηλότερα ποσοστά νέου δοκιδώδους οστού, αγγείων / mm2, αριθμού οστεοκλαστών / mm2 και χαμηλότερες τιμές για τη διάμετρο του πώρου, καθώς και τη συνολική επιφάνεια του πώρου (p <0.05), από την ομάδα ελέγχου στις 4 εβδομάδες. Στις 4 εβδομάδες, στην ομάδα παρέμβασης, η δύναμη που ασκήθηκε (p = 0. 003), η ενέργεια αστοχίας (p = 0. 004) και το φορτίο αστοχίας (p = 0. 003) ήταν όλα σημαντικά υψηλότερα στα δείγματα αντιβραχίου με οστεοτομία ωλένης σε σύγκριση με αυτά χωρίς οστεοτομία. Η ακτινολογική πώρωση των οστών αποδείχθηκε για ζώα που έλαβαν ρανελικό στρόντιο στις 4 εβδομάδες σε σύγκριση με τους μάρτυρες (p = 0. 045). Η παρούσα μελέτη καταδεικνύει μια δυνητικά ευεργετική επίδραση ρανελικού στροντίου στην επούλωση του κατάγματος. Τα αποτελέσματα αυτά δημιουργούν νέες εναλλακτικές λύσεις για τη χρήση του ρανελικού στροντίου ως φαρμακολογικού παράγοντα με πιθανό ρόλο στην αποκατάσταση οστών που έχουν υποστεί κάταγμα. Απαιτούνται περαιτέρω μελέτες που θα αξιολογούν τον πιθανό ρόλο του φαρμάκου στην πώρωση των καταγμάτων.