Σύνδρομο βακτηριακής υπερανάπτυξης του λεπτού εντέρου και λειτουργική δυσπεψία

Abstract

Background/Aims: Small intestinal bacterial overgrowth (SIBO), characterized by either increased numbers or presence of colonic type bacteria in the small bowel has been previously described in Functional Dyspepsia (FD), based on breath testing. In this study, we aim to examine the prevalence of SIBO among FD patients using small bowel aspirate culture. Methods: We prospectively enrolled outpatients fulfilling Rome IV criteria for FD. Severity of symptoms was graded using the patient assessment of upper gastrointestinal symptom severity index (PAGI-SYM) questionnaire. Patients underwent upper gastrointestinal endoscopy and duodenal fluid was aspirated in sterile traps. SIBO was defined as ≥103 CFU/ml of duodenal aspirate and/or presence of colonic type bacteria. Patients undergoing gastroscopy due gastroesophageal reflux symptoms - control group (CG) - and patients with irritable bowel syndrome (IBS) fulfilling Rome IV criteria were also recruited. Results: We enrolled 227 FD subjects, 30 CG and 90 IBS patients. Among FD patients, 144(63.4%), 64(28.2%) and 19(8.4%) had Postprandial Distress (PDS), Epigastric pain (EPS) and overlap PDS-EPS syndrome, respectively. SIBO prevalence was 20.8%, 12.5% and 31.6% among PDS, EPS and overlap PDS-EPS FD subtypes, respectively. Overall, SIBO prevalence was significantly higher in FD [44/227(19.4%)], compared to CG [1/30(3.3%)], (p=0.037) and similar to IBS [44/227(19.4%) vs. 15/90(16.7%), p=0.63] subjects. SIBO presence was associated neither with total nor with any subscale score of the PAGI-SYM questionnaire. Conclusions: In a cohort of Greek FD patients, SIBO prevalence was similar to that of IBS subjects and higher compared to that of controls.

Εισαγωγή - Σκοπός: Το σύνδρομο βακτηριακής υπερανάπτυξης του λεπτού εντέρου (ΣΒΥΛΕ) που χαρακτηρίζεται από αυξημένο αριθμό ή παρουσία βακτηρίων τύπου παχέος εντέρου στο λεπτό έντερο έχει περιγραφεί στην παθογένεια της λειτουργικής δυσπεψίας (ΛΔ), με τη χρήση δοκιμασιών αναπνοής. Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν η εκτίμηση του επιπολασμού του ΣΒΥΛΕ μεταξύ ασθενών με ΛΔ χρησιμοποιώντας καλλιέργεια του υγρού αναρρόφησης από το λεπτό έντερο. Μέθοδοι: Αξιολογήσαμε προοπτικά εξωτερικούς ασθενείς που πληρούσαν τα κριτήρια της ROME IV για ΛΔ. Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων αξιολογήθηκε χρησιμοποιώντας το ερωτηματολόγιο PAGI-SYM. Οι ασθενείς υπεβλήθησαν σε ενδοσκόπηση ανώτερου πεπτικού και το δωδεκαδακτυλικό υγρό αναρροφήθηκε σε αποστειρωμένες παγίδες. Το ΣΒΥΛΕ ορίστηκε ως ≥103 CFU / ml αναρρόφησης δωδεκαδακτύλου και / ή παρουσία βακτηρίων παχέος εντέρου. Συμπεριλάβαμε επίσης ως μάρτυρες (ΟΜ) ασθενείς που υπεβλήθησαν σε γαστροσκόπηση λόγω συμπτωμάτων γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης και υλικό από ασθενείς με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (ΣΕΕ) που πληρούσαν τα κριτήρια της ROME IV. Αποτελέσματα: Εντάξαμε συνολικά 227 ασθενείς με ΛΔ, 30 ΟΜ και 90 με ΣΕΕ. Μεταξύ των ασθενών με ΛΔ, 144 (63,4%), 64 (28,2%) και 19 (8,4%) είχαν σύνδρομο μεταγευματικής δυσφορίας (ΜΓΔ), σύνδρομο επιγαστρικού άλγους (ΣΕΑ) και σύνδρομο αλληλοπεπικάλυψης ΜΓΔ - ΣΕΑ. Ο επιπολασμός του ΣΒΥΛΕ ήταν 20,8%, 12,5% και 31,6% μεταξύ των υποτύπων του συνδρόμων, αντίστοιχα. Συνολικά, ο επιπολασμός του ΣΒΥΛΕ ήταν σημαντικά υψηλότερος στη ΛΔ [44/227 (19,4%)], σε σύγκριση με την ΟΜ [1/30 (3,3%)], (p = 0,037) και παρόμοιος με το ΣΕΕ [44/227 (19,4%, 15/90 (16,7%), p = 0,63]. Η παρουσία του ΣΒΥΛΕ δεν συσχετίστηκε ούτε με το σύνολο ούτε με καμία βαθμολογία υποκλίμακας του ερωτηματολογίου PAGI-SYM. Συμπεράσματα: Σε μια κοόρτη ασθενών με ΛΔ στην Ελλάδα, ο επιπολασμός του ΣΒΥΛΕ ήταν παρόμοιος με εκείνον των ασθενών με ΣΕΕ και υψηλότερος σε σύγκριση με αυτούς των μαρτύρων.