Διαστρωμάτωση κινδύνου ασθενών με σύνδρομο Brugada

Abstract

Sudden cardiac death is a tragic event. One of the diseases that is directly associated with the occurrence of sudden cardiac death is Brugada syndrome. Since 1992, when this clinical entity was first described, much progress has been made in understanding the pathophysiological mechanisms of the syndrome, in diagnosis and in treatment. The implantation of a cardioverter-defibrillator remains to date the most effective therapeutic intervention to prevent sudden cardiac death. However, it is an intervention that is not devoid of long-term complications, which affect the morbidity and mortality of patients. The decision to implant a defibrillator depends directly on patient's risk of sudden cardiac death. As is obvious, the risk stratification is of major importance in the management and treatment of patients. In the literature there are different and conflicting data on the prognostic value of various clinical, electrocardiographic or electrophysiological markers and the specific field remains unclear. The present study concerns the stratification of arrhythmic risk of patients with Brugada syndrome with the aim of finding a multiparametric risk stratification model that will contribute to the optimization of the treatment of patients.

Ο αιφνίδιος καρδιακός θάνατος αποτελεί ένα τραγικό γεγονός. Ένα από τα νοσήματα που συσχετίζονται άμεσα με την εμφάνιση αιφνίδιου καρδιακού θανάτου είναι το σύνδρομο Brugada. Από το 1992, όταν περιγράφηκε για πρώτη φορά αυτή η κλινική οντότητα, έχει γίνει μεγάλη πρόοδος στην κατανόηση των παθοφυσιολογικών μηχανισμών του συνδρόμου, στη διάγνωση και στη θεραπεία. Η εμφύτευση απινιδιστή παραμένει έως σήμερα η αποτελεσματικότερη θεραπευτική παρέμβαση για την αποφυγή του αιφνίδιου καρδιακού θανάτου. Ωστόσο είναι μια παρέμβαση που δεν στερείται μακροχρόνιων επιπλοκών, οι οποίες επηρεάζουν τη νοσηρότητα και θνητότητα των ασθενών. Η απόφαση εμφύτευσης απινιδιστή εξαρτάται άμεσα από τον κίνδυνο που διατρέχει ένας ασθενής για την εμφάνιση αιφνίδιου καρδιακού θανάτου. Όπως είναι φανερό, η διαστρωμάτωση του κινδύνου των ασθενών είναι μείζονος σημασίας στη διαχείριση και αντιμετώπιση των ασθενών. Στη βιβλιογραφία υπάρχουν διαφορετικά και αντικρουόμενα δεδομένα σχετικά με την προγνωστική αξία διάφορων κλινικών, ηλεκτροκαρδιογραφικών ή ηλεκτροφυσιολογικών δεικτών και το συγκεκριμένο πεδίο παραμένει ασαφές. Η παρούσα μελέτη αφορά τη διαστρωμάτωση αρρυθμιολογικού κινδύνου των ασθενών με σύνδρομο Brugada με στόχο την ανεύρεση ενός πολυπαραγοντικού μοντέλου διαστρωμάτωσης που θα συνεισφέρει στη βελτιστοποίηση της αντιμετώπισης των ασθενών.