Διερεύνηση του τρόπου αντιμετώπισης των ασθενών άνω των 70 ετών με καρκίνο παχέος εντέρου: τήρηση θεραπευτικών πρωτοκόλλων, κατευθυντηρίων οδηγιών και λόγοι αποκλίσεων

Abstract

More than half of patients diagnosed with colorectal cancer are over 70 years old, and median age at time of diagnosis, is 73 years old. However, poor data can be found in bibliography for patients over 70 years old. Geriatric patients are, usually, under represented in randomized trials, as the use of therapeutic drugs in patients with comorbidities can result to higher toxicity rates. This can lead to hypotherapeutic strategies for this group of patients, in surgery, radiotherapy and chemotherapy. The aim of this study was to record demographic, therapeutic and survival data for patients over 70 years old who were diagnosed with colorectal cancer, between 2000 and 2018, and were treated in our department.Overall, 525 patients were treated (250 until 2013 and 275 till 2018) and the median age, at the time of diagnosis, was 76 years old. Most of patients had a good performance status. More specifically, 59.1% of patients diagnosed after 2013 had PS=0. 277 patients received adjuvant therapy and had low rates of discontinuation of therapy. 39.6% of patients had progression of their disease and the median follow up was 56.1 months. Median time of survival was 80.6 months (95% Cl 74.4-97.3).Results from this study indicate that patients over 70 years old, as long as they have undergone a compkete geriatric assessment, can receive similar therapy to the general population, with the same toxicity profiles and the same benefits.

Περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς με καρκίνο παχέος εντέρου (ΚΠΕ) διαγιγνώσκονται σε ηλικίες άνω των 70 ετών, ενώ η διάμεση ηλικία διάγνωσης τα 73 έτη. Ωστόσο, τα δεδομένα στη βιβλιογραφία είναι ιδιαιτέρως φτωχά για ασθενείς άνω των 70 ετών. Πολύ μικρός αριθμός τυχαιοποιημένων μελετών συμπεριλαμβάνουν άτομα αυτής της ηλικίας, καθώς και η φαρμακευτική αγωγή που δίνεται εμφανίζει συχνά μεγάλη τοξικότητα που δεν επιτρέπει τη χρήση τους σε άτομα με σοβαρή νοσηρότητα. Οι πιο ηλικιωμένοι, λοιπόν, ασθενείς έχουν μικρότερες πιθανότητες να παραπεμφθούν σε εξειδικευμένες εξετάσεις λόγω της γενικής φυσικής και νοητικής τους κατάστασης αλλά και των συνοδών προβλημάτων υγείας τους. Αποτέλεσμα αυτών των 2 παραμέτρων είναι οι ηλικιωμένοι ασθενείς να μην μπορούν να σταδιοποιηθούν σωστά, να έχουν μικρότερες πιθανότητες να υποβληθούν σε εξειδικευμένες επεμβάσεις ή/και να λάβουν συμπληρωματική χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία. Στην παρούσα μελέτη καταγράφηκαν δεδομένα δημογραφικά, θεραπευτικής αντιμετώπισης και επιβίωσης των ασθενών άνω των 70 ετών, που διαγνώστηκαν με καρκίνο παχέος εντέρου και ορθού, τα τελευταία 18 χρόνια και έλαβαν θεραπεία στο τμήμα μας. Συνολικά, μελετήθηκαν 525 ασθενείς (250 έως το 2013 και 275 έως το 2018), με μέση ηλικία διάγνωσης τα 76 έτη. Η πλειοψηφία των ασθενών ήταν σε καλό λειτουργικό επίπεδο. Μάλιστα το 59.1% των ασθενών από το 2013 έως το 2018 είχαν PS=0( κατά ECOG). Οι 277 ασθενείς έλαβαν επικουρική θεραπεία, με χαμηλά ποσοστά διακοπής θεραπείας και μείωσης δόσεων. Το 39.6% των ασθενών εμφάνισε πρόοδο νόσου, με μέσο χρόνο παρακολούθησης, τους 56.1 μήνες. Η μέση επιβίωση ήταν 80.6 μήνες (95% Cl 74.4-97.3).Τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής δείχνουν πως οι ασθενείς >70 ετών μπορούν να λάβουν τα ίδια θεραπευτικά σχήματα που συστήνονται για το γενικό πληθυσμό, εμφανίζοντας ανάλογη τοξικότητα και όφελος με τους υπόλοιπους ασθενείς, με την προυπόθεση ότι έχει γίνει σωστή γηριατρική αξιολόγηση και επιλογή των ασθενών αυτών.