Η εξέλιξη κατά την ενήλικη ζωή των ατόμων που απομακρύνθηκαν από τις οικογένειες τους κατά την παιδική ηλικία: παιδοψυχιατρική και ψυχοκοινωνική διερεύνηση

Abstract

There is a growing interest in the long-term outcomes of people who were placed in institutional care during their childhood and / or adolescence. Studies indicate that residential care is associated with poor adult outcomes, including health and mental health problems,lower educational attainment and serious emotional and behavioral difficulties. This is, to our knowledge, one of the first qualitative study in a Greek sample. The aim of the present study was to provide understanding into the past and present experiences of individuals who had resided in a child-care institution during their childhood and / or adolescence and to contribute to the study of the long-term impact of institutional care on adult life. In depth interviews were conducted with 15 individuals (men and women) who had lived in a childcare institution during their childhood and / or adolescence. The audiotaped interviews were transcribed in full, followed by manual coding and qualitative thematic analysis. Analysis revealed three distinct cohorts of participants, based on their current age and the time period during which they were placed at the institution. Systematic comparison of the three cohorts revealed that independent living was strenuous and challenging and that, although institutional practices ameliorate, the social and emotional needs of the looked after children and their families become increasingly complex. Continuous training and support of the personnel of the institutions, a well-planned transitional period with the active involvement of the individuals, as well as systematic follow-ups, seem necessary in order to ensure better adult outcomes.

Τα τελευταία χρόνια έχει υπάρξει ένα αυξανόµενο ερευνητικό ενδιαφέρον, για τις µακροπρόθεσµες συνέπειες της φροντίδας κλειστού τύπου στη ζωή των ατόµων, η οποία φαίνεται πως σχετίζεται µε αρνητική έκβαση στην ενήλικη ζωή, συµπεριλαµβανοµένων χαµηλότερης εκπαίδευσης, προβληµάτων σωµατικής και ψυχικής υγείας και σοβαρών συναισθηµατικών και συµπεριφορικών δυσκολιών. Η παρούσα µελέτη αποτελεί µια από τις πρώτες ποιοτικές µελέτες σε ελληνικό πληθυσµό και σκοπό έχει την διερεύνηση των εµπειριών των ατόµων που είχαν φιλοξενηθεί σε ένα ίδρυµα κλειστής παιδικής προστασίας κατά την παιδική τους ηλικία ή / και την εφηβεία τους, καθώς και του µακροπρόθεσµου αντίκτυπου της φροντίδας στην ενήλικη ζωή. Διεξήχθησαν σε βάθος συνεντεύξεις µε 15 άτοµα (άνδρες και γυναίκες), οι οποίες ηχογραφούνταν και αργότερα γινόταν αποµαγνητοφώνηση και καταγραφή λέξη προς λέξη, ακολουθούµενη από ποιοτική θεµατική ανάλυση. Η ανάλυση των αποτελεσµάτων αποκάλυψε τρεις διαφορετικές οµάδες συµµετεχόντων, µε βάση την τρέχουσα ηλικία τους και το χρονικό διάστηµα που τοποθετήθηκαν στο ίδρυµα. Η συστηµατική συγκριτική µελέτη των τριών οµάδων αποκάλυψε ότι η ανεξάρτητη ζωή ήταν επίπονη και απαιτητική και ότι, παρά τη βελτίωση που σηµειώθηκε τις τελευταίες δεκαετίες στις πρακτικές του ιδρύµατος και της κοινωνικής πρόνοιας, οι κοινωνικές και συναισθηµατικές ανάγκες των παιδιών και των οικογενειών τους, γίνονταν όλο και πιο περίπλοκες. Η συνεχής εκπαίδευση και υποστήριξη του προσωπικού παροχής της φροντίδας, µια καλά προγραµµατισµένη µεταβατική περίοδος µε την ενεργό συµµετοχή των ατόµων, καθώς και η συστηµατική εποπτεία και παροχή βοήθειας τους µετά την έξοδο τους από τη φροντίδα, αποτελούν απαραίτητα βήµατα για να εξασφαλιστούν καλύτερα αποτελέσµατα στους ενήλικες.