Η επίδραση αντιφλεγμονώδους θεραπείας με κολχικίνης στο μέγεθος του εμφράγματος σε ασθενείς με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου με ανάσπαση του ST-διαστήματος

Abstract

The purpose of this study was to test the hypothesis that a short course of per os colchicine treatment could lead to reduced infarct size. Patients presenting with ST-segment-elevation myocardial infarction ≤12 hours from pain onset (treated with primary percutaneous coronary intervention) were randomly assigned to colchicine or placebo for 5 days. The primary outcome parameter was the area under the curve of creatine kinase-myocardial brain fraction concentration. A subset of patients underwent cardiac MRI with late gadolinium enhancement 6 to 9 days after the index ST-segment-elevation myocardial infarction. One hundred fifty-one patients were included (60 in the MRI substudy). The area under the creatine kinase-myocardial brain fraction curve was 3144 (interquartile range [IQR], 1754-6940) ng·h-1·mL-1 in the colchicine group in comparison with 6184 (IQR, 4456-6980) ng·h-1·mL-1 in controls (P<0.001). Indexed MRI-late gadolinium enhancement-defined infarct size was 18.3 (IQR, 7.6-29.9) mL/1.73 m2 in the colchicine group versus 23.2 (18.5-33.4) mL/1.73 m2 in controls (P=0.019). The relative infarct size (as a proportion to left ventricular myocardial volume) was 13.0 (IQR, 8.0-25.3) % and 19.8 (IQR, 13.7-29.8) %, respectively (P=0.034).These results suggest a potential benefit of colchicine in ST-segment-elevation myocardial infarction, but further clinical trials are necessary to draw secure conclusions, especially considering the fact that the present study was not powered to assess clinical end points.

Ο σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση της υπόθεσης ότι η από στόματος (per os) χορήγηση κολχικίνης θα οδηγήσει σε σημαντική μείωση του μεγέθους του εμφράγματος. Για το σκοπό αυτό 151 ασθενείς με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου με ανάσπαση του διαστήματος ST, οι οποίοι προσήλθαν/διακομίστηκαν στο νοσοκομείο σε διάστημα μικρότερο ή ίσο των δώδεκα ωρών από την έναρξη των συμπτωμάτων τους τυχαιοποιήθηκαν σε χορήγηση κολχικίνης ή placebo για 5 ημέρες. Το πρωτογενές καταληκτικό σημείο ήταν το εμβαδόν κάτω από την καμπύλη της συγκέντρωσης του καρδιακού ισοενζύμου της κρεατινικής κινάσης (CK-MB) στις 72 ώρες μετά την εισαγωγή. Ένα υποσύνολο των ασθενών υποβλήθηκε σε μαγνητική τομογραφία καρδίας 6 με 9 ημέρες μετά την αγγειοπλαστική (CMR υποομάδα). Το εμβαδόν κάτω από την καμπύλη της συγκέντρωσης της CK-MB ήταν 3144 (1754 - 6940) ng∙h∙mL–1 στην ομάδα της κολχικίνης, σε σύγκριση με 6184 (4456 - 6980) ng∙h∙mL–1 στους ασθενείς που έλαβαν εικονικό σκεύασμα (placebo) (P < 0.001). Ο απόλυτος όγκος του εμφράγματος ήταν 25.1 (20.0 - 35.9) mL στην ομάδα ελέγχου σε αντίθεση με 18.8 (8.1 - 28.5) mL στην ομάδα της κολχικίνης (P = 0.019). Λαμβάνοντας υπόψιν την επιφάνεια σώματος το αντίστοιχο μέγεθος του εμφράγματος διαμορφώθηκε σε 23.2 (18.5 - 33.4) mL/1.73 m2 έναντι 18.3 (7.6 - 29.9) mL/1.73 m2 (P = 0.019). Το σχετικό μέγεθος του εμφράγματος ήταν 19.8 (13.7 - 29.8) % και 13.0 (8.0 - 25.3) %, αντίστοιχα. Το γεγονός ότι η μελέτη δεν είχε την ισχύ να δείξει διαφορές σε αντικειμενικά κλινικά καταληκτικά σημεία, πρέπει να ορίσει και τα όρια για τη γενίκευση αυτών των αποτελεσμάτων. Για το σκοπό αυτό απαιτούνται περαιτέρω μελέτες έτσι ώστε να μπορέσουν να εξαχθούν βέβαια κλινικά συμπεράσματα.