Η επίδραση ενός εξειδικευμένου προγράμματος προπόνησης στην απόδοση της κολύμβησης μάχης και τη σκοπευτική ικανότητα

Abstract

The present study explored (a) the effect of fatigue induced by prolonged surface combat swimming (sCS) and the role of the wet environment on shooting ability in two positions, standing and kneeling, (b) the effect of a surface combat swimming (sCS) training program on the physiological responses and performance in freestyle swimming and sCS as well as in shooting ability. Initially, forty-five participants performed ten shots in a shooting simulator while standing and ten shots while kneeling. This was performed twice, and done in three conditions: dry, wet, and after 1000 m of sCS. Thereafter, they divided into three equivalent groups: a control group (CG), a group that was trained only with a swimsuit and fins (SF), and a group that was trained with combat uniform and equipment (UE). Groups SF and UE followed a 60-min training program with sCS for 4 weeks, 4 times per week. Before and after the training program all groups performed 4 x 50 m and 400 m freestyle swimming, 250 m and 1000 m sCS with a uniform and equipment, 350 m with a swimsuit and fins, and 300 m with a swimsuit. After the 1000 m trail the shooting ability was also evaluated in two positions, standing and kneeling. SCs negatively affected shooting ability when both standing and kneeling. The reduction in the centre of gravity of the shots after sCS was 3.7 ± 2.5% for standing and 3.5 ± 0.8% for kneeling (p < 0.01). Kneeling was more stable, as shown by a higher percentage of centre of gravity of the shots by 3.3 ± 0.1% (p < 0.01), as well as fewer gun movements in both axes (p < 0.01). In addition, wet conditions did not significantly affect shooting abilities. After the sCs training program, the CG group did now show any improvement, whereas the UE group showed improved performance in 4 x 50 m (mean ± SD 14 ± 9 s) and 400 m (26 ± 20 s) as well as in 250 m (24 ± 14 s) (p<0.01). The SF group improved in the 350 m sCS (30 ± 10 s) test (p<0.01), while both the SF group and the UE group significantly improved in 300 m sCS (43 ± 26 s and 46 ± 40 s respectively p<0.01) and 1000 m (134 ± 115 s and 111 ± 57 s respectively p<0.01). In conclusion, the 1000 m combat swimming seems to affect shooting ability, both in standing and kneeling position. The kneeling position provides better stability and improved shooting ability. Moreover, the training adaptations improve shooting ability and seemed to be specialized, not only with regard to the activity performed, but also in terms of the actual conditions of an operation, which also include equipment.

Η παρούσα διατριβή διερεύνησε α) την επίδραση της κόπωσης που προκαλείται από την παρατεταμένη κολύμβηση μάχης στην σκοπευτική ικανότητα του μαχητή σε δύο στάσεις, καθώς και το ρόλο του υγρού στοιχείου στην παραπάνω ικανότητα, β) την επίδραση ενός προγράμματος προπόνησης με κολύμβηση μάχης στις φυσιολογικές αποκρίσεις και την απόδοση των μαχητών και γ) την επίδραση ενός προπονητικού προγράμματος κολύμβησης μάχης, με και χωρίς εξοπλισμό, στην απόδοση με κολύμβηση μάχης μεγάλης απόστασης και τη σκοπευτική ικανότητα. Συμμετείχαν σαράντα πέντε σπουδαστές της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων οι οποίοι α) εκτέλεσαν δύο φορές, δέκα βολές ορθίως και δέκα γονυπετώς σε εξομοιωτή βολής, σε τρεις συνθήκες: στεγνοί, βρεγμένοι και μετά από 1000 m κολύμβησης μάχης, β) χωρίστηκαν σε τρεις ισοδύναμες ομάδες, την ομάδα ελέγχου η οποία συμμετείχε στις δοκιμασίες ακολουθώντας το σύνηθες πρόγραμμα της σχολής (ΟΕ), την ομάδα η οποία προπονήθηκε μόνο με μαγιό και πέδιλα (ΜΠ), και την ομάδα που προπονήθηκε με πλήρη εξοπλισμό (ΣΕ). Οι ομάδες ΣΕ και ΜΠ ακολούθησαν ένα προπονητικό πρόγραμμα με κολύμβηση μάχης διάρκειας 4 εβδομάδων, 4 φορές την εβδομάδα με διάρκεια 60 min. Οι δοκιμασίες πριν και μετά το πρόγραμμα προπόνησης περιλάμβαναν ελεύθερη κολύμβηση 4x50 m και 400 m, κολύμβηση μάχης 250 m και 1000 m με στολή και εξοπλισμό, 350 m με μαγιό και πέδιλα 300 m με μαγιό. Πριν και μετά τα 1000 m πραγματοποιήθηκε και σκόπευση. Η κολύμβηση μάχης επηρέασε αρνητικά την ικανότητα σκόπευσης και στις δύο στάσεις. Η μέση μείωση στη συγκέντρωση των βολών ήταν κατά 3,7%, στην όρθια και κατά 3,5% στην στάση γονυπετώς (p < 0,01). Σε ότι αφορά τις διαφορές μεταξύ των στάσεων, στη στάση γονυπετώς παρουσιάζεται γενικά σταθερότερη σκόπευση, όπως φαίνεται από την αυξημένη συγκέντρωση βολών κατά 3,3% (p < 0,01) σε αυτή τη στάση. Ακόμα, το υγρό στοιχείο δεν διαφοροποίησε σημαντικά την ικανότητα σκόπευσης. Μετά την προπόνηση, η ΟΕ δεν βελτιώθηκε σε καμία από τις δοκιμασίες, ενώ η ΣΕ βελτίωσε την απόδοση τόσο στα 4x50 m (14 ± 9 s) και 400 m ελεύθερο (26 ± 20 s) όσο και στα 250 m κολύμβησης μάχης (24 ± 14 s). Η ΜΠ βελτιώθηκε στη δοκιμασία των 350 m κολύμβησης μάχης με μαγιό και πέδιλα (30 ± 10 s) ενώ στα 300 m κολύμβησης μάχης με μαγιό βελτιώθηκαν σημαντικά τόσο η ΜΠ (43 ± 26 s) όσο και η ΣΕ (46 ± 40 s). Στα 1000 m κολύμβησης μάχης και οι δύο ομάδες ΜΠ και ΣΕ, βελτίωσαν την απόδοσή τους κατά 134 ± 115 s, και 111 ± 57 s αντίστοιχα (p < 0.01). Το προπονητικό πρόγραμμα αύξησε επίσης την συγκέντρωση των βολών και στις δύο στάσεις, η οποία και κυμάνθηκε από 2 έως 10% (p<0.01). Η κόπωση αλλά όχι το υγρό στοιχείο, επηρέασε αρνητικά τη σκοπευτική ικανότητα και στις δύο σκοπευτικές στάσεις, με τη στάση γονυπετώς να παρέχει γενικότερα μεγαλύτερη σταθερότητα σκόπευσης. Το προπονητικό πρόγραμμα βελτίωσε τη σκοπευτική ικανότητα και προκάλεσε ευεργετικές προσαρμογές στην επίδοση, οι οποίες ήταν σε μεγάλο βαθμό εξειδικευμένες, όχι μόνο ως προς το κινητικό πρότυπο, αλλά και ως προς τις πραγματικές συνθήκες μιας επιχείρησης οι οποίες περιλαμβάνουν και τον εξοπλισμό.