Συγκριτική μελέτη μεταξύ της μαγνητικής αρθρογραφίας και της συμβατικής μαγνητικής τομογραφίας στην απεικόνιση των ρήξεων του τρίγωνου ινοχόνδρινου συμπλέγματος του καρπού (TFCC) και συσχέτισμος με τα αρθροσκοπικά ευρήματα

Abstract

The wrist is a complex joint with multiple anatomical structures involved in order to achieve its functional role. The ligaments of the wrist are divided into extrinsic and intrinsic and their role is to hold together the carpal bones and stabilize the joints. The Triangular Fibrocartilage Complex (TFCC) is a very important and complex anatomical structure of the wrist joint which plays a vital role in its stability and mobility. The role of the TFCC is to distribute stresses from the carpus to forearm and provides stability to the distal radioulnar joint especially during pronation and supination. Tears of the TFCC are categorized by Palmer as either traumatic injuriew (Palmer type 1) or degenerative injuries (Palmer type 2) and are proven to be a major factor of ulnar sided wrist pain and carpal instability. Because of the complexity of the anatomical structures involved lesions of the TFCC are difficult to address and their diagnosis is based on clinical examination and imaging. TFCC lesions were originally diagnosed by radiographic Arthrography which was replaced by magnetic resonance imaging (MRI) as being non invasive and providing excellent soft tissue contrast and resolution. Despite its advantages has certain limitations with low sensitivity and accuracy especially regarding peripheral TFCC tears which have the most clinical significance. MR athrography (MRA) combines the advantages of both methods and seems to overcome their limitations with higher diagnostic performance. In our study a total of 60 patients with clinical findings suggestive of TFCC tear participated in our study protocol. All patients underwent initially a conventional MRI exam followed by a wrist MR arthrogram and then referred for arthroscopy which correlated the two methods. We proved the superiority of MRA especially in peripheral tears with specificity 100%, accuracy 94,9% and sensitivity 89,5% over MRI with 63,1%, 50% και 31,6% respectively, in the diagnosis of the TFCC tears either these tears are central or peripheral. The most important result of our study is that MRA is useful in detecting not only central full thickness tears but also peripheral partial tears, which have the most clinical significance. As a conclusion we can state that MRA should be used as a the method of choice in the diagnosis of the TFCC tears, which will lead to a reduction in misdiagnosis that is usually followed by unnecessary surgery.

O καρπός είναι μία σύνθετη άρθρωση με πολλαπλές ανατομικές δομές να συμμετέχουν στη διαμόρφωσή της έτσι ώστε να επιτευχθεί ο λειτουργικός της ρόλος. Oι σύνδεσμοι του καρπού χωρίζονται σε εσωτερικούς και εξωτερικούς και ο ρόλος τους είναι να σταθεροποιούν τα οστά και τις αρθρώσεις. Το τρίγωνο ινοχόνδρινο σύμπλεγμα του καρπού (TFCC) αποτελεί μία σύνθετη ανατομική δομή που παίζει βασικό ρόλο στη σταθερότητα και κινητικότητα της κερκιδοκαρπικής άρθρωσης. O ρόλος του TFCC είναι η ομαλή κατανομή των φορτίων από τον καρπό στο αντιβράχιο και η σταθεροποίηση της άπω κερκιδωλενικής άρθρωσης κυρίως κατά τον πρηνισμό και υπτιασμό.Αλλοιώσεις και ρήξεις του τρίγωνου ινοχόνδρινου συμπλέγματος κατηγοριοποιούνται με την κατάταξη κατά Palmer ως τραυματικές (Palmer 1) ή εκφυλιστικές (Palmer 2) και αποτελούν συχνό αίτιο πόνου στην ωλένια επιφάνεια του καρπού και αστάθειας της κερκιδοκαρπικής άρθρωσης. Λόγω ακριβώς της πολυπλοκότητας των ανατομικών δομών του καρπού η προσέγγιση των προβλημάτων της περιοχής εμφανίζει αρκετές δυσκολίες και στηρίζεται στην κλινική εξέταση και την απεικόνιση. Oι βλάβες του TFCC αρχικά προσεγγίστηκαν διαγνωστικά με την κλασσική αρθρογραφία η οποία στη συνέχεια αντικαταστάθηκε από τη μαγνητική τομογραφία (MRI) καθώς ήταν μη παρεμβατική και απεικόνιζε εξαιρετικά τις ανατομικές δομές του καρπού. Παρόλα αυτά και αυτή ως μέθοδος δείχνει να εμφανίζει χαμηλή ευαισθησία και ακρίβεια ειδικότερα ως αναφορά τις περιφερικές ρήξεις του TFCC που εμφανίζουν και τη μεγαλύτερη κλινική σημασία. Η μαγνητική αρθρογραφία συνδυάζει τα πλεονεκτήματα των δύο μεθόδων ξεπερνώντας τα επιμέρους μειονεκτήματα. Στη μελέτη μας εξετάστηκαν συνολικά 60 ασθενείς με κλινικά ευρήματα συμβατά με ρήξη του TFCC, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε MRI και σε MRA και στη συνέχεια υποβλήθηκαν σε διαγνωστική αρθροσκόπηση με στόχο να συγκριθούν οι δύο μέθοδοι. Αποδείχθηκε από τη μελέτη μας η σημαντική υπεροχή της MRA και ιδιαίτερα στις περιφερικές ρήξεις με ειδικότητα 100%, ακρίβεια 94,9% και ευαισθησία 89,5% έναντι της MRI με ποσοστά 63,1%, 50% και 31,6% αντίστοιχα, στην ανάδειξη των ρήξεων του τρίγωνου ινοχόνδρινου συμπλέγματος τόσο των κεντρικών όσο και των περιφερικών. Όλες οι ρήξεις κατηγοριοποιήθηκαν με βάση την ταξινόμηση Palmer. Η σημαντικότερη παρατήρηση ήταν η πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια της MRA στη διάγνωση των περιφερικών ρήξεων που έχουν τη μεγαλύτερη κλινική σημασία. Συμπερασματικά θα πρέπει να τονίσουμε ότι η μαγνητική αρθρογραφία θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως μέθοδος εκλογής στην διάγνωση των ρήξεων του τρίγωνου ινοχόνδρινου συμπλέγματος, γεγονός που θα οδηγήσει στη μείωση λανθασμένων διαγνώσεων που συνήθως οδηγούν σε άσκοπες χειρουργικές επεμβάσεις.