Η αξία της διακοιλιακής εμβρυϊκής ηλεκτροκαρδιογραφίας στην εκτίμηση της κατάστασης του εμβρύου κατά τον τοκετό τελειόμηνων κυήσεων

Abstract

Introduction: Biophysical imaging is the main tool for fetal monitoring in pregnancies with suspected fetal difficulty. The subjectivity of the evaluation of cardiographic data is one of the factors that are being blamed for the unsatisfactory predictive value of cardiography. The purpose of this prospective cohort study was to: (a) demonstrate the value of non-invasive electrocardiography (Monica AN24) for the use, reliability and safety of the method during the active phase of childbirth; ESR (acceleration, deceleration, variability) and, in particular, Short Term Variability (STV); Umbilical cord PH and evaluation of Apgar score in the 1st and 5th minute). Method: A total of 41 women who had single, normal, full-term pregnancies without chromosomal or anatomical lesions of the fetus were studied and all had systematic obstetric monitoring. Subjects were divided into groups: 20 with Monica AN24 during childbirth, 21 with Monica AN24 monitoring during childbirth and arterial blood flow measurements (1cc) with heparinized syringe to calculate the acid-base balance of the new born). Results: There was a statistically significant difference in baseline between normal and suspected ECGs (p = 0.025). The values for the suspected ECGs were higher with a mean of 142 (SD ± 9.0) and a maximum of 155 as opposed to 134 (SD ± 10.35) the mean of normal ECGs with a maximum of 150. There was a statistically significant difference in STV (p <0.0001). The mean value in normal ECG was 12.18 (SD ± 4.93), respectively, for the suspect was 8.3 (SD ± 2.33. High acceleration had a statistically significant difference between the two categories of cardiographs (p <0.029): the mean value in normal ECG was 13.79 (SD ± 9.8) where as, for the suspected, it was 8 (SD ± 9.3). Similarly, the small decelerations had a statistically significant difference between normal and suspicious JSs (p <0.029): the mean value in normal JSs was 8.24 (SD ± 8.1) whereas for suspects it was 4.5 (SD ± 6.1). The STV also showed a difference between interest rates that had gas measurements, as for the normal ECGs the mean STV was 11.06 while for the suspicious it was only 6.17. A usability and safety survey was conducted after recording with MONIKA AN24 using a questionnaire created for the purpose of this research. To the final question of whether they would accept recording with the device again, 96% answered yes. Conclusions: In conclusion, the present study shows that the use of electrocardiography in obstetrics allows to draw conclusions about the fetal hematopoiesis and oxygenation status. A key indicator of the fetus's well-being is the recording of short-term variability (STV) as a reassuring feature as it is a sign of intact neurological configuration of the FHR and normal cardiac response that cannot be measured with a classic cardiogram. This method could be clinically applied and be an important tool for further screening in embryos that may be hypoxic and to decide whether to continue with a vaginal or caesarean delivery, thereby achieving the goal of reducing perinatal morbidity and mortality.

Εισαγωγή: Το καρδιοτοκογράφημα (ΚΤΓ) και η μελέτη του εμβρυϊκού καρδιακού ρυθμού (ΕΚΡ) αποτελούν τη συχνότερη δοκιμασία στη σύγχρονη μαιευτική. Σκοπός της παρούσας προοπτικής μελέτης παρατήρησης σειράς (cohortstudy) ήταν: α) η απόδειξη της αξίας της διακοιλιακής ηλεκτροκαρδιοτοκογραφίας (Monica an24) όσον αφορά τη χρήση, αξιοπιστία και ασφάλεια της μεθόδου κατά την ενεργητική φάση του τοκετού, β) η καταγραφή και ανάλυση του ΕΚΡ (επιταχύνσεις, επιβραδύνσεις,μεταβλητοτητα) και, συγκεκριμένα, της βραχυχρόνιας μεταβλητότητας [Short Term Variability (STV)] και, γ) η μελέτη της STV σε ύποπτα (μη καθησυχαστικά) και φυσιολογικά καρδιοτοκογραφήματα και η σύγκριση με τα περιγεννητικά αποτελέσματα (μέτρηση PH ομφαλίου λώρου και αξιολόγηση του Apgarscore στο 1ο και 5ο λεπτό). Μέθοδος: Συνολικά μελετήθηκαν 41 γυναίκες που είχαν μονήρεις, φυσιολογικές, τελειόμηνες κυήσεις χωρίς χρωμοσωμικές ή ανατομικές βλάβες του εμβρύου και όλες είχαν συστηματική μαιευτική παρακολούθηση. Οι επίτοκες χωρίστηκαν σε ομάδες : 20 επίτοκες με καταγραφές και παρακολούθηση με το Μόνικα an 24 κατά την διάρκεια του τοκετού, 21 επίτοκες με καταγραφές και παρακολούθηση με το Μόνικα an 24 κατά την διάρκεια του τοκετού καθώς και λήψη αρτηριακού αίματος από τον ομφάλιο λώρο (1cc με ηπαρινισμένη σύριγγα για τον υπολογισμό της οξεοβασικής ισορροπίας του νεογνού). Αποτελέσματα: Υπήρξε στατιστικά σημαντική διαφοροποίηση στη βασική γραμμή μεταξύ των φυσιολογικών και των υπόπτων ΚΤΓ (p=0.025). Οι τιμές για τα ύποπτα ΚΤΓ ήταν υψηλότερες με μέση τιμή τους 142 ( SD ± 9.0) και μέγιστη τους 155 σε αντίθεση με τους 134 (SD ± 10.35) τη μέσης τιμής των φυσιολογικών ΗΚΓ με 150 μέγιστη. Υπήρχε στατιστικά σημαντική διαφοροποίηση της STV (p<0.0001). Η μέση τιμή στα φυσιολογικά ΚΤΓ ήταν 12.18 (SD± 4.93) αντίστοιχα για στα ύποπτα ήταν στο 8.3 (SD ± 2.33). Οι μεγάλες επιταχύνσεις είχαν στατιστικά σημαντική διαφοροποίηση μεταξύ των δυο κατηγοριών καρδιοτοκογραφημάτων (p<0.029). Όμοια και οι μικρές επιβραδύνσεις είχαν στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των φυσιολογικών και των ύποπτων ΚΤΓ (p<0.029). Το PH του ομφάλιου λώρου ήταν διαφορετικό σε φυσιολογικά ΚΤΓ σε σχέση με τα ύποπτα (p=0.012). Επίσης και το STV παρουσίασε διαφοροποίηση μεταξύ των επίτοκων που είχαν μετρήσεις αέριων, καθώς για τα φυσιολογικά ΚΤΓ η μέση τιμή STV ήταν 11.06 ενώ για τα ύποπτα ήταν μόνο 6.17. Έγινε έρευνα χρηστικότητας και ασφάλειας μετά από καταγραφή με το MONIKA AN24 με τη χρήση ενός ερωτηματολογίου που δημιουργήθηκε για τις ανάγκες της έρευνας αυτής. Στην τελική ερώτηση αν δέχονταν ξανά να γίνει καταγραφή με τη συσκευή το 96% απάντησε θετικά. Συμπεράσματα: Η χρήση της ηλεκτροκαρδιογραφίας στην Μαιευτική επιτρέπει την εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά µε την κατάσταση αιμάτωσης και οξυγόνωσης του εμβρύου. Βασικός δείκτης του καλώς έχειν του εμβρύου η καταγραφή της βραχυπρόθεσμης διακύμανσης (STV) ως ένα καθησυχαστικό χαρακτηριστικό καθώς είναι ένα σημάδι ακέραιης νευρολογικής διαμόρφωσης του FHR και της κανονικής καρδιακής ανταπόκρισης και η οποία δεν μπορεί να μετρηθεί με τον κλασικό καρδιοτοκογράφο. Η μέθοδος αυτή θα μπορούσε να τύχει κλινικής εφαρμογής και να αποτελέσει σημαντικό εργαλείο περαιτέρω έλεγχου σε έμβρυα που μπορεί να είναι υποξικά και να αποφασιστεί αν θα συνεχιστεί ο τοκετός κολπικά ή με καισαρική τομή επιτυγχάνοντας έτσι το στόχο της μείωσης της περιγεννητικής νοσηρότητας και θνησιμότητας.