Προοπτική μελέτη του άξονα υποθαλάμου - υποφύσεως - επινεφριδίων σε νεογνά με συγγενή υποθυρεοειδισμό

Abstract

Context: The adrenal gland undergoes significant remodeling during the neonatal period, an essential developmental process that still remains incompletely understood. With respect to control over the remodeling process and, specifically, the role of thyroid hormones (TH), no human studies have been published. The effect of both hypo- and hyper-thyroidism on the adrenal glands has only been evaluated in adults, focusing on the mature adrenal. Recently, Huang et al identified expression of the thyroid hormone receptor β1 in the mouse adrenal X-zone and demonstrated that T3 administration could alter the postnatal adrenal remodeling process.Objective: To address whether TH influence adrenal remodeling during the neonatal period.Methods: We compared the adrenal steroid profile of a naturally occurring prototype, female neonates with severe congenital hypothyroidism (CH, n=22, upon diagnosis of CH), with that of euthyroid neonates (n=20).Results: Significantly higher levels of adrenal steroids (17-OH-progesterone, DHEAS, Δ4- androstenedione and testosterone) were detected in neonates with severe CH compared to euthyroid neonates, returning to within normal range after euthyroid state had been established with L-thyroxine replacement therapy. The cortisol levels did not differ between the two groups. TSH values in the CH group were positively, while FT4 levels were negatively correlated with circulating adrenal steroids.75Conclusions: The hormonal profile of female neonates with severe CH suggests a more active adrenal fetal zone compared to controls. These data indirectly associate TH with the adrenal remodeling and maturation process in humans. Based on our results we suggest that severe hypothyroidism decelerates the involution of the adrenal fetal zone that normally occurs postnatally.

Εισαγωγή: Το επινεφρίδιο υφίσταται σημαντικές αλλαγές κατά την διάρκεια της νεογνικής περιόδου. Οι αλλαγές αυτές αποτελούν μια βασική αναπτυξιακή διαδικασία που εξακολουθεί να παραμένει ανεπαρκώς κατανοητή. Όσον αφορά την ρύθμιση της διαδικασίας αυτής και ειδικότερα τον ρόλο των θυρεοειδικών ορμονών, δεν έχουν δημοσιευθεί σχετικά δεδομένα στον άνθρωπο.Η επίδραση τόσο του υποθυρεοειδισμού όσο και του υπερθυρεοειδισμού στο επινεφρίδιο έχει μελετηθεί μόνο σε ενήλικες, εστιάζοντας στο ώριμο επινεφρίδιο. Πρόσφατα ο Huang και συν. αναγνώρισαν έκφραση του υποδοχέα θυρεοειδικής ορμόνης β1 (THRβ1) στη ζώνη- Χ του επινεφριδίου του ποντικού και επιπλέον έδειξαν ότι η θεραπευτική αγωγή με Τ3 μπορεί να μεταβάλει την μετά την γέννηση διαδικασία ωρίμανσης του επινεφριδίου στο ποντίκι. Στόχος: Να απαντηθεί το ερώτημα κατά πόσο οι θυρεοειδικές ορμόνες επηρεάζουν τον μετασχηματισμό (remodeling) του επινεφριδίου κατά την νεογνική περίοδο.Μεθοδολογία: Συγκρίθηκαν οι τιμές των επινεφριδιακών ανδρογόνων σε ένα φυσικό πρότυπο, το νεογνό με σοβαρό συγγενή υποθυρεοειδισμό (ΣΥ, n= 22) κατά την διάγνωση, με τις τιμές ευθυρεοειδικών νεογνών (n = 20). Τα νεογνά με ΣΥ παρακολουθήθηκαν και μετά την έναρξη αγωγής με θυροξίνη. Αποτελέσματα: Σημαντικά υψηλότερα επίπεδα επινεφριδιακών ανδρογόνων (17-ΟΗ προγεστερόνη, DHEAS, Δ4-ανδροστενδιόνη και τεστοστερόνη) παρατηρήθηκαν στα νεογνά με σοβαρό ΣΥ σε σύγκριση με ευθυρεοειδικά νεογνά, ίδιας ηλικίας, βάρους γέννησης και διάρκειας κύησης. Οι τιμές των ανδρογόνων αποκαταστάθηκαν σε φυσιολογικά επίπεδα μετά την επίτευξη ευθυρεοειδισμού με χορήγηση L- θυροξίνης. Τα επίπεδα της κορτιζόλης δεν διέφεραν μεταξύ των δύο ομάδων. Οι τιμές της TSH στην ομάδα των υποθυρεοειδικών νεογνών σχετίζονταν θετικά και τα επίπεδα της FT474σχετίζονταν αρνητικά με τις τιμές των επινεφριδιακών ανδρογόνων. Συμπεράσματα: Οι αυξημένες τιμές επινεφριδιακών ανδρογόνων σε θήλεα νεογνά με ΣΥ υποδηλώνουν την διατήρηση μιας ιδιαίτερα δραστήριας επινεφριδιακής εμβρυικής ζώνης μετά την γέννηση, σε σύγκριση με ευθυρεοειδικά νεογνά. Τα δεδομένα αυτά εμμέσως συνδέουν τις θυρεοειδικές ορμόνες με τη διαδικασία ωρίμανσης του ανθρώπινου επινεφριδίου. Με βάση τα παρόντα δεδομένα θα μπορούσε να διατυπωθεί η άποψη ότι ο σοβαρός υποθυρεοειδισμός επιβραδύνει την υποστροφή της επινεφριδιακής εμβρυικής ζώνης που, φυσιολογικά, παρατηρείται στον άνθρωπο μετά την γέννηση.