Ο μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ Αποστολίδης: η ζωή, η δράση και η εν γένει προσφορά του

Abstract

The era of the Metropolitan Joachim (1883-1962) covers the cosmogonist events that changed the course of the peoples world-wide and defined the new frontiers of the states. Joachim was influenced from the environment of the Patriarchal courtyard of Joachim III. He graduated with excellent from the Theological School of Halki and named deacon by the Patriarch. Then he went to study at the School of Political Science in Paris. When he returned, he moved to Kydonies, where he collaborated with Metropolitan Gregorio Orologa. He entered the service of the Patriarchate as a Patriarchal deacon and coder and ended up as Secondary of the Patriarchal deacons. During his term of office, he communicated with letters with the Metropolitan of Grevena Emiliano. Joachim appointed as his representative at Patriarchate. He wrote articles, represented the Patriarchate in various missions and participated in the investigation committee for the massacres of the Greeks in East Thrace.On 26-4-1914 he was elected Metropolitan of Metron and Atheron and attempted to restrain the Greek population in their homes because of the persecution by the Turks. He organized ecclesiastically, administratively and educationally the Metropolis, and helped groups of Greek rebels and the Greek Army. He actively participated in the election of Meletios Metaxakis as Patriarch. He was member of Synods and member of many committees of the Patriarchate. For his activity, in favor of Greek interests, he was sentenced to death by the kemalists. He escaped to Piraeus with the actions of Patriarch Meletios and the Allies' cooperation.He was elected Metropolitan of Servion and Kozani (27-3-1923), but was suffocating in the provincial city despite the large number of refugees. Joachim ambition was the Metropolis of Thessaloniki and later the archbishop's throne. He abandoned Kozani arbitrarily and after meeting in Paris with Eleftherios Venizelos he traveled to the USA. After the Patriarchate's warning telegrams, he returned to Kozani. There with tours, with the foundation of clerical link and ordaining priests or attending various social activities where he was praise the work of the revolutionary government, showed the stigma of his intentions. His actions provoked the reaction of the monarchist’s supporters who tried to blame him with negative publications about his personal life. He was elected Metropolitan of Australia, but while initially stated that he is a soldier of the Church, he denied the position and contradicted the Patriarchate. With the strong support of the Greek government, he returned to Kozani. His suggestion for the teaching the religion lesson caused multiple reactions and his condemnation by the Greek Synod. The appeal, in which he described the problems of the Western Macedonia, was considered an act of resistance to Metaxas dictatorship who sent him in exile for six months on Mount Athos.During the Geman occupation in Kozani he became an undisputed leader. In every way he helped the people with meals and he pushed them with public sermons at armed resistance against the conquerors. In Diocese held the talks of the region resistance groups, which led to a cooperation agreement. He left at the mountains when the Germans had evidence of his activity and joined the ELAS, where despite his initial reservations he remained to the end. He participated in conferences, meetings, various events of EAM and ELAS and he made enlightening tours. He was the best means of propaganda to the bourgeoisie and the former Venizelists. He was elected member of the PEEA parliament and was named vice-president of the National Council. He became known as the Spiritual Leader of the EAM and ELAS and made enlightening tours. After December, the Greek Church will punish him with a discount from the throne and then it will demote him as Metropolitan.He tried to end the civil war with proposals to Prime Minister Sofoulis. After the end of the civil war, he actively participated in the consultations for the creation of a political left party. He became a supporter of Tito and participated in the peace movement. He was rebuilt as a former Metropolitan of Servia and Kozani in 1957 and in 2000 the Greek Church with officially ceremony gave back to him all the titles and honored with the superior Church metal for his actions during the German occupation.

Η εποχή του μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης Ιωακείμ (1883-1962) καλύπτει τα κοσμογονικά γεγονότα που μετέβαλαν την πορεία των ανθρώπων παγκόσμια και καθόρισαν τα νέα σύνορα των κρατών.Ο Ιωακείμ ανδρώθηκε στο περιβάλλον της Πατριαρχικής αυλής του Ιωακείμ Γ΄. Αποφοίτησε ως αριστούχος από τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και προχειρίστηκε σε διάκονο από τον Πατριάρχη. Κατόπιν μετέβη για σπουδές στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών στο Παρίσι. Όταν επέστρεψε, μετέβη στις Κυδωνίες, όπου συνεργάστηκε με τον μητροπολίτη Γρηγόριο Ωρολογά. Εισήλθε στην υπηρεσία του Πατριαρχείου ως Πατριαρχικός διάκονος και κωδικογράφος και κατέληξε Δευτερεύων των Πατριαρχικών διακόνων. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, αλληλογραφούσε με τον μητροπολίτη Γρεβενών Αιμιλιανό, του οποίου ήταν αντιπρόσωπος στο Πατριαρχείο και τον μητροπολίτη Πισιδίας Κωνσταντίνο. Έγραψε άρθρα, αντιπροσώπευσε το Πατριαρχείο σε διάφορες αποστολές και συμμετείχε στην επιτροπή έρευνας για τις σφαγές των Ελλήνων στην Αν.Θράκη.Στις 26-4-1914 εκλέχθηκε μητροπολίτης Μετρών και Αθύρων και προσπάθησε να συγκρατήσει τον ελληνικό πληθυσμό στις εστίες του, λόγω των διώξεων από τους Τούρκους. Οργάνωσε εκκλησιαστικά, διοικητικά και εκπαιδευτικά τη Μητρόπολη, ενώ βοήθησε ομάδες Ελλήνων ανταρτών και τον Ελληνικό Στρατό. Συμμετείχε ενεργά στην εκλογή του Μελετίου Μεταξάκη ως Πατριάρχη. Διατέλεσε Συνοδικός και μέλος πολλών επιτροπών του Πατριαρχείου. Για τη δραστηριότητά του, υπέρ των ελληνικών συμφερόντων, καταδικάστηκε σε θάνατο από τους κεμαλικούς. Φυγαδεύτηκε στον Πειραιά με μεθοδευμένες ενέργειες του Πατριάρχη Μελετίου και τη συνεργασία των Συμμάχων.Εκλέχθηκε μητροπολίτης Κοζάνης και Σερβίων (27-3-1923), αλλά ασφυκτιούσε στην επαρχιακή πόλη, παρά τον πολυπληθή αριθμό των προσφύγων. Είχε ως στόχο τη Μητρόπολη της Θεσσαλονίκης και πολύ αργότερα τον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Εγκατέλειψε την Κοζάνη αυθαίρετα και αφού συναντήθηκε στο Παρίσι με τον Ελευθέριο Βενιζέλο μετέβη στις ΗΠΑ. Έπειτα από προειδοποιητικά τηλεγραφήματα του Πατριαρχείου, επέστρεψε στην Κοζάνη και με περιοδείες, σύσταση Ιερατικού συνδέσμου, χειροτονίες ιερέων, συμμετοχή σε διάφορες εκδηλώσεις όπου εκθείαζε το έργο της επαναστατικής κυβέρνησης έδειξε το στίγμα των προθέσεών του. Οι ενέργειές του, προκάλεσαν την αντίδραση των βασιλικών που προσπάθησαν να τον πλήξουν με αρνητικά δημοσιεύματα για την προσωπική του ζωή.Εκλέχθηκε μητροπολίτης Αυστραλίας, αλλά ενώ αρχικά δήλωσε στρατιώτης της Εκκλησίας, αρνήθηκε την τοποθέτηση και ήρθε σε διένεξη με το Πατριαρχείο. Με την έντονη υποστήριξη της ελληνικής κυβέρνησης επανήλθε στην Κοζάνη. Προκαλούσε με τις απόψεις του. Η πρότασή του για τον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών επέφερε πολλαπλές αντιδράσεις και την καταδίκη του από τη Σύνοδο της Ελλάδος. Η έκκληση, στην οποία περιέγραφε τα προβλήματα του λαού της Δυτ. Μακεδονίας θεωρήθηκε πράξη αντίστασης στη δικτατορία του Μεταξά και του στοίχισε εξάμηνη εξορία στο Άγιο Όρος.Κατά τη διάρκεια της Κατοχής στην Κοζάνη αναδείχθηκε σε αδιαμφισβήτητο ηγέτη. Με κάθε τρόπο βοηθούσε το λαό με συσσίτια και τον προέτρεπε με δημόσια κηρύγματα σε ένοπλη αντίσταση κατά των κατακτητών. Στη Μητρόπολη διεξήχθηκαν οι συνομιλίες των αντιστασιακών οργανώσεων της περιοχής, που οδήγησαν σε συμφωνία συνεργασίας. Ανέβηκε στο βουνό, όταν οι Γερμανοί είχαν αποδείξεις για τη δραστηριότητά του και εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ, όπου παρά τους αρχικούς του ενδοιασμούς παρέμεινε έως το τέλος.Συμμετείχε σε συνέδρια, συγκεντρώσεις, διάφορες εκδηλώσεις του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ και έκανε διαφωτιστικές περιοδείες. Ήταν το καλύτερο μέσο προπαγάνδας προς την αστική τάξη και τους πρώην βενιζελικούς. Εκλέχθηκε εθνοσύμβουλος στην κυβέρνηση της ΠΕΕΑ και έλαβε τον τίτλο του αντιπροέδρου του Εθνικού Συμβουλίου. Έμεινε γνωστός ως Πνευματικός Αρχηγός του ΕΑΜ, του αγώνα ή της επανάστασης. Μετά τα Δεκεμβριανά θα υποστεί πρώτα την έκπτωση και μετέπειτα την καθαίρεση. Προσπάθησε για την κατάπαυση του εμφυλίου με προτάσεις προς τον πρωθυπουργό Σοφούλη. Μετά τη λήξη του εμφυλίου συμμετείχε ενεργά στις διαβουλεύσεις για δημιουργία πολιτικού αριστερού φορέα. Μεταβλήθηκε σε υποστηρικτή του Τίτο και συμμετείχε στο κίνημα ειρήνης. Αποκαταστάθηκε ως πρώην μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης το 1957 και το 2000 έγινε η επίσημη αποκατάστασή του.