Η επίδραση του μεταβολικού συνδρόμου στην έκβαση χειρουργικών ασθενών που υποβάλλονται σε λαπαροτομία

Abstract

INTRODUCTION: Metabolic syndrome (MetS) comprises a constellation of risk factors that include high blood pressure, atherogenic dyslipidaemia, elevated fasting blood glucose and central obesity. MetS is frequent in the general population and has been associated with several comorbidities. The aim of this study was to access the impact of MetS on perioperative outcomes of patients undergoing elective abdominal surgery via laparotomy.METHODS: This prospective observational study (ClinicalTrials.gov:NCT02447523) invcluded 105 consecutive not known-diabetic patients (ASA I-III) undergoing elective abdominal surgery via laparotomy. Patients were divided into two groups based on the established diagnosis of MetS. Clinical characteristics, intra- and post-operative data, laboratory measurements and perioperative adverse events according to the European Perioperative Clinical Outcome (EPCO) definitions were recorded.RESULTS: The prevalence of MetS was 57.1%. Coronary artery disease and peripheral vascular disease were more prevalent in MetS patients (p<0.05). Operative data (duration of surgery and anaesthesia, volume of crystalloids and colloids given) were similar among groups. The presence of MetS was associated with a 2.64 higher odds (95% CI 1.18-5.95, p=0.019) for respiratory events and a 3.42 higher odds (95% CI 1.05-11.13, p=0.041) for superficial surgical site infections. . Furthermore, regarding MetS patients, all individual components of MetS were associated with worse outcomes in an independent manner.CONCLUSION: In our study, MetS and its individual components were associated with an increased risk of perioperative events in patients undergoing elective abdominal surgery via laparotomy.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Το μεταβολικό σύνδρομο αποτελεί ένα σύνολο αλληλοσυσχετιζόμενων παραγόντων κινδύνου μεταβολικής προέλευσης, οι οποίοι φαίνεται ότι προάγουν την ανάπτυξη αθηροσκλήρωσης και την εμφάνιση καρδιαγγειακής νόσου και σακχαρώδους διαβήτη τύπου ΙΙ. Χαρακτηρίζεται από διαταραγμένη ανοχή γλυκόζης, αυξημένα επίπεδα τριγλυκεριδίων, μειωμένα επίπεδα HDL-C, αρτηριακή υπέρταση και κεντρικού τύπου παχυσαρκία. ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να εκτιμήσει την επίδραση του ΜΣ στην περιεγχειρητική έκβαση ασθενών που υποβάλλονται σε εκλεκτική λαπαροτομία. ΜΕΘΟΔΟΣ: Σε αυτήν την προοπτική μελέτη παρατήρησης (ClinicalTrials.gov: NCT02447523) συμμετείχαν 105 διαδοχικοί μη διαβητικοί ασθενείς (ASA I-III) που υποβλήθηκαν σε εκλεκτική λαπαροτομία, διάρκειας > 1 ώρα, στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε δύο ομάδες με βάση τη διάγνωση του ΜΣ. Έγινε καταγραφή των κλινικών χαρακτηριστικών, περιεγχειρητικών δεδομένων, εργαστηριακών μετρήσεων και περιεγχειρητικών επιπλοκών με βάση σύγχρονους Ευρωπαϊκούς ορισμούς (European Perioperative Clinical Outcome). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Ο επιπολασμός του ΜΣ ανήλθε στο 57.1%. Οι ασθενείς με ΜΣ εμφάνιζαν πιο συχνά στεφανιαία νόσο και περιφερική αγγειακή νόσο (p<0.05). Δεν παρατηρήθηκαν διαφορές στη διάρκεια του χειρουργείου, διάρκεια της αναισθησίας και στον όγκο και στο είδος των χορηγούμενων υγρών μεταξύ των δύο ομάδων. Η παρουσία του συνδρόμου σχετίστηκε με 2,64 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο για επιπλοκές από το αναπνευστικό σύστημα (95% CI 1,18-5,95, p=0,019) και με 3,42 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο για εμφάνιση επιφανειακών λοιμώξεων τραύματος (95% CI 1.05-11.13, p=0,041). Επιπρόσθετα, στους ασθενείς με ΜΣ, όλα τα χαρακτηριστικά του συνδρόμου συσχετίστηκαν ανεξάτητα με την εμφάνιση επιπλοκών. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Το ΜΣ στο σύνολό του, αλλά και οι επιμέρους μεταβολικές διαταραχές που το απαρτίζουν, σχετίστηκαν με αυξημένο κίνδυνο περιεγχειρητικών επιπλοκών, σε ασθενείς που υποβάλλονται σε προγραμματισμένη λαπαροτομία.