Η ιστορία της ουροακτινολογίας

Abstract

The discovery of Wilhelm Conrad Röntgen (1845-1923) in the late 19th century fascinated the entire mankind. After the discovery of X-rays, a new physical-diagnostic medicine has prevailed. This has led the Medical scientific community to the orientation of Medicine not only in the diagnosis of various diseases, but also to therapies monitoring, creating thus the conditions for modern scientific studies. The importance of the discovery of X-ray imaging in relation to other major medical advances is confirmed by the unusual popularity of X-ray, which was a permanent discussion topic within the scientific communities. This method was adopted abroad in a very short time it began to be used in daily medical practice and at the same time to be an area of further research and development.Before the discovery of X-rays in 1895, the diagnosis of kidney stones, ureters and bladder, and other causes of hematuria, was uncertain. Mistakes were frequent and the location of a stone often could not be spotted. The degree of individual kidney function was unknown. The first preoperative radiological diagnosis of renal calculi reported in July 1896 by Scottish doctor radiologist, John Macintyre (1857-1928). Subsequently, many other methods were applied for the diagnosis of urinary tract pathologies. Cystography, ascending pyelography and intravenous or excretory pyelography wereand still are important tools in the hands of urologists. The possibility of selective angiography of the renal arteries contributed to the diagnosis and treatment of renovascular hypertension. The discovery and development of ultrasound, CT and MRI offered great potential in the diagnosis and staging of renal neoplasms.

Η ανακάλυψη του Wilhelm Conrad Röntgen (1845-1923) στα τέλη του 19ου αιώνα, στο σύνολο της συνάρπασε την ανθρωπότητα. Μετά την ανακάλυψη των ακτίνων Χ, μια νέα φυσική-διαγνωστική ιατρική έχει επικρατήσει. Αυτό οδήγησε την επιστημονική Ιατρική κοινότητα στο προσανατολισμό της Ιατρικής όχι μόνο στη διάγνωση των διάφορων ασθενειών αλλά και στην παρακολούθηση θεραπειών, δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο τις προϋποθέσεις για σύγχρονες επιστημονικές μελέτες. Η σημαντικότητα της ανακάλυψης της απεικόνισης με ακτίνες Χ σε σχέση με τις άλλες μεγάλες ιατρικές εξελίξεις, επιβεβαιώνεται από την ασυνήθιστη δημοτικότητα των ακτίνων Χ, που αποτέλεσε μόνιμο θέμα συζήτησης στις επιστημονικές κοινότητες. Η μέθοδος αυτή υιοθετήθηκε στο εξωτερικό σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, άρχισε να χρησιμοποιείται στη καθημερινή ιατρική πράξη και συγχρόνως να αποτελεί πεδίο έρευνας και ανάπτυξης. Πρίν από την ανακάλυψη των ακτίνων X το 1895, η διάγνωση λίθων των νεφρών, των ουρητήρων και της ουροδόχου κύστης, καθώς και άλλων αιτιών αιματουρίας, ήταν αβέβαιη. Τα λάθη ήταν συχνά και η θέση ενός λίθου πολλές φορές δεν ήταν δυνατόν να εντοπιστεί. Ο βαθμός της επιμέρους λειτουργίας των νεφρών ήταν άγνωστη. Η πρώτη προεγχειρητική ακτινολογική διάγνωση νεφρικής λιθίασης αναφέρθηκε τον Ιούλιο του 1896 από τον Σκωτσέζο ιατρό ακτινολόγο, John Macintyre (1857-1928). Στη συνέχεια πολλές άλλες μέθοδοι εφαρμόστηκαν για την διάγνωση παθολογιών του ουροποιητικού συστήματος. Η κυστεογραφία, η ανιούσα πυελογραφία και η ενδοφλέβια απεκκριτική πυελογραφία αποτέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν σημαντικά όπλα στα χέρια των ουρολόγων. Η δυνατότητα διενέργειας εκλεκτικής αγγειογραφίας των νεφρικών αρτηριών συνέβαλε στη διάγνωση και θεραπεία της νεφραγγειακής υπέρτασης. Η ανακάλυψη και η εξέλιξη των υπερήχων, της αξονικής και μαγνητικής τομογραφίας, προσέφερε μεγάλες δυνατότητες στη διάγνωση και σταδιοποίηση των νεφρικών νεοπλασμάτων.