Σχέση των νοσηλευτικών διαγνώσεων, των νοσηλευτικών παρεμβάσεων και της έκβασης με πολυμορφισμούς του γονιδίου του μεταφορέα της σεροτονίνης σε ασθενείς με μείζονα κατάθλιψη

Abstract

The aim of this study is to investigate whether the 44-base-pair insertion/deletion polymorphism in the upstream regulatory region of the serotonin transporter gene (5-HTTLPR) examined in association with the rs25531 SNP is associated with nursing diagnoses and the achievement of the desired nursing outcomes in inpatients with major depression. Thirty five patients were evaluated. The nursing diagnoses of risk for suicide and imbalanced nutrition are reported less often in homozygotes of the high-expressing gene (LA). Carriers of the low-expressing genes (LG or S) have a worse response to interventions which aim to increase low self-esteem, indicating that they may need more intensive care in order to achieve the desired outcome. Genetics in psychiatric nursing could help refine personalized care, however further studies with large sample sizes and multiple gene evaluations are needed.

Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνήσει εάν ο πολυμορφισμός προσθήκης/απαλοιφής τμήματος 44 ζευγών βάσεων στην 5΄ ρυθμιστική περιοχή του γονιδίου του μεταφορέα της σεροτονίνης (5-HTTLPR), εξεταζόμενος σε συνδυασμό με τον πολυμορφισμό μονήρους νουκλεοτιδίου rs25531 στην ίδια περιοχή, συσχετίζεται με τις νοσηλευτικές διαγνώσεις και την επίτευξη των νοσηλευτικών στόχων σε ασθενείς που νοσηλεύονται λόγω μείζονος κατάθλιψης. Αξιολογήθηκαν 35 ασθενείς. Ο κίνδυνος για αυτοκτονία και οι διαταραχές στη διατροφή ήταν νοσηλευτικές διαγνώσεις που παρατηρήθηκαν λιγότερο συχνά σε ομοζυγώτες του αλληλομόρφου που συνδέεται με υψηλή έκφραση του γονιδίου (LA). Φορείς των αλληλομόρφων που συνδέονται με χαμηλή έκφραση (LG ή S) έχουν χειρότερη ανταπόκριση σε νοσηλευτικές παρεμβάσεις που στοχεύουν στην βελτίωση της αυτοεκτίμησης, ώστε πιθανά να είναι απαραίτητο πιο εντατικό πρόγραμμα παρέμβασης για να επιτευχθεί το θεμιτό αποτέλεσμα. Η γενετική στην ψυχιατρική νοσηλευτική θα μπορούσε να κατευθύνει στοχευμένα την εξατομικευμένη φροντίδα, για το σκοπό αυτό όμως είναι απαραίτητες περαιτέρω μελέτες σε μεγάλα δείγματα ασθενών και με αξιολόγηση της αλληλεπίδρασης πολλαπλών γονιδίων.