Σχέση της ηλεκτροκαρδιογραφικής διάρκειας του διαστήματος QT και της μηχανικής λειτουργίας του μυοκαρδίου

Abstract

Introduction: We assessed whether antiarrhythmic drug therapy induced QT interval prolongation affects systolic and diastolic left ventricular function. Methods: The study population included 54 patients with symptomatic recent onset atrial fibrillation spontaneously cardioverted to sinus rhythm. Then, electrocardiographic and echocardiographic studies were done before initiating and after achieving drug's steady state. Results: Significantly prolonged corrected for the heart rate QT values (QTc) was noticed following only the subgroups of sotalol and amiodarone. Furthermore, the corrected for heart rate precontraction time [PCTm(c)] increased significantly after sotalol (p=0.005) and amiodarone (p=0.017), but not for propafenone (p=0.139). Statistical analysis results between all measured pair of echocardiographic and electrocardiographic parameters were not significant except between ΔQTc and ΔPCTm(c) for the group of sotalol (p = 0.02, r = 0.43).Conclusion:QT interval prolongation following antiarrhythmic therapy even though that impacts on left ventricular mechanical activation, does not seem to affect significantly LV function.

Σκοπός: Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν να αξιολογήσει το κατά πόσο η προκληθείσα παράταση του διαστήματος QT από την συνήθως χορηγούμενη αντιαρρυθμική θεραπεία επηρεάζει τη συστολική και διαστολική λειτουργία της αριστερής κοιλίας. Μέθοδος: Ο πληθυσμός της μελέτης περιελάμβανε 54 ασθενείς με συμπτωματική προσφάτου ενάρξεως κολπική μαρμαρυγή που αυτο-ανατάχθηκαν σε φλεβοκομβικό ρυθμό. Στην συνέχεια, οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε ηλεκτροκαρδιογραφική και υπερηχοκαρδιογραφική μελέτη τόσο πριν από την έναρξη όσο και σε δεύτερο χρόνο μετά την επίτευξη σταθερών θεραπευτικών επιπέδων του φαρμάκου. Αποτελέσματα: Σημαντική παράταση του διορθωμένου διαστήματος QT (QTc) παρατηρήθηκε μόνο στις υποομάδες των ασθενών που έλαβαν σοταλόλη ή αμιωδαρόνη. Επιπλέον, ο διορθωμένος ως προς την καρδιακή συχνότητα προσυστολικός χρόνος [PCTm(c)] αυξήθηκε στατιστικά σημαντικά με την σοταλόλη (p = 0.005) και την αμιωδαρόνη (p = 0.017), αλλά όχι για την υποομάδα της προπαφαινόνης (p = 0.139). Τα στατιστικά αποτελέσματα από την αναζήτηση συσχετίσεων μεταξύ των μετρηθέντων υπερηχοκαρδιογραφικών και ηλεκτροκαρδιογραφικών παραμέτρων ήταν μη σημαντικά εκτός από την ομάδα της σοταλόλης όπου αναδείχθηκε σημαντικότητα μεταξύ της διαφοράς στην παράταση του QΤcκαι του PCTm(c) (p = 0.02, r = 0.43). Συμπέρασμα: Η προκληθείσα παράταση του διαστήματος QT από την χρήση των αντιαρρυθμικών,παρόλο που έχει επίπτωση στην μηχανική λειτουργία της αριστερής κοιλίας επιδρώντας σημαντικά στον χρόνο έναρξης της συστολής, δεν συνοδεύεται από μια εξίσου σημαντική επίδραση στις συστολικές ή και διαστολικές παραμέτρους της καρδιακής λειτουργίας. Το εύρημά μας αυτό συνδράμει στην ισχυροποίηση της υπάρχουσας κλινικής πρακτικής σχετικά με την χρήση των αντιαρρυθμικών φαρμάκων.