Προγνωστικοί δείκτες εμφάνισης καρδιακής ανεπάρκειας σε ασθενείς με οξύ στεφανιαίο σύνδρομο: ετήσια παρακολούθηση: δημιουργία μοντέλου κινδύνου

Abstract

After data analysis we have concluded that inflammation, being expressed with indices such as C reactive protein and the white blood cell count, plays an independent role in the pathophysiology of left ventricular dysfunction in patients hospitalized with an acute coronary syndrome. It seems that the correlation between these inflammatory indices and more extensive coronary heart disease, the surplus damage to the myocardium beyond early necrosis and the increase of thrombotic burden, are possible mechanisms through which the systolic function of the left ventricle of the heart may deteriorate. These simple indices have almost equal predictive value in acknowledging patients with greater odds of developing left ventricular systolic dysfunction during hospitalization for an acute coronary syndrome. Furthermore, we confirmed that passive smoking also increases the odds of developing left ventricular systolic dysfunction after an acute coronary syndrome, by partly augmenting subclinical inflammation. Inflammation seems to have another role in deteriorating patients’ outcome: acute depressive symptoms ahead of hospitalization may deteriorate the short-term (30-day) outcome of patients through augmenting subclinical inflammation. However, further data analysis showed that the correlation between depressive symptomatology and short-term prognosis is being mediated by the degree of adoption of the Mediterranean diet in the elderly patients of the study. Furthermore, we found that other clinical factors may predict increased odds of left ventricular systolic dysfunction in patients hospitalized with an acute coronary syndrome. Kidney function deterioration, being expressed through pathologic creatinine clearance, increases these odds in comparison with patients who present with better creatinine clearance. This correlation seems to be mediated, at least partially, by brain natriuretic peptide (BNP). Moreover, through another analysis of the data concerning non-diabetic patients, we found that increased admission blood glucose predict increased odds of developing left ventricular systolic dysfunction.Apart from these observations concerning heart failure predictors in patients hospitalized with an acute coronary syndrome and possible pathophysiologic mechanisms, we found that several patients’ characteristics may provide some degree of protection against left ventricular systolic dysfunction. We observed that increased fish consumption, possibly through increased Omega-3 fatty acids consumption, helps in decreasing the odds of depressive symptomatology and left ventricular systolic dysfunction as well. Other protective dietetic habits include exclusive olive oil consumption and medium coffee consumption. Moreover, the greater degree of the Mediterranean diet adoption, apart from general health benefits, provides some degree of protection against left ventricular systolic dysfunction following an acute coronary syndrome, while protection is extended over two years following the basic acute coronary syndrome hospitalization. Finally, we observed that increased physical exercise, either by following a specific exercise regimen or by just increasing the degree of physical activation in everyday tasks or during work, that precedes an acute coronary syndrome, may provide a cardioprotective role against deterioration of left ventricular systolic function. This is observed in the elderly patients of our sample. It seems that this action is explained by the down-regulation of sub-clinic inflammation, although to a different extent between the two sexes. Our data confirmed the cardioprotection provided by physical exercise specifically in elderly women.As for the one-year follow-up of our patients, we observed that age and left ventricular systolic dysfunction that occurred during the basic hospitalization are the two most significant predictors of cardiovascular adverse events. Similarly, kidney function expressed through creatinine levels is also a significant predictor. Interleukin-6 seems to act as a significant mediator between left ventricular systolic dysfunction and cardiovascular events during the one-year follow-up. Our analysis shows that this is not the case for C-reactive protein, showing that Il-6 possibly acts through another biological path as a mediator between left ventricular systolic dysfunction and cardiovascular events during one year of follow-up and not that which causes CRP increase.

Από την ανάλυση των δεδομένων έχουμε βρει ότι η φλεγμονή, όπως αυτή εκφράζεται από δείκτες όπως η C-αντιδρώσα πρωτεΐνη και ο αριθμός των λευκών αιμοσφαιρίων, διαδραματίζει ανεξάρτητο ρόλο στην παθοφυσιολογία της πρόκλησης συστολικής δυσλειτουργίας της αριστερής κοιλίας σε ασθενείς που νοσηλεύονται με οξύ στεφανιαίο σύνδρομο. Φαίνεται πως η συσχέτιση των δεικτών αυτών με περισσότερο εκτεταμένη στεφανιαία νόσο, η ανάμειξη στην επιπρόσθετη βλάβη του μυοκαρδίου πέραν της ίδιας της πρώιμης νέκρωσης και η ποσοτική επιβάρυνση του θρομβωτικού φορτίου αποτελούν πιθανούς μηχανισμούς επιδείνωσης της συστολικής λειτουργίας της αριστερής κοιλίας. Αυτοί οι απλοί δείκτες φλεγμονής αποκτούν ιδιαίτερη προγνωστική αξία, η οποία είναι παραπλήσιας ισχύος, στην αναγνώριση ασθενών που έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να αναπτύξουν συστολική δυσλειτουργία της αριστερής κοιλίας όταν εισάγονται στο νοσοκομείο για οξύ στεφανιαίο σύνδρομο. Παράλληλα, διαπιστώσαμε ότι και το χρόνιο παθητικό κάπνισμα αυξάνει τις πιθανότητες πρόκλησης συστολικής δυσλειτουργίας μετά από οξύ στεφανιαίο επεισόδιο, επιδεινώνοντας, τουλάχιστον εν μέρει, την υποκλινική φλεγμονή. Η φλεγμονή φαίνεται πως εμπλέκεται και με έναν ακόμη τρόπο στην χειρότερη έκβαση των ασθενών: οξέα καταθλιπτικά συμπτώματα που προηγούνται της νοσηλείας, μέσω έξαρσης της υποκλινικής φλεγμονής μπορούν να επιδεινώσουν την βραχυπρόθεσμη (30 ημερών) πρόγνωση των ασθενών. Παρ’ όλ’ αυτά, με περαιτέρω ανάλυση των δεδομένων διαπιστώσαμε ότι η σχέση ανάμεσα στην καταθλιπτική συμπτωματολογία και την επιδείνωση της βραχυπρόθεσμης πρόγνωσης μεσολαβείται από το βαθμό υιοθέτησης της Μεσογειακής δίαιτας στους ηλικιωμένους ασθενείς της μελέτης. Ακόμη, διαπιστώσαμε ότι και άλλοι κλινικοί παράγοντες μπορούν να προβλέψουν αυξημένες πιθανότητες πρόκλησης συστολικής δυσλειτουργίας της αριστερής κοιλίας ασθενών που νοσηλεύονται με οξύ στεφανιαίο επεισόδιο. Η επιδείνωση της νεφρικής λειτουργίας, όπως αυτή εκφράζεται από την παθολογική κάθαρση της κρεατινίνης, αυξάνει αυτές τις πιθανότητες, συγκριτικά με ασθενείς που παρουσιάζουν λιγότερο επηρεασμένη νεφρική λειτουργία. Αυτή η δυσμενής συσχέτιση φαίνεται πως διαμεσολαβείται, τουλάχιστον ενμέρει, από το εγκεφαλικό νατριουρητικό πεπτίδιο (BNP). Τέλος, σε μία επιμέρους ανάλυση των μη γνωστών διαβητικών ασθενών του δείγματος, διαπιστώσαμε ότι οι αυξημένες τιμές γλυκόζης εισόδου προβλέπουν την μεγαλύτερη πιθανότητα να αναπτύξει ο ασθενής συστολική δυσλειτουργία της αριστερής κοιλίας.Πέρα από τις παρατηρήσεις σχετικά με προγνωστικούς δείκτες ανάπτυξης συστολικής δυσλειτουργίας της αριστερής κοιλίας σε ασθενείς που νοσηλεύονται με οξύ στεφανιαίο σύνδρομο και τις παρατηρήσεις σχετικά με πιθανούς εμπλεκόμενους παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς, διαπιστώσαμε και κάποια χαρακτηριστικά/συνήθειες των ασθενών που παρέχουν κάποιου βαθμού προστασία από την ανάπτυξη συστολικής δυσλειτουργίας. Παρατηρήσαμε ότι η αυξημένη κατανάλωση ψαριών, πιθανά μέσω της αυξημένης πρόσληψης Ω3 λιπαρών οξέων, βοηθά αφενός στην ελάττωση της πιθανότητας εκδήλωσης καταθλιπτικής συμπτωματολογίας, ενώ παράλληλα ελαττώνει και τις πιθανότητες ανάπτυξης συστολικής δυσλειτουργίας. Άλλες διατροφικές συνήθειες που παρέχουν προστασία είναι η αποκλειστική κατανάλωση ελαιολάδου και η μέτρια κατανάλωση καφέ. Επίσης, η όσο το δυνατόν πιστότερη υιοθέτηση της δίαιτας Μεσογειακού τύπου, πέραν των γνωστών θετικών επιδράσεων στην υγεία, παρέχει και κάποιου βαθμού προστασία έναντι της επιδείνωσης της συστολικής λειτουργίας της αριστερής κοιλίας μετά από οξύ στεφανιαίο επεισόδιο, ενώ παρέχει προστασία έναντι καρδιαγγειακών επιπλοκών με τόσο μεγάλη αποτελεσματικότητα, ώστε η προστασία επεκτείνεται ακόμη και στα 2 έτη μετά από το βασικό οξύ στεφανιαία σύνδρομο αναφοράς. Τέλος, διαπιστώσαμε ότι καρδιοπροστατευτική δράση έναντι της συστολικής δυσλειτουργίας της αριστερής κοιλίας μετά από ένα οξύ στεφανιαίο σύνδρομο παρέχει η αυξημένη φυσική δραστηριότητα που έχει προηγηθεί του επεισοδίου, είτε αυτή είναι συγκεκριμένο πρόγραμμα εκγύμνασης, είτε είναι αυξημένη φυσική δραστηριότητα στις καθημερινές δραστηριότητες ή/και εργασία. Αυτό τεκμηριώνεται στους ηλικιωμένους ασθενείς του δείγματός μας. Φαίνεται πως αυτή η δράση λειτουργεί μέσω ελάττωσης της υποκλινικής φλεγμονής, αν και ενδεχομένως με διαφορετικό βαθμό προστασίας στα δύο φύλα, αφού στην ανάλυσή μας η προστασία της άσκησης τεκμηριώθηκε κυρίως στις ηλικιωμένες γυναίκες.Όσον αφορά στην ετήσια παρακολούθηση των ασθενών πρέπει να σημειωθεί ότι στο δείγμα μας η ηλικία και η ανάπτυξη συστολικής δυσλειτουργίας της αριστερής κοιλίας κατά τη διάρκεια της βασικής νοσηλείας, αποτελούν σημαντικούς προγνωστικούς παράγοντες ανάπτυξης καρδιαγγειακών επιπλοκών. Παρομοίως, και η νεφρική λειτουργία όπως αυτή εκφράζεται μέσω της κρεατινίνης ορού, αποτελεί σημαντικό προγνωστικό παράγοντα. Η ιντερλευκίνη 6 φαίνεται να αποτελεί σημαντικό διαμεσολαβητή ανάμεσα στη σχέση της συστολικής δυσλειτουργίας της αριστερής κοιλίας και της ανάπτυξης καρδιαγγειακών επιπλοκών στο έτος. Από την ανάλυσή μας φαίνεται ότι η C αντιδρώσα πρωτεΐνη δεν διαδραματίζει τέτοιο διαμεσολαβητικό ρόλο, πράγμα που υποδεικνύει ότι η Il-6 δρα μέσω άλλου βιολογικού μονοπατιού ως διαμεσολαβητής ανάμεσα στην συστολική δυσλειτουργία της αριστερής κοιλίας και στην ανάπτυξη καρδιαγγειακών επιπλοκών στο έτος και όχι μέσω της αύξησης στην παραγωγή της CRP.