Μοριακός φαινότυπος των καρκινωμάτων της ανώτερης αποχετευτικής μοίρας του ουροποιητικού συστήματος

Abstract

Upper Urinary Tract Tumors (renal pelvis and ureter) represent arare disease, not well studied. They come from the transitional epitheliumand account only for 5% of all urothelial carcinomas. Tumor stage andgrade are the only established prognostic factors. The aggressive nature,however, of this tumor along with the unpredictable, usually, clinicalcourse, render the identification of novel therapeutic approaches ratheressential. The ErbB family receptors are a field for research of highinterest and targeted therapies are already being used for other types ofcancer. This study aimed to correlate ErbB2, ErbB3 and ErbB4expression in Upper Urinary Tract Urothelial Carcinoma (UUTUC) withother clinicopathological parameters as well as patient outcome. ErbB2, ErbB3 and ErbB4 were immunohistochemically assessed in99 consecutive UUTUC specimens. All statistical analyses wereperformed using the SPSS statistical program, version 16. Overall, 28,3% of patients died during the follow-up of 127months, 1-95 months after the first surgical treatment and mean survivalwas 18,9±24,2 months. ErbB2, ErbB3 and ErbB4 expression was presentin 64,8%, 19,5%, and 20,8% of tumors, respectively. Combinedexpression of all three receptors was found in 7,9% of the tumors,combined expression of two receptors in 14,5% and 48,7% expressed atleast one ErbB receptor. No ErbB expression was found in 28,9% oftumors. We found no significant correlation between ErbB2, ErbB3 andErbB4 expression with tumor stage, grade, recurrence or cancer specificsurvival apart from the inverse relation between ErbB2 expression andtime to recurrence (p=0.027). In conclusion, of the three receptors we evaluated, neither ErbB3nor ErbB4 have any prognostic significance in the UUTUC. ErbB2, however, is inversely related to recurrence and, although this is notenough to justify the introduction of anti-ErbB treatment in everydayclinical practice, it needs further evaluation in well designed, prospective,randomized trials.

Τα νεοπλάσματα της ανώτερης αποχετευτικής μοίρας (νεφρική πύελος και ουρητήρας) του ουροποιητικού συστήματος αποτελούν μια σπάνια νόσο, όχι και τόσο καλά μελετημένη. Προέρχονται, συνήθως, από το μεταβατικό επιθήλιο και αναλογούν μόλις στο 5% όλων των ουροθηλιακών όγκων. Οι κυριότεροι γνωστοί προγνωστικοί παράγοντες είναι το στάδιο του νεοπλάσματος και ο βαθμός διαφοροποίησής του. Η επιθετική φύση του νεοπλάσματος, όμως, μαζί με τη συχνά απρόβλεπτη πορεία της νόσου καθιστούν επιτακτική την ανεύρεση και άλλων προγνωστικών παραμέτρων. Ένα πεδίο έρευνας, πολλά υποσχόμενο,είναι η οικογένεια των υποδοχέων ErbB, για τους οποίους ήδη εφαρμόζονται στοχευμένες θεραπείες σε άλλες μορφές καρκίνου. Σκοπός της διατριβής αυτής είναι να μελετηθεί η συχνότητα και ο τύπος της έκφρασης των ErbB2, ErbB3 και ErbB4 στα νεοπλάσματα της ανώτερης αποχετευτικής μοίρας του ουροποιητικού συστήματος, καθώς και η συσχέτισή της με άλλες κλινικο-παθολογοανατομικές παραμέτρους και με την πορεία της νόσου. Στη διατριβή συμπεριελήφθησαν 99 ασθενείς με πιστοποιημένο καρκίνωμα της ανώτερης αποχετευτικής μοίρας από μεταβατικό επιθήλιο(UUTUC), οι οποίοι αντιμετωπίσθηκαν χειρουργικά και τα παρασκευάσματα μελετήθηκαν με τη χρήση ανοσοϊστοχημείας. Για τη στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων χρησιμοποιήθηκε το λογισμικόSPSS (Statistical Package for Social Sciences), έκδοση 16. Συνολικά, το 28,3% των ασθενών απεβίωσε κατά το χρόνο παρακολούθησης των 127 μηνών, 1-95 μήνες μετά από την πρώτη χειρουργική αντιμετώπιση, με μέση επιβίωση 18,9±24,2 μήνες. ΟιErbB2, ErbB3 και ErbB4 εκφράσθηκαν στο 64,8%, 19,5%, και 20,8%των όγκων, αντίστοιχα. Συνδυασμένη έκφραση όλων των υποδοχέων βρέθηκε στο 7,9% των όγκων, ταυτόχρονη έκφραση δύο υποδοχέων στο 14,5%, ενώ ένας, τουλάχιστο, υποδοχέας εκφράσθηκε στο 48,7% των όγκων. Στο 28,9% των όγκων δεν υπήρχε καμιά έκφραση ErbB. Η έκφραση των ErbB2, ErbB3 και ErbB4 δε συσχετίσθηκε σημαντικά με το στάδιο, το βαθμό διαφοροποίησης, την υποτροπή ή την ειδική της νόσου επιβίωση, εκτός από τον ErbB2, ο οποίος συσχετίσθηκε αντιστρόφως ανάλογα με τον χρόνο μέχρι την υποτροπή της νόσου (p=0.027). Συμπερασματικά, η παρούσα μελέτη δεν κατέδειξε καμιά προγνωστική αξία για τους ErbB2, ErbB3, ErbB4, εκτός μόνο της αντίστροφης σχέσης της έκφρασης του ErbB2 με τον χρόνο μέχρι τη νυποτροπή. Πρόκειται, αναμφίβολα, για στοιχείο που χρήζει προσοχής,αλλά δεν αρκεί για την εισαγωγή αντι-ErbB2 θεραπείας στην κλινική πράξη. Τα όποια ερωτήματα θα απαντηθούν μόνο μέσα από τη διεξαγωγή καλά σχεδιασμένων, τυχαιοποιημένων προοπτικών μελετών.