Ανίχνευση και διερεύνηση του ρόλου σημειακών μεταλλάξεων των ογκογονιδίων H-, K- και N-ras, καθώς και του B-raf σε όγκους Wilms

Abstract

Nephroblastoma (Wilms tumor) is a kidney neoplasia, predominately occurring at very young age, resulting from the malignant transformation of renal stem cells. The Ras proto-oncogenes and B-Raf are members of an intracellular cascade pathway, which regulates cell growth and differentiation, and ultimately cancer development. Our objective was to determine the mutation rate and to measure the mRNA levels of the three Ras genes and of B-Raf in formalin-fixed paraffin-embedded tissue samples from 32 patients with nephroblastoma and 10 controls. No mutations were detected in the four studied genes among our Wilms tumors cases, while Ras and B-Raf expression was higher in malignant samples versus controls. Statistical analysis revealed a positive correlation of K-Ras (p<0.001) and B-Raf (p=0.006) with tumor size, a negative correlation of K-Ras (p=0.041) and H-Ras (p=0.033) with the percentage of tissue necrosis, and an association of N-Ras (p=0.047) and B-Raf (p=0.044) with tissue histology. From the above we deduce that, although Ras and B-Raf mutations are rare events in Wilms tumors, their expression pattern suggests that they play an important role in the development and progression of this malignancy.

Το νεφροβλάστωμα είναι μια νεοπλασία του νεφρού, που κατά κύριο λόγο συμβαίνει σε πολύ νεαρή ηλικία και προκύπτει από την κακοήθη εξαλλαγή των νεφρικών βλαστικών κυττάρων. Τα πρωτοογκογονιδία Ras και Β-Raf είναι μέλη ενός ενδοκυτταρικού μονοπατιού, το οποίο ρυθμίζει την κυτταρική ανάπτυξη και διαφοροποίηση, και παίζει ρόλο στην ανάπτυξη του καρκίνου. Στόχος μας ήταν να προσδιοριστεί η πιθανή ύπαρξη μετάλλαξης, αλλά και η μέτρηση της έκφρασης μέσω των επιπέδων mRNA των εν λόγω γονιδίων (Ras και Β-Raf) σε μονιμοποιημένους/παραφινομένους ιστικούς κύβους από 32 ασθενείς με νεφροβλάστωμα και από 10 φυσιολογικά νεφρά. Καμία μετάλλαξη δεν εντοπίστηκε στα τέσσερα γονίδια, ενώ η έκφραση των Ras και Β-Raf ήταν υψηλότερη στα κακοήθη δείγματα σε σχέση με τα φυσιολογικά. Η στατιστική ανάλυση έδειξε θετική συσχέτιση του K-Ras (p < 0,001) και του Β-Raf (p = 0.006) με το μέγεθος του όγκου, μια αρνητική συσχέτιση του K-Ras (p = 0.041) και του H-Ras (p = 0.033) με το ποσοστό ιστικής νέκρωσης των όγκων, και μια σύνδεση του N-Ras (p = 0.047) και του Β-Raf (p = 0,044) με την ιστολογική εικόνα του νεοπλάσματος. Από τα παραπάνω μπορούμε να συμπεράνουμε ότι, αν και οι μεταλλάξεις Ras και Β-Raf είναι σπάνιες εκδηλώσεις σε όγκους του Wilms, η έκφρασή τους δείχνει ότι παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και εξέλιξη αυτής της κακοήθειας.