Η επίδραση του ρυθμού και της αγωνιστικής τακτικής στα φυσιολογικά και κινητικά χαρακτηριστικά κατά την κωπηλατοεργομέτρηση 2Km

Abstract

The aim of the study was to investigate the relationship of stroke rate and pacing in physiological and kinetic parameters during 2 km rowing ergometer. In the first part of the study, 36 male (15.09±0.7 yrs) and 12 female (14.9±0.5 yrs) rowers participated in the study. Both sexes were asked to row 2 km on the Concept 2 Model D rowing ergometer at the best possible time. For the statistical analysis Anova repeated measures were used and Pearson’s product. The results showed that male rowers decreased the SL in higher stroke rate(r= -0.6, p=0.001). Strong relationship for both genders was found between SL and height and upper and lower extremities. Kinetic variables changed every 500m. Both sexes, rowed the 2km using the parabolic-shaped pacing strategy. In the second part, 15 male rowers aged 15.37± 1.34 yrs, height 175.96±6.34 cm, body mass 72.84±10.13 kg completed 3 different pacing strategies in Concept II rowing ergometer. The purpose of the study was to investigate the influence of different pacing strategies on performance and selected metabolic and kinetic parameters. Participants first performed in Concept 2 an incremental test to determine VO2peak (59.97±4.86 ml•kg-1•min-1). After a week, performed a baseline 2km ergometer rowing trial. From the baseline data (BPS), pacing strategies were developed for the first 1000m. A slow pacing strategy (SPS) 4% slower from mean velocity of BSP and an even pacing strategy (EPS) were developed. The results showed best performance time in BPS. Kinetic characteristics were found to be consisted over BPS, SPS and EPS with the exception of stroke length which was greater in SPS. No differences were found in La (mmol.l-1) in recovery between pacing strategies (p=0.308) No significant differences were found in metabolic parameters. In conclusion, stroke rate has a strong relationship with stroke length (SL) and the kinetic characteristics of male and female rowers change every 500m of the race. In addition, male and female performance is different. BPS allowed rowers to cover the 2 km distance in higher stroke rate and in shorter performance time compared to SPS and EPS pacing strategies presenting same physiological responses.

Η παρούσα έρευνα σχεδιάστηκε για να εξετάσει τη σχέση του κωπηλατικού ρυθμού με τα κινητικά χαρακτηριστικά νεαρών κωπηλατών και κωπηλατριών καθώς και την επίδραση της απόστασης κωπηλάτησης και των διαφορετικών αγωνιστικών τακτικών στην απόδοση.Στην πρώτη εργασία, το δείγμα αποτέλεσαν 36 αγόρια (15.09±0.7 έτη) και 12 κορίτσια (14.9±0.5 έτη) αγωνιστικού επιπέδου. Τους ζητήθηκε να κωπηλατήσουν σε εργόμετρο Concept2 την αγωνιστική απόσταση των 2km με σκοπό να πραγματοποιήσουν τον καλύτερο δυνατό χρόνο τους. Η στατιστική ανάλυση έγινε με ανάλυση διασποράς (Anova) για επαναλαμβανόμενες μετρήσεις και Pearson’s product. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το μήκος της κουπιάς (SL) στα αγόρια μειώνεται με την αύξηση του ρυθμού (r= -0.6, p=0.001). Αντίθετα, στα κορίτσια το SL δε συσχετίζεται με το ρυθμό. Το SL συσχετίζεται με το ανάστημα και το μήκος των άνω και κάτω άκρων στα δύο φύλα. Αλλαγές παρουσιάστηκαν σε όλα τα κινητικά χαρακτηριστικά ανά 500m μεταξύ των δύο φύλων. Παρατηρήθηκε ότι τα δύο φύλα, κωπηλάτησαν τα 2km με τη μέθοδο τακτικής της παραβολής.Στη δεύτερη εργασία που είχε σκοπό να εξετάσει τρεις διαφορετικές μεθόδους τακτικής και πώς επηρεάζουν τις κινητικές και φυσιολογικές παραμέτρους, συμμετείχαν 15 κωπηλάτες (15.37±1.34 έτη, ανάστημα 175.96±6.34 cm, σωματική μάζα 72.84±10.13 kg). Στην πρώτη επίσκεψη υπεβλήθησαν σε σωματομετρήσεις και στη δοκιμασία της μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου (59.97±4.86 ml•kg-1•min-1). Στη συνέχεια, πραγματοποίησαν προσομοιωμένο αγώνα στο Concept2 κατά βούληση (αυτοεπιλογή τακτικής, BPS) και στη συνέχεια με τρόπο αργό (SPS) και σταθερό (EPS) τα πρώτα 1000m και τα υπόλοιπα 1000m ελεύθερα. Η στατιστική ανάλυση έγινε με ανάλυση διασποράς (Anova) για επαναλαμβανόμενες μετρήσεις.Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η καλύτερη επίδοση στην απόσταση των 2km παρουσιάστηκε στην BPS (7:09:12min:sec:ms) συγκριτικά με την επίδοση της SPS (7:14:13 min:sec:ms) και της EPS (7:14:08 min:sec:ms). Στην τακτική BPS ο ρυθμός ήταν υψηλότερος σε σύγκριση με τις άλλες μεθόδους τακτικής (29.8±1.3 έναντι 28.5±1.4 και 28.8±1.4 strokes.min-1) ενώ το μήκος της κουπιάς (SL) στην ίδια τακτική ήταν μικρότερο (150.1±8.8 έναντι 155.1±6.7 και 152.5±6.7 cm). Στα υπόλοιπα κινητικά χαρακτηριστικά (Hv, Fstr, Fpeak, Pstr) δε βρέθηκαν διαφορές μεταξύ των τριών μεθόδων τακτικής. Oι σχετικές τιμές της VO2 (ml•Kg-1•min-1) δε διέφεραν μεταξύ των τριών μεθόδων τακτικής. Ο πνευμονικός αερισμός (VE) ήταν υψηλός και στις τρεις μεθόδους τακτικής στα 2 km, με τη μέθοδο BPS να εμφανίζει τις υψηλότερες τιμές χωρίς όμως να διαφέρει στατιστικά σημαντικά από τις άλλες τακτικές. Επιπλέον, η συγκέντρωση γαλακτικού κατά την αποκατάσταση δε διέφερε σημαντικά (p=0.308) μεταξύ των τακτικών. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η καμπύλη της κινητικής της πρόσληψης οξυγόνου (t/1/2) όπου δε βρέθηκε να διαφέρει σημαντικά μεταξύ των τριών μεθόδων τακτικής. Από τα αποτελέσματα της παρούσας εργασίας συμπεραίνουμε ότι ο ρυθμός έχει σχέση με το μήκος κουπιάς και η απόσταση κωπηλάτησης έχει επίδραση στην απόδοση στους παίδες και στις κορασίδες. Επιπρόσθετα, με τη μέθοδο τακτικής BPS, που μοιάζει με αυτή της παραβολικής τακτικής ή του αντίστροφου J, επιτυγχάνεται καλύτερη επίδοση στα 2 km σε κωπηλατοεργόμετρο και φαίνεται ως προς τα φυσιολογικά χαρακτηριστικά να μην είναι λιγότερο οικονομική σε σύγκριση με την SPS και EPS. Η τακτική αυτή χρησιμοποιείται από τους περισσότερους κωπηλάτες υψηλού επιπέδου όπως έχει καταγραφεί από τους Garland (2005), Brown et al., (2010) and Muehlbauer & Melges (2011).