Διαφορές επούλωσης τραυμάτων από νυστέρι ραδιοσυχνοτήτων σε δέρμα και σπλήνα νεαρών και ενηλίκων επιμύων

Abstract

Aim: The current literature on the effect of radiofrequencies on the paediatric population is limited. Matrix metalloproteases are a family of proteins implicated in dermal wound healing. Matrix metalloproteases have been used as a mean of detecting the effect of radiofrequency energy in skin and spleen of neonatal and adult ratsMaterials and methods: Rats of the Whistar family have been used in our experiment. In total, we used 30 animals (15 of neonatal age and 15 of adult age). With the utilisation of the radiofrequency scalpel the abdominal wall has been incised and a partial splenectomy of the lower pole performed. Samples were collected on day 1, day 3and day7. The samples were analysed with the use of zymography. Statistical analysis was performed with non-parametric tests and significance was considered at the level of p=0,05. Results: In skin samples during the 1st and 3rd days MMP-9 showed the greatest activity. Adult rats had higher activity than the neonates in these time-points. On day 7 MMP-2 had its higher activity. At this time-point the adult rats had higher activity than the neonates. Both MMP-2 and MMP-9 had higher activity in the operated areas compared with the non-wounded skin for the time-point of their higher activity.On splenic tissue MMP-2 has its higher activity in day 7 with the adults showing again higher activity than the neonates. MMP-9 raises during day 1 for adults and later, on day 3, for neonates. Both MMP-2 όσο and MMP-9 have a localised predominant activation on the injured tissue. Only neonatal splenic tissue has a more generalised reaction to the insult.Conclusions: Our results in matrix metaloprotease regulation in skin tissue are comparable to those of the literature. The regulation of these enzymes in splenic tissue is not established yet and was compared to our skin results. Spleen has a more holistic reaction to the injury in terms of MMP-9 regulation. Additionally neonates have a more generalised reaction in the splenic tissue.

Σκοπός: Τα δεδομένα που υπάρχουν στη διεθνή βιβλιογραφία για την εφαρμογή των ραδιοσυχνοτήτων στα παιδιά και τα αποτελέσματα που αυτή συνεπάγεται είναι περιορισμένα. Οι μεταλλοπρωτεάσες, πρωτεΐνες οι οποίες έχουν εκτενώς μελετηθεί στην επούλωση του δέρματος, χρησιμοποιήθηκαν ως μέσο ανίχνευσης των επιδράσεων της εφαρμογής ραδιοσυχνοτήτων στο δέρμα και το σπλήνα νεογνικών και ενήλικων πειραματόζωων.Υλικό και μέθοδος: Πειραματόζωα της οικογένειας των αρουραίων (Whistar rats) χρησιμοποιήθηκαν για τη μελέτη μας. Συνολικά χρησιμοποιήθηκαν 30 πειραματόζωα (15 νεογνικής ηλικίας και 15 ενήλικα). Με τη χρήση νυστεριού ραδιοσυχνοτήτων διενεργήθηκε διάνοιξη του δέρματος και μερική σπληνεκτομή του κάτω πόλου του σπληνός. Ιστικά δείγματα συλλέχθηκαν κατά το πρώτο, τρίτο και έβδομο εικοσιτετράωρο. Τα δείγματα αναλύθηκαν με τη χρήση ζυμογραφίας. Η στατιστική ανάλυση των δεδομένων έγινε με μη παραμετρικές μεθόδους και επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας θεωρήθηκε το p=0,05. Αποτελέσματα: Στο δέρμα κατά το πρώτο και τρίτο εικοσιτετράωρο η MMP-9 εμφανίζει μεγαλύτερη δραστικότητα. Τα ενήλικα πειραματόζωα εμφανίζουν μεγαλύτερη δραστικότητα από τα νεογνά για τα χρονικά αυτά σημεία. Κατά το έβδομο εικοσιτετράωρο η MMP-2 εμφανίζει τη μεγαλύτερη δραστικότητά της. Στο χρονικό αυτό σημείο τα ενήλικα εμφανίζουν μεγαλύτερη δραστικότητα του ενζύμου σε σχέση με τα νεογνά. Τόσο η MMP-2 όσο και η MMP-9 εμφανίζουν μεγαλύτερη δραστικότητα στη χειρουργημένη περιοχή κατά τα χρονικά σημεία στα οποία εμφανίζουν και τη μεγαλύτερη δραστικότητα.Στο σπληνικό ιστό η MMP-2 παρουσιάζει τη μεγαλύτερη δραστικότητα στο έβδομο εικοσιτετράωρο με τα ενήλικα πειραματόζωα να έχουν εντονότερη δραστικότητα από τα νεογνά. Η MMP-9 αυξάνει κατά το πρώτο εικοσιτετράωρο για τα ενήλικα και καθυστερημένα κατά το τρίτο εικοσιτετράωρο για τα νεογνά.Τόσο η MMP-2 όσο και η MMP-9 παρουσιάζουν περισσότερο τοπική ενεργοποίηση με εξαίρεση την MMP-9 στον νεογνικό σπληνικό ιστό.Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα της ρύθμισης των μεταλλοπρωτεασών στο δέρμα ήταν αντίστοιχα με αυτά της διεθνούς βιβλιογραφίας. Η δραστικότητα των μεταλλοπρωτεασών στο σπλήνα δεν είναι γνωστή και συγκρίθηκε με αυτή του δέρματος. Ο σπλήνας παρουσιάζει μια πιο ολιστική αντίδραση στη βλάβη στο επίπεδο της MMP-9. Παράλληλα τα νεογνά παρουσιάζουν πιο καθυστερημένη ενεργοποίηση των μεταλλοπρωτεασών στο σπληνικό ιστό.