Επανεργοποίηση CMV λοίμωξης σε μη ανοσοκατεσταλμένους βαρέως πάσχοντες ασθενείς Μ.Ε.Θ.

Abstract

Cytomegalovirus (CMV) is well-established as a pathogen inimmunocompromised patients. Nevertheless, the role of CMV reactivation inthe course and outcome of critical ill patients in the Intensive Care Unit (ICU)setting is obscure. The aim of this study was to investigate the associationbetween CMV reactivation and morbidity and mortality of ICU patients, aswell as with patients’ immune status, specifically by measuring variouscytokine serum levels and salivary cortisol levels, as index of the magnitude ofstress.We conducted a prospective observational study in two ICUs in twodifferent hospitals, including CMV-seropositive patients undergoingmechanical ventilation. The level of CMV viraemia for each patient wasidentified using weekly quantitative PCR over a total period of 28 days. CMVreactivation was defined as ≥500 copies/ml with the PCR test. Upon ICUadmission, IFN-g, IL-10, IL-17A, IL-2, IL-6 and TNF-a were quantified in plasmaand morning saliva was obtained to measure cortisol. The severity of illnesswas characterised using the APACHE II and SOFA scores. Moreover, mortality,duration of mechanical ventilation and ICU length of stay were recorded.At total of 811 patients were admitted in the two ICUs for thedesignated time period. Among them, 80 patients accomplished the inclusioncriteria. Their mean age was 63 years old and 51 of them were males.Reactivation of CMV occurred in eleven patients (13.75%). Median day ofreactivation was day 7 post ICU admission. The total number of units ofpacked red cell transfused (OR: 1.50; CI: 1.06-2.13, p=0.02) and the CRP levelon admission in the ICU (OR: 1.01; CI: 1.00-1.02, p=0.02) were independentlyassociated with CMV reactivation. Furthermore, higher levels of IL-10 weremarginally correlated with CMV reactivation. SOFA scores were higher in thegroup with CMV reactivation compared to patients without reactivationduring the entire 28-day observation period (p < 0.006). Finally, levels ofsalivary cortisol, duration of mechanical ventilation and length of ICU stay, aswell as mortality were similar in the two groups.In summary, CMV reactivation occurred in 13.75% of mixed, critically ill,immunocompetent patients. The total number of transfused packed red cellsand the degree of inflammation were found to be independent prognosticfactors for viral reactivation. CMV reactivation was also correlated with higherseverity of organ dysfunction, but not with worse clinical outcome.

Ο κυτταρομεγαλοϊός (CMV) αποτελεί αποδεδειγμένα σοβαρό παθογόνοσε ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς, όμως, δεν έχει αποσαφηνιστεί επαρκώς ορόλος της CMV επανενεργοποίησης σε βαρέως πάσχοντες ανοσοεπαρκείςασθενείς νοσηλευόμενους στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (Μ.Ε.Θ.). Σκοπόςτης παρούσας μελέτης ήταν η συσχέτιση της CMV επανενεργοποίησης με τηθνητότητα και τη νοσηρότητα, καθώς και με την ανοσολογική απάντηση τωνασθενών, όπως αυτή εκφράζεται από τα επίπεδα κυτταροκινών του ορού.Επιπλέον, εκτιμήθηκε η συσχέτιση CMV επανενεργοποίησης και κορτιζόληςσιέλου, ως δείκτη stress σε βαρέως πάσχοντες ασθενείς Μ.Ε.Θ.Η παρούσα προοπτική μελέτη παρατήρησης διενεργήθηκε σε δύοΜ.Ε.Θ., διαφορετικών νοσοκομείων, και συμπεριέλαβε CMV-οροθετικούςασθενείς υπό μηχανική υποστήριξη της αναπνοής. Ο προσδιορισμός τηςCMV ιαιμίας στο πλάσμα πραγματοποιήθηκε με εβδομαδιαίες μετρήσειςποσοτικής PCR κατά το χρονικό διάστημα παρακολούθησης των 28 ημερών. ΗCMV επανενεργοποίηση ορίστηκε με βάση την τιμή της PCR ≥ 500 αντίγραφα /ml. Κατά την είσοδο στη Μ.Ε.Θ., μετρήθηκαν οι κυταροκίνες IFN-γ, IL-10, IL-17Α,IL-2, IL-6 και TNF-α και η πρωινή κορτιζόλη σιέλου. Η βαρύτητα της νόσουαξιολογήθηκε με βάση την καταγραφή των APACHE II και SOFA δεικτών. Τέλος,καταγράφηκαν η θνητότητα, η διάρκεια μηχανικής αναπνοής και παραμονήςστη Μ.Ε.Θ.Συνολικά νοσηλεύτηκαν 811 ασθενείς, από τους οποίους 80 (51 άνδρες)ασθενείς, με μέση ηλικία 63 ετών, πληρούσαν τα κριτήρια ένταξης στη μελέτη. ΗCMV επανενεργοποίηση παρουσιάστηκε σε έντεκα ασθενείς (13,75%), ενώ οδιάμεσος χρόνος CMV επανενεργοποίησης ήταν 7 μέρες από την εισαγωγήστη Μ.Ε.Θ. Ο συνολικός αριθμός μεταγγίσεων συμπυκνωμένων ερυθρών,(OR: 1.50; CI: 1.06-2.13, p=0.02) και η τιμή της CRP (OR: 1.01; CI: 1.00-1.02,p=0.02), κατά την εισαγωγή στη Μ.Ε.Θ., αποτελούν ανεξάρτητουςπρογνωστικούς παράγοντες για την επανεργοποίηση του ιού. Επιπλέον, όσοναφορά τις κυτταροκίνες, οι υψηλότερες τιμές της IL-10 οριακά συσχετίστηκαν μετην επανενεργοποίηση. Οι ασθενείς με CMV επανενεργοποίηση παρουσίαζανσημαντικά υψηλότερη βαθμολογία στο SOFA score, κατά τη διάρκειαπαρατήρησης των 28 ημερών, σε σχέση με την ομάδα χωρίςεπανενεργοποίηση (p < 0.006). Τέλος, η κορτιζόλη σιέλου, η θνητότητα, ηδιάρκεια μηχανικού αερισμού και παραμονής στη Μ.Ε.Θ. ήταν παρόμοιες καιστις δύο ομάδες. Συνοπτικά, η CMV επανενεργοποίηση εμφανίστηκε στο 13,75% τωνβαρέως πασχόντων μη ανοσοκατεσταλμένων ασθενών. Ο συνολικός αριθμόςμεταγγίσεων συμπυκνωμένων ερυθρών και ο βαθμός της φλεγμονήςαποτελούν ανεξάρτητους προγνωστικούς παράγοντες για τηνεπανενεργοποίηση του ιού. Η CMV επανενεργοποίηση συσχετίστηκε μεσοβαρότερη δυσλειτουργία οργάνων, όχι όμως με χειρότερη κλινική έκβαση.