Οι επιρρηματικές προτάσεις, εξαιρουμένων των υποθετικών, σε ελληνικούς μη λογοτεχνικούς παπύρους της αυτοκρατορικής και της πρώιμης αραβικής εποχής

Abstract

This thesis looks into the syntactic structure of secondary adverbial clauses, excluding the conditional ones, of Greek non-literary papyri from 31 B.C. until 800 A.D. The subject of the study was a body of about 55,000 papyrus documents and 15,000 ostraca. The paper includes the introduction, the main part, the general remarks, the appendix and bibliography. General observations include, inter alia, companion of the structure of adverbial clauses in the papyri of imperial and early Arabian period with the structure of the classical and the Ptolemaic era, in order to show the continuity in the development of ancient Greek language. Moreover, the aforementioned syntactic phenomena in the period under review are compared with those in the language of Greek inscriptions and the New Testament in order for the study to reach conclusions about whether the deviations observed are due to ignorance of the (co) scribe or they are manifestations of general linguistic developments of the time.

Η παρούσα διδακτορική διατριβή διερευνά τη συντακτική δομή των δευτερευουσών επιρρηματικών προτάσεων, εξαιρουμένων των υποθετικών, των ελληνικών, μη λογοτεχνικών παπύρων από το 31 π.Χ. έως το 800 μ.Χ. Αντικείμενο της έρευνας αποτέλεσε ένα σώμα περίπου 55.000 παπυρικών εγγράφων και 15.000 οστράκων. Η εργασία περιλαμβάνει την εισαγωγή, το κύριο μέρος, τις γενικές παρατηρήσεις, το επίμετρο και τη βιβλιογραφία. Οι γενικές παρατηρήσεις περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τη σύγκριση της δομής των επιρρηματικών προτάσεων στους παπύρους της αυτοκρατορικής και της πρώιμης αραβικής εποχής με αυτήν της κλασικής και της πτολεμαϊκής εποχής, ώστε να καταδειχθεί η συνέχεια στην εξέλιξη της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Επιπλέον, συγκρίνονται τα εν λόγω συντακτικά φαινόμενα στην υπό εξέταση περίοδο με αυτά στη γλώσσα των ελληνικών επιγραφών και της Καινής Διαθήκης, προκειμένου η μελέτη να καταλήξει σε συμπεράσματα για το αν οι αποκλίσεις, οι οποίες παρατηρούνται, οφείλονται σε άγνοια του (συγ)γραφέα ή αποτελούν εκφάνσεις γενικότερων γλωσσικών εξελίξεων της εποχής.