Η επίδραση των μεταλλοπρωτεϊνασών στη διαπερατότητα του υπεζωκότα

Abstract

Aims. The aim of the present study was to examine the effect of MMPs 2 (MMP2) and 9 (MMP9) on the transmesothelial resistance (RTM) of parietal and visceral sheep pleura and to find out the responsible mechanisms of action. Methods. The Ussing technique was used in order to examine the effect of MMP2 and MMP9 on pleural permeability. Primary mesothelial cells of the pleura were cultured and used for indirect immunofluorescence and western blot experiments. Results. MMP2 and MMP9 reduced RTM on the parietal and visceral pleura. The decline in RTM suggests for an increase in pleural permeability. Tight junction proteins occludin and claudin-1 remained intact after incubation of mesothelial cells with MMP2 and MMP9. The activity of ENaC was studied by calculation of amiloride sensitive current. The incubation of the pleura with 20 ng/ml MMP2 or MMP9 reduced the amiloride sensitive current statistically significant (p<0.05). Conclusions. MMPs increase pleural sheep permeability without affecting tight junction proteins. MMPs decrease ENaC activity, hindering thus sodium and liquid absorption through the pleural cavity. The above results suggest a role for MMPs in pleural effusion formation.

_ Στόχος. Στόχος της παρούσας μελέτης ήταν να εξεταστεί η επίδραση των μεταλλοπρωτεϊνασών 2 (MMP2) και 9 (MMP9) στη διαμεσοθηλιακή αντίσταση (RTM) του τοιχωματικού και πνευμονικού υπεζωκότα προβάτου καθώς και η μελέτη των υπεύθυνων μηχανισμών δράσης. Μεθοδολογία. Η τεχνική Ussing system χρησιμοποιήθηκε για τη μελέτη της επίδρασης των ΜΜΡ2 και ΜΜΡ9 στη διαπερατότητα του υπεζωκότα. Πρωτογενή μεσοθηλιακά κύτταρα υπεζωκότα καλλιεργήθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν για την πραγματοποίηση έμμεσου ανοσοφθορισμού και ανοσοαποτύπωσης. Αποτελέσματα. Οι MMP2 και MMP9 μείωσαν τη RTM στο τοιχωματικό και στο πνευμονικό πέταλο του υπεζωκότα. Η πτώση της RTM υποδηλώνει ότι οι MMPs αυξάνουν τη διαπερατότητα του υπεζωκότα. Οι πρωτεΐνες των αποφρακτικών συνδέσεων οκκλουδίνη και κλαουδίνη-1 παρέμειναν αμετάβλητες μετά από επώαση των μεσοθηλιακών κυττάρων με τις MMP2 και MMP9. Η δραστηριότητα του ENaC μελετήθηκε μέσω της μέτρησης του ευαίσθητου ρεύματος στην αμιλορίδη. Η επώαση του υπεζωκότα με 20 ng/ml MMP2 ή MMP9, ελάττωσε το ευαίσθητο στην αμολορίδη ρεύμα στατιστικά σημαντικά (p<0,05). Συμπεράσματα. Οι MMPs αυξάνουν τη διαπερατότητα του υπεζωκότα προβάτου χωρίς να επιδρούν στις πρωτεΐνες των αποφρακτικών συνδέσεων. Μειώνουν όμως τη δραστηριότητα του διαύλου ENaC, παρεμποδίζοντας την απορρόφηση νατρίου και νερού από την υπεζωκοτική κοιλότητα. Τα παραπάνω αποτελέσματα υποδηλώνουν τη συμμετοχή των MMP2 και MMP9 στην παθογένεια των υπεζωκοτικών συλλογών.