Μελέτη της επίδρασης των αυτοαδροποιητικών συνδετικών συστημάτων (self-etching agents) στην ικανότητα έμφραξης φυραμάτων ριζικών σωλήνων: μελέτη σε SEM

Abstract

Several studies in last years have investigated the use of dentin bonding agents in dentistry and also in root canal therapy. The purpose of this study was to examine the influence of self etching bonding agents in sealing ability of endodontic sealers. The sealers used in this study were AH-26, Tubliseal and Epiphany-Resilon system. Self etching bonding agents used were Nanobond and Clearfil liner bond 2V. Epiphany-Resilon system includes bonding agent. The experimental study was divided into two parts: a) The measurement of microleakage and b) The scanning electron microscopy study. 266 single rooted human teeth were used for the measurement of microleakage. The measurements were made by the fluid transport model at 7 days, 1 month and 1 year after the obturation of samples. The results showed that the use of dentin bonding agents improved the sealing ability of sealers with statistically significant differences only after the removal of smear layer. Epiphany-Resilon system demonstrated a good sealing ability, but showed a statistically significant increase of microleakage over time. 34 single rooted human teeth were used for the SEM study. The results showed that the bonding agents were in close contact with dentin, but only after the removal of smear layer tags of obturating materials, were observed in the dentinal tubules

Τα συνδετικά συστήματα και η χρήση τους στην οδοντιατρική και τα τελευταία χρόνια στην ενδοδοντία ειδικότερα, απασχολούν μεγάλο κομμάτι της έρευνας. Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η μελέτη της επίδρασης των αυτοαδροποιητικών συνδετικών συστημάτων στην ικανότητα έμφραξης φυραμάτων ριζικών σωλήνων. Χρησιμοποιήθηκαν τα φυράματα AH-26 και Tubliseal και το σύστημα Epiphany-Resilon. Τα αυτοαδροποιητικά συστήματα που εξετάστηκαν ήταν τα Nanobond, Clearfil liner bond 2V ενώ το σύστημα έμφραξης Epiphany- Resilon περιέχει δικό του συνδετικό παράγοντα. Το πειραματικό μέρος περιλαμβάνει δύο στάδια: Α) τη μέτρηση της μικροδιείσδυσης σε τρεις χρόνους ελέγχου (7 μέρες, 1 μήνα και 1 χρόνο) και Β) τη μελέτη με το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σάρωσης. Για τη μέτρηση της μικροδιείσδυσης χρησιμοποιήθηκαν 266 μονόριζα δόντια. Η μέτρηση έγινε με τη χρήση της μεθόδου μεταφοράς ρευστών στις 7 ημέρες, στον ένα μήνα και στον ένα χρόνο από τη ημερομηνία της έμφραξης. Από τα αποτελέσματα προέκυψε ότι η χρήση των αυτοαδροποιητικών συνδετικών συστημάτων βελτιώνει την ικανότητα έμφραξης των φυραμάτων που εξετάστηκαν, με στατιστικά σημαντικές μόνο μετά την αφαίρεση του οδοντινικού επιχρίσματος. Το σύστημα Epiphany-Resilon παρουσίασε καλή αποφρακτική ικανότητα, ήταν όμως και το μόνο που εμφάνισε σημαντική αύξηση της μικροδιείσδυσης στο πέρασμα του χρόνου. Στην έρευνα με το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σάρωσης χρησιμοποιήθηκαν 34 μονόριζα δόντια. Τα συνδετικά συστήματα προσκολλώνται στην επιφάνεια της οδοντίνης αλλά προσεκβολές στα οδοντινικά σωληνάρια παρατηρήθηκαν μόνο μετά την αφαίρεση του οδοντινικού επιχρίσματος