Επίδραση παρεμβατικού προγράμματος ψυχοκινητικής αγωγής στην κοινωνική, σχολική, συναισθηματική επάρκεια και στα προβλήματα συμπεριφοράς αγοριών και κοριτσιών ηλικίας 4-5 ετών

Abstract

The study aimed to examine the effect of an interventional Psychomotor Education (PE) program lasting 8 months on the social competence, school competence, emotional competence, and behavioral problems of boys and girls aged 4-5 years. 58 preschool children without a diagnosis of neurological, sensory, or motor problems participated in the study, coming from two kindergartens in the Municipality of Ioannina. The Experimental Group (EG) consisted of twenty-nine (29) children from the first Kindergarten who participated in the intervention program of PΕ, while the Control Group (CG) consisted of twenty-nine (29) children from the second Kindergarten who followed the standard program. Social competence, school competence, emotional competence and behavioral problems were assessed before and after the interventional PE program, using the Psychosocial Adjustment Test questionnaire (Chatzichristou, Polychronis, Bezevegis, & Mylonas, 2008) which includes 113 questions, while motor competence was measured with the DEΜOST-PRE (Kampas, Venetsanou, & Gavriilidou, 2019) before the start of the intervention program to support the design of the PE lessons. The kindergarten teachers of each school completed the questionnaires. Analyses of variance for repeated measures (Anova repeated measures) were used with independent variables being "the measure" with two levels (first, second) and "the group" with two levels (experimental, control), and p< 0.05 was defined as level of significance. Results from the data analysis showed better social, school, and emotional competence in the EG children after the PE program, while behavioral problems in the EG children after the PE program were significantly reduced. Meanwhile, the change in social, school, emotional competence, and behavioral problems in CG was not significant. In conclusion, it is revealed that PE has a positive impact on the social, school, and emotional levels of children’s personalities.

Σκοπός της έρευνας ήταν να εξεταστεί η επίδραση ενός παρεμβατικού προγράμματος Ψυχοκινητικής Αγωγής (ΨΑ) με διάρκεια 8 μήνες στην κοινωνική επάρκεια, σχολική επάρκεια, συναισθηματική επάρκεια και στα προβλήματα συμπεριφοράς αγοριών και κοριτσιών ηλικίας 4-5 ετών. Στην έρευνα συμμετείχαν 58 παιδιά προσχολικής ηλικίας χωρίς να έχουν διαγνωσθεί με κάποιο νευρολογικό, αισθητηριακό ή κινητικό πρόβλημα, όπου προέρχονταν από δύο Νηπιαγωγεία του Δήμου Ιωαννίνων. Στην Πειραματική Ομάδα (ΠΟ) συμμετείχαν είκοσι εννιά (29) παιδιά από το πρώτο Νηπιαγωγείο και πήραν μέρος στο παρεμβατικό πρόγραμμα ΨΑ, ενώ η Ομάδα Ελέγχου (ΟΕ) αποτελούνταν από είκοσι εννιά (29) του δεύτερου Νηπιαγωγείου, τα οποία ακολούθησαν το τυπικό πρόγραμμα. Η κοινωνική επάρκεια, η σχολική επάρκεια, η συναισθηματική επάρκεια και τα προβλήματα συμπεριφοράς αξιολογήθηκαν πριν και μετά το παρεμβατικό πρόγραμμα ΨΑ, με τo ερωτηματολόγιο Τεστ Ψυχοκοινωνικής Προσαρμογής (Χατζηχρήστου, Πολυχρόνη, Μπεζεβέγκης, & Μυλωνάς, 2008) που περιλαμβάνει 113 ερωτήσεις, ενώ η κινητική επιδεξιότητα μετρήθηκε με το ΔΕΚΑ-ΠΡΟ (Καμπάς, Βενετσάνου, & Γαβριηλίδου, 2019) πριν την έναρξη του παρεμβατικού προγράμματος για να υποστηριχθεί ο σχεδιασμός των μαθημάτων ΨΑ. Οι νηπιαγωγοί του κάθε σχολείου συμπλήρωσαν τα ερωτηματολόγια. Χρησιμοποιήθηκαν αναλύσεις διακύμανσης για επαναλαμβανόμενες μετρήσεις (Anova repeated Measures) με ανεξάρτητες μεταβλητές «η μέτρηση» με δυο επίπεδα (πρώτη, δεύτερη) και «η ομάδα» με δυο επίπεδα (πειραματική, ελέγχου) και ορίστηκε το p< 0,05 ως επίπεδο σημαντικότητας. Τα αποτελέσματα από την ανάλυση των δεδομένων έδειξαν καλύτερη κοινωνική, σχολική και συναισθηματική επάρκεια στα παιδιά της ΠΟ μετά το πρόγραμμα ΨΑ, ενώ τα προβλήματα συμπεριφοράς στα παιδιά της ΠΟ μετά το πρόγραμμα ΨΑ μειώθηκαν σημαντικά. Παράλληλα, η μεταβολή της κοινωνικής, σχολικής, συναισθηματικής επάρκειας και των προβλημάτων συμπεριφοράς στην ΟΕ δεν ήταν σημαντική. Συμπερασματικά αποδεικνύεται ότι η ΨΑ έχει θετικό αντίκτυπο σε κοινωνικό, σχολικό και συναισθηματικό επίπεδο της προσωπικότητας των παιδιών.