Επιλογή υπερτασικών προς θεραπεία: Εμπειρία από τη χρήση του πρώτου φαρμάκου

Abstract

Clinical and epidemiological observations made over the past 25 years provide compelling evidence for the heterogeneity of essential hypertension; the individualization of treatment based on special features is imperative. In order to correlate the response in every one of the antihypertensive drugs with the different characteristics - demographic and clinical - of the hypertensive group, we studied 700 patients in the Hypertensive Clinic of "Laiko" Hospital of Athens. The sample was divided into two subgroups regulated and unregulated patients. In each subgroup, the average value of age, body weight, diastolic and systolic blood pressures, as well as heart rate before treatment with every one of the most common antihypertensive drugs was calculated. Results: β-blockers are effective in 50% of hypertensives and their effectiveness is influenced by the level of diastolic blood pressure, the heart rate and sex. Diuretics are more effective in older women (rate 45,7%) and their effectiveness is diminished with the increased levels of diastolic blood pressure before treatment. The effectiveness of calcium channel antagonists and the converting enzyme inhibitors depends on sex and level of diastolic blood pressure. The response in the combination treatment with β-blockers and diuretics is better in the hypertensive group with low body weight. Finally, β-blockers are more effective than diuretics (50% versus 43,24%) and the combination treatment dominates to monotherapy in every stage of hypertension.

Κλινικές και επιδημιολογικές μελέτες τα τελευταία 25 χρόνια παρέχουν σημαντικές ενδείξεις για την ετερογένεια της ιδιοπαθούς υπέρτασης. Αυτό κάνει επιτακτική την εξατομίκευση της θεραπευτικής αγωγής με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των υπερτασικών. Με σκοπό να συσχετισθεί η ανταπόκριση σε κάθε ομάδα αντιυπερτασικού φαρμάκου με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά - δημογραφικά και κλινικά - των υπερτασικών ασθενών, μελετήθηκαν 700 υπερτασικοί στο Υπερτασικό Ιατρείο της Α' Προπαιδευτικής Παθολογικής Κλινικής και Ειδικής Νοσολογίας του Λαϊκού Νοσοκομείου Αθηνών. Το δείγμα διαιρέθηκε σε ρυθμισθέντες και μη ρυθμισθέντες και υπολογίστηκε σε κάθε κατηγορία η μέση τιμή της ηλικίας, του σωματικού βάρους, της διαστολικής και συστολικής αρτηριακής πίεσης και της καρδιακής συχνότητας προ της ενάρξεως της θεραπείας με κάθε ένα από τα συχνότερα αντιυπερτασικά φάρμακα. Βρέθηκε ότι: Οι β-αποκλειστές είναι αποτελεσματικοί στο 50% των υπερτασικών και ότι η αποτελεσματικότητα τους επηρεάζεται από το ύψος της διαστολικής πίεσης, την καρδιακή συχνότητα και το φύλο. Τα διουρητικά είναι αποτελεσματικά στις γυναίκες με μεγάλη ηλικία (ποσοστό 45,7%) και η αποτελεσματικότητα τους μειώνεται όσο μεγαλύτερα είναι τα επίπεδα διαστολικής πίεσης πριν την έναρξη της θεραπείας. Η αποτελεσματικότητα των ανταγωνιστών ασβεστίου και των αναστολέων του μετατρεπτικού ενζύμου εξαρτάται από το φύλο και το ύψος της διαστολικής αρτηριακής πίεσης. Ενώ ευκολότερη είναι η ανταπόκριση στο συνδυασμό β-αποκλειστών με διουρητικά στους υπερτασικούς με χαμηλό σωματικό βάρος. Βρέθηκε επίσης ότι οι β-αποκλειστές είναι αποτελεσματικότεροι από τα διουρητικά (50% έναντι 43,24%) και ότι ο συνδυασμός υπερέχει της μονοθεραπείας σε όλους τους βαθμούς της υπέρτασης.