Η ιωνική στοά του Ασκληπιείου της Επιδαύρου το λεγόμενον άβατον

Abstract

The Ionian portico is located in the center of the sanctuary of Asclepius in Epidaurus. It was built in two construction periods, with the first one around 370 B.C., referring to the single-storey stoa. The latter was extended later on, forming the two-storey stoa (end 4th – beg. 3rd cent. B.C.). The two-storey stoa accurately reproduces the rhythm, type and form of the single-storey stoa. The complex of the two stoas is the continuation of an even older building, Building Κ΄, (end 5th – beg. of the 4th cent. BC). The architectural study of the building refers to the materials used in the building complex and their structure as well as to the ancient construction measure, which was used exclusively in the design of the building. All the architectural elements of the building were studied and interpreted including the ionic columns, the railing like stone parapets, the ionic capitals, the condensed doric entablature of the ground floor and parts of the building such as the stereobate, the crepis, the upper structure masonry, the roof, the doric pillar and the wooden floor of the storey. In the single-storey stoa, all the constructional peculiarities of the foundations and the crepis were interpreted as well as the origin and application of the type and rhythm applied, based on a theoretical design which, based on the perfection that distinguishes it, probably is the original design of the single-storey stoa. From the architectural evidence that emerged from the study of the building, in conjunction with the archaeological testimonies of the time the building was revealed, in the year 1884, it appears that the avato was not located in the Ionian stoa, as indicated at the time by P. Kavvadias.Patients resided inside this entire building complex the purpose of receive treatment. There are even distinct areas in which patients were put to sleep, εγκοιμητήριο, places for daily leisure, as well as broadly shared common areas.

Η ιωνική στοά βρίσκεται στο κέντρο του ιερού του Ασκληπιού στην Επίδαυρο. Οικοδομήθηκε σε δύο κατασκευαστικές περιόδους, με την πρώτη περί το 370 π. Χ., πρόκειται για τη μονώροφη στοά. Αργότερα, επεκτάθηκε η μονώροφη στοά σχηματίζοντας τη διώροφη στοά (τέλος 4ου- αρχή 3ου αι. π. Χ.). Η διώροφη στοά αντιγράφει πιστά τον ρυθμό, τον τύπο και τη μορφή της μονώροφης στοάς. Το συγκρότημα των δύο στοών αποτελεί τη συνέχεια ενός ακόμη παλαιότερου κτηρίου, του Κτηρίου Κ΄, (τέλος 5ου- αρχή 4ου αι. π. Χ.). Στην αρχιτεκτονική μελέτη του κτηρίου γίνεται αναφορά στα υλικά και τον τρόπο δομής τους που χρησιμοποιήθηκαν στο κτηριακό συγκρότημα καθώς επίσης στο αρχαίο κατασκευαστικό μέτρο, το οποίο χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά στη μελέτη του κτηρίου. Μελετήθηκαν και ερμηνεύτηκαν όλα τα αρχιτεκτονικά στοιχεία του κτηρίου όπως οι κίονες, τα λίθινα διαφράγματα, τα κιονόκρανα, ο δωρικός θριγκός του ισογείου, τμήματα του κτηρίου όπως ο στερεοβάτης, η κρηπίς, τοιχοποιίες ανωδομής, η στέγη, οι πεσσοστοιχίες, το ξύλινο πάτωμα. Στη μονώροφη στοά, ερμηνεύτηκαν όλες οι κατασκευαστικές ιδιαιτερότητες του στερεοβάτη και της κρηπίδος καθώς και η προέλευση και εφαρμογή του τύπου και του ρυθμού που εφαρμόστηκε, βάσει ενός θεωρητικού σχεδίου, το οποίο λόγω της αρτιότητας που το διακρίνει, πιθανότατα να είναι το αρχικό σχέδιο της μονώροφης στοάς. Από τα αρχιτεκτονικά στοιχεία που προέκυψαν από τη μελέτη του κτηρίου, σε συνδυασμό με τις αρχαιολογικές μαρτυρίες της εποχής που αποκαλύφθηκε το κτήριο, το έτος 1884, προκύπτει ότι το άβατο δεν ήταν ούτε βρισκόταν στην ιωνική στοά, όπως υποδείχθηκε τότε από τον Παναγή Καββαδία. Σε ολόκληρο το κτηριακό αυτό συγκρότημα οι ασθενείς παραμένουν προκειμένου να θεραπευθούν. Υπάρχουν μάλιστα διακριτοί οι χώροι στους οποίους οι ασθενείς κατακλίνονται, το εγκοιμητήριο, χώροι όπου διημερεύουν καθώς και χώροι ευρύτερης κοινής χρήσης.