Μια διαδικτυακή ομάδα υποστήριξης ως τόπος αφήγησης και συλλογικής επεξεργασίας εμπειριών απιστίας

Abstract

The ubiquitous presence of the Internet has transformed aspects of experiencing close interpersonal relationships, including relational transgressions, such as infidelity. It has influenced how people perceive, experience, and make meaning of such experiences. This is reflected on the resonance of online support groups, where millions of people narrate their experiences of infidelity. Based on the notion that “we construct our objects and our objects construct us”, the aim of the present dissertation is to examine (a) how the subject who has been involved in infidelity experiences-as a betrayed person, as a cheater or as the third person- portray themselves and their relationship through self-disclosure within online communities and (b) which are the components of the “matrix of interaction”, which facilitate the environment of “support” in these groups. The data collection used purposive sampling of 630 posts from the Loveshack online forum, based on the discussions of infidelity experiences posted over a period of 5 months, between February 1, 2017 to June 31, 2017. The data were analyzed through qualitative content analysis. Examining the experiences of extradyadic relationships, the present study demonstrates how the self is presented within the context of new forms of communities and taking into account the fluidity of relationships - a self that is presented as dilemmatic, ambivalent, frustrated and conflicted. In this context, this online group has emerged as a repository containing experiences of relational transgressions and disruption, as well as a refuge for emotional support. Thus, the present study concludes by highlighting the process of re-fabricating the disrupted self and the attempt to renegotiate this rupture. This framework elaborates on the implications of the presence of online communities for understanding sociality, where we eventually come across a subject with multiple identities, who is trying to satisfy and prioritize individual needs, while is still longing for the “Οther”, but on new terms. The results reflect the social character of new technologies. The human need of belonging and being contained in times of relational hardship is looking for sources of support and the Internet comes to partially satisfy this need. This research offers implications on how mediated identities are constructed within online support groups and how group processes of support appear in online spaces. Meaning making and the attempt to re-negotiate experiences of emotional disruption are relational processes that are often refined and fortified through online channels.

Η πανταχού παρουσία του διαδικτύου έχει μεταμορφώσει όψεις της βίωσης των στενών διαπροσωπικών σχέσεων, συμπεριλαμβανομένων των σχεσιακών παραβάσεων, όπως η απιστία. Έχει επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται, αντιμετωπίζουν και νοηματοδοτούν αυτές τις εμπειρίες. Το γεγονός αυτό αποτυπώνεται στην απήχηση των διαδικτυακών ομάδων υποστήριξης, όπου εκατομμύρια άνθρωποι αφηγούνται τα βιώματά τους σχετικά με εμπειρίες απιστίας. Εκκινώντας από την υπόθεση ότι «κατασκευάζουμε τα αντικείμενά μας και τα αντικείμενα μας κατασκευάζουν», στην παρούσα διατριβή εξετάζεται (α) πώς το υποκείμενο που έχει βιώσει εμπειρίες απιστίας-ως «προδομένος», «προδοτικός» σύντροφος ή ως το «τρίτο πρόσωπο» - απεικονίζει τον εαυτό του και τη σχέση του μέσα από την αυτο-αποκάλυψη σε διαδικτυακές κοινότητες και (β) ποια είναι τα χαρακτηριστικά της επικοινωνίας τα οποία συνθέτουν σε αυτές τις ομάδες ένα περιβάλλον «κοινωνικής υποστήριξης». Για τη συλλογή των δεδομένων πραγματοποιήθηκε σκόπιμη δειγματοληψία 630 αναρτήσεων από το διαδικτυακό φόρουμ Loveshack, με βάση τις συζητήσεις για εμπειρίες απιστίας που αναρτήθηκαν σε μια περίοδο 5 μηνών, μεταξύ 1 Φεβρουαρίου 2017 έως 31 Ιουνίου 2017. Τα δεδομένα αναλύθηκαν μέσω ποιοτικής ανάλυσης περιεχομένου. Εξετάζοντας τις εμπειρίες εξωδυαδικών σχέσεων, η παρούσα έρευνα υπογραμμίζει πώς παρουσιάζεται ο εαυτός στο πλαίσιο νέων μορφών κοινοτήτων και λαμβάνοντας υπόψη τη ρευστότητα των σχέσεων- ένας εαυτός που στην παρούσα ομάδα εμφανίζεται ως διλημματικός, αμφίθυμος, ματαιωμένος και συγκρουσιακός. Στο πλαίσιο αυτό, η παρούσα διαδικτυακή ομάδα αναδεικνύεται ως αποθετήριο εμπειριών σχεσιακής παράβασης και ρήξης, καθώς και ως καταφύγιο συναισθηματικής υποστήριξης. Έτσι, με την παρούσα μελέτη εξάγονται συμπεράσματα σχετικά με το πώς υφαίνεται ο εαυτός υπό συνθήκες ρήξης και πώς προσπαθεί να επαναδιαπραγματευθεί αυτή τη ρήξη διαδικτυακά. Το πλαίσιο αυτό υποδεικνύει τις προεκτάσεις της παρουσίας των διαδικτυακών κοινοτήτων για την κατανόηση της κοινωνικότητας, όπου τελικά συναντάμε ένα υποκείμενο με πολλαπλές ταυτότητες, που προσπαθεί να ικανοποιήσει και να δώσει προτεραιότητα στις ατομικές του ανάγκες, ενώ συνεχίζει να αναζητά τον «Άλλον», υπό νέους όμως όρους. Τα αποτελέσματα αντανακλούν τον κοινωνικό χαρακτήρα των νέων τεχνολογιών. Η ανθρώπινη ανάγκη του ανήκειν και της εμπερίεξης υπό συνθήκες σχεσιακής ρήξης συνεπάγεται την αναζήτηση πηγών υποστήριξης και το διαδίκτυο φαίνεται ότι μπορεί να αναλάβει έναν διαμεσολαβητικό ρόλο. Η παρούσα μελέτη υποδεικνύει πώς οι διαμεσολαβημένες ταυτότητες κατασκευάζονται στις διαδικτυακές ομάδες υποστήριξης και πώς οι ομαδικές διεργασίες υποστήριξης εμφανίζονται σε διαδικτυακούς χώρους. Οι διεργασίες νοηματοδότησης και η προσπάθεια επαναδιαπραγμάτευσης εμπειριών συναισθηματικής ρήξης ενέχουν έναν σχεσιακό χαρακτήρα και υπό κάποιες συνθήκες μπορούν να ενισχυθούν μέσω της διαδικτυακής οδού.