Η ιστορία της καρδιολογίας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα

Abstract

In primitive cultures, the heart was seen as a source of heat, and there was a perception that the blood vessels transported the spirit. Thousands of years after Galen's theories (131-201), Andreas Vesalius (1514-1564) revises the anatomy and observes the coronary heart vessels. In 1616, William Harvey (1578-1657) proclaims that blood circulates with the power of the heart. William Harvey published the "Exercitatio anatomica de motu cordis et sanguinis in animalibus" in 1628, reviewing obsolete concepts. Harvey concludes that the pulsating heart is responsible for the pulse of the arteries and not the "natural throbbing miracle" of the blood vessels. And most importantly, Harvey's experiments showed that blood instead of being absorbed immediately, flows into a continuous circuit through the heart, lungs, and body. Although auscultation of thorax was applied by Hippocrates, it took 1400 years to use a wooden stethoscope. Pulse recording and measurement of blood pressure are achievements of the 19th century. Over the years, arrhythmias have been diagnosed and the physiological ones correlated with pathological heart sounds. Technology is at the service of cardiology when the Nobel Prize is awarded to William Einthoven (1860-1927) for the discovery of the electrocardiograph. Since 1920, the electrocardiogram is the necessary confirmation of the diagnosis of myocardial ischaemia or infarction. In 1967, surgical coronary artery bypass surgery and 10 years later, angioplasty helped to visualize coronary vessels in detail. In the 1960s and 1970s, echocardiography sheds light on the heart in a safe and genius way. Diagnosis and treatment methods are at the heart of the development of sub-specialties within cardiology and continue to evolve to date.

Στους πρωτόγονους πολιτισμούς η καρδιά θεωρείτο ως πηγή θερμότητας και υπήρχε η αντίληψη ότι τα αγγεία του αίματος μεταφέρουν το πνεύμα. Χίλια τριακόσια χρόνια μετά από τις θεωρίες του Γαληνού (131-201), ο Andreas Vesalius (1514-1564) αναθεωρεί την ανατομία και παρατηρεί τα στεφανιαία αγγεία της καρδιάς. Το 1616, ο William Harvey (1578-1657) διακηρύσσει ότι το αίμα κυκλοφορεί με τη δύναμη της καρδιάς. Ο William Harvey δημοσίευσε το “Exercitatio anatomica de motu cordis et sanguinis in animalibus” το 1628, αναθεωρώντας παρωχημένες αντιλήψεις. Ο Harvey στο συμπέρασμα υποστηρίζει ότι η παλλόμενη καρδιά, είναι υπεύθυνη για τις σφύξεις των αρτηριών και όχι το “φυσικά παλλόμενο θαύμα” των αιμοφόρων αγγείων. Και το κυριότερο, ο Harvey με πειράματα έδειξε ότι το αίμα αντί να απορροφάται αμέσως, εισρέει σε συνεχή κύκλωμα μέσω της καρδιάς, των πνευμόνων, και του σώματος. Αν και η ακρόαση του θώρακα εφαρμόστηκε από τον Ιπποκράτη χρειάστηκαν 1400 χρόνια για να χρησιμοποιηθεί ξύλινο στηθοσκόπιο. Η καταγραφή του σφυγμού και η μέτρηση της πίεσης του αίματος είναι επιτεύγματα του 19ου αιώνα. Με την πάροδο των χρόνων διαγιγνώσκονται οι αρρυθμίες και συσχετίζονται οι φυσιολογικοί με τους παθολογικούς καρδιακούς ήχους. Η τεχνολογία βρίσκεται στην υπηρεσία της καρδιολογίας, όταν το βραβείο Νόμπελ απονέμεται στον William Einthoven (1860-1927) για την ανακάλυψη του ηλεκτροκαρδιογράφου. Από το 1920, το ηλεκτροκαρδιογράφημα αποτελεί την απαραίτητη επιβεβαίωση της διάγνωσης της ισχαιμίας του μυοκαρδίου ή του εμφράγματος. Το 1967, η χειρουργική αορτοστεφανιαία παράκαμψη και 10 χρόνια αργότερα, η αγγειοπλαστική βοηθούν στη λεπτομερή απεικόνιση των στεφανιαίων αγγείων. Τις δεκαετίες 1960 και 1970 η ηχοκαρδιογραφία ρίχνει φως στην καρδιά με ασφαλή και ιδιοφυή τρόπο. Οι μέθοδοι διάγνωσης και θεραπείας αποτελούν τον πυρήνα της ανάπτυξης των υποειδικοτήτων στους κόλπους τις καρδιολογίας και συνεχίζουν να εξελίσσονται μέχρι σήμερα.