Διερεύνηση της ψυχοπαθολογίας Ελληνίδων κρατουμένων

Abstract

AimPrison population is on the increase around the world. This is also happening in our country. Within the prison population, women are the minority. Among the most interesting and persistent findings in the literature is that mental illness affects women and men differently. While gender has so often been found to be an important determinant of prevalence and outcomes of mental illness, the particular needs and problems faced by women prisoners are rarely a priority for State agencies. In our country, women prisoners are a minority that only recently has started to become visible. Female prisoners have not been thoroughly studied to date in our country. There are scattered and anecdotal reports on the psychopathology of prisoners in Greek prisons, but there is no structured and organized methodological research in prisons for women and specifically for the Greek General Locked Women’s’ Korydallos prison . Women prisoners’ needs are increasingly recognized in recent years and an effort is made to organize research separately from men prisoners. Rresearch on psychopathology of women prisoners is intended to contribute to our knowledge about this unknown aspect. This particular research can serve as a basis for the development of mental health services for these detainees and also highlight the particular needs arising from gender, motherhood, and the different social roles of women.MethodologyDuring the research period, in 2008, almost all the Greek women prisoners were held at General Locked Women’s Korydallos prison. A locked, high security wing for women, which is outside the perimeter of the male prison. General Locked Women’s Korydallos prison until- 175 -May 2008 was the only Greek prison for women who were either detained or serving a prison sentence.The General Locked Women’s Korydallos prison doesn't have separate health or mental health facilities specifically for women and could not host any women prisoners who are in need of acute or intense psychiatric care.The General Locked Women’s Korydallos prison at the first semester of 2008 hosted 781 to 881 women. During the period of the survey it hosted an average of 767 women including the women who were being held pending trial and the women who were sentenced with imprisonment. Women who were held pending trial ranged from 193 to 225 and the women serving prison sentence ranged from 556 to 588. This variation of female population being held was due to the fact that the prison is a "living organism" with great mobility of detained and sentenced women. Detained women are judged and either converted to sentenced ones or discharged and sentenced women are judged innocent and released by the Court of Appeal. This has as a result fluctuation in the number of women being held.Women who were being held pending trial were excluded from the study. The population of women sentenced, ranged from 556 to 588 and during the first half of 2008 and formed the population investigated with an average number of 573 sentenced women at the survey period.Among these women are included not only women of Greek origin, but also women from other countries who were arrested at the borders or after a short stay in Greece. These women were 195 in total and were excluded from the survey. The remaining 378 women born in EU countries, Balkans, Middle East, were considered as "Greek" for the purposes of this study are included. These women originated from another country but were permanently resident in Greece (speaking Greek at a satisfactory level) and all were married to Greeks thus acquiring Greek citizenship. One hundred thirty two women from the tribe of Roma, (Gipsy) did not wish to cooperate with prison staff in an overwhelming proportion and for this reason were also excluded as a group, from the present study.From the remaining sample of 246 women after randomization we selected a sample of 80% of this population with an effort to picture the whole population in the study. In this way we identified 197 women. Of the 197 women selected, and asked to participate, only eight (4%) refused, leaving 189 women who formed the study sample.The sample of 189 women prisoners which was studied represent 32.9% of the whole female prison population in General Locked Women’s’ Korydallos prison and 76.8% of the originally selected sample.- 176 -Data were collected from March 2008 until June 2008. Data were collected from four sources: Disciplinary files and medical records of the prison, a semi-structured interview, information provided by the prison staff who knew the sentenced women and also from questionnaires {MINI 5.0.0. (The Mini International Neuropsychiatric Interview), BPRS (Brief Psychiatric Rating Scale), GHQ-28 (General Health Questionnaire), CAGE} ResultsWe have found the typical Greek female prisoner is 40.7 years old (Sd=12.6), born mainly in Greece (69,8%), with origin from the Balkan Peninsula (23.3%), born abrooad from Grrek imigrants and living in Greece (12.1%) or married to Greeks and living in Greece (18.7%) . She is serving a sentence for drug related offences (42.3%) and almost equally for Murder/attempted murder (17.5%), and offences relating to money (Frauds, forgeries, extortion etc) (23.3%), with theft( 10.6%) and sex-related offences (5.3%) to be rarer. Average sentence time that has been imposed is 119.9 months (Sd=81.7), with about 40.2% of them to have reoffended in the past, but with about 67.2% of them to have prior contact with the justice system or the police, although this contact hasn’t always led to imprisonment.She was brought up by her biological parents (85.7%). They have reported conflicts at home (33.3%) and their carers had issues with the police or imprisonment at 16. 4%.She knows how to read and write. 45.0% has completed second degree school and 15.9% has completed university studies. They have good working history and 61.9% of them have been working for more than 15 years mainly at manual jobs. She had long term sexual relationships (88.8%), 68.3% of them have been married and 25.4% continues to be married while she is in prison. She has children (65.1%) and 12.7% three or more . Quality of the relationship has equal chances to be harmonic (40.2%) or violent (42.3%). Their physical health deteriorates inside the prison and 50.8% of them have somatic issues, when before only 38.1% had medical history. She is requesting and receiving psychotropic medication, mainly anxiolytics (32.8%), for a variety of reasons, antidepressants (18.5%), antipsychotics (3.7%) and mood stabilizers (1.6%) .According to DSM IV-TR Axis I they have depression /dysthymia (23.8%) substance abuse disorder (10.6%) bipolar disorder type I (8.5%), anxiety disorders (7.9%) and schizophrenia/delusional disorders (4.2%). Characteristics of personality disorder cluster Β according to DSM IV-TR were evident for Borderline (22, 8%) and Antisocial personality disorder (43, 9%). She had no contact with mental health services before the imprisonment and she had positive history for alcohol (39.7%) and illicit drugs ( 38.6%).In our sample female inmates with sentences for violent crimes had no prior criminal history (79.4%), but had previous contact with police without always conviction (50.0%). They were serving lifetime sentence (61.6%). Among the inmates with sentences for violent crimes they were suffering from psychiatric disorder (61.6% ), mainly from depression/ dysthymia (26. 5%), followed by substance use (14. 7%), bipolar disorder (8.8%), schizophrenia spectrum disorders (5. 9% and Anxiety disorders (2.9%).Traits of antisocial personality as juvenile were found at 30.2% of the whole sample. During the adult life these traits were observed in 64.6% of our sample. Women with Borderline (22.8%) and Antisocial (43.9%) personality disorder were sentenced for crimes related to drugs (50.8%), murder (19.0%), offences relating to money (Frauds, forgeries, extortion etc) (15.1%), theft ( 9.5 %) and sex-related offences (4.8%) . Women with personality disorder had prior criminal history with imprisonment (48.4%) with the mazority of prior convictions for offences related to drugs (32.5%).DiscussionThe specific characteristics of women inmates are increasingly recognized in recent years and an effort is made for a separate, from male prisoners, research focus, in order to highlight the special needs related to gender, motherhood, and different social roles both in the family and in society, in order to organize in a better way their care. There should be the possibility to organize high quality research. This should be organized by the state. This research should not be limited to or focused only on Criminology, but should expand to other sciences such as medicine, psychology, psychiatry, sociology, etc. There are many practical issues about the research in prisons and the access by researchers outside the Ministry of Justice. Usually the ministry of Justice is unwilling to allow researchers access. Official bodies should be invited to a dialectical process with the services of the Ministry of Justice, forming a constructive dialogue. We consider the Forensic mental health department which has been lately developed as part of the 2nd University Psychiatric clinic at the Attikon Hospital, to have the ability to assist in this assessment.Knowledge of the prevalence of psychiatric disorders in prisons is of outmost importance in order to document needs and develop appropriate mental health services for detainees. Second, but equally important, is that the number of seriously mentally disordered prisoners- 178 -is a measure for the effectiveness of cooperation between the services of Psychiatry and of jurisprudence, with regard to mentally disordered offenders. It is regarded that one of the principal goals of mental health services is to keep offenders with severe mental disorders outside prison. This particular research could form the basis for the development of mental health services for these detainees and also deal with these specific issues of the gender.All the mentally disordered offenders are of disadvantage because of their multiple status as offenders, as mentally disordered, as financially needy and social deprived individuals. For women, gender discrimination should also be added to this list and maybe the additional disadvantage of the gender could be considered almost trivial if placed next to the disadvantages of being a mentally disordered offender, without financial and social power. It appears that the mentally disordered women offenders had more in common with their mentally disordered men than with other women who are not mentally disordered offenders.Ιt was observed that mentally disordered women in prisons have special needs and as there is no developed mental in-patient services, solutions are selected depending on the individual case and the willingness of services to assist. There is no specific section for women inmates. The Korydallos prison mental health hospital admits only male prisoners. In this respect female inmates with mental disorders are referred and transferred at psychiatric wards of specialized psychiatric hospitals and much less often, or hardly ever, at psychiatric wards of general hospitals.One of the main problems in prisons is the great lack of specialized services for women mentally disordered offenders and their interface with community services. The latest comments should emphasize the importance of the education in forensic mental health issues, for those who are working in prison mental health services, so that they could recognize early signs and symptoms of mental disorders and act promptly and effectively in case of disturbed behaviors. Mentally disordered offenders should be considered primarily as mentally disordered persons and secondarily as offenders.

ΣκοπόςΟ πληθυσμός των κρατουμένων σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά και στη χώρα μας βαίνει αυξανόμενος. Μέσα στον πληθυσμό αυτό, οι γυναίκες αποτελούν μειονότητα. Μεταξύ των πιο ενδιαφέροντων και συνάμα σταθερών ευρημάτων στη βιβλιογραφία, είναι ότι η ψυχική διαταραχή επηρεάζει τους άντρες και τις γυναίκες κατά διαφορετικό τρόπο και ότι το φύλο έχει βρεθεί να είναι ένας σημαντικός παράγοντας εμφάνισης και πρόγνωσης των ψυχικών διαταραχών. Οι ιδιαίτερες ανάγκες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν oi γυναίκες κρατούμενες, σπάνια αποτελούν προτεραιότητα για τις κρατικές υπηρεσίες. Στη χώρα μας οι γυναίκες κρατούμενες, δεν έχουν μελετηθεί επισταμένως μέχρι σήμερα και αποτελούν μία μειονότητα που μόλις πρόσφατα έχει αρχίσει να γίνεται ορατή. Υπάρχουν σκόρπιες και ανεκδοτολογικές αναφορές για την ψυχοπαθολογία των κρατουμένων σε Ελληνικές φυλακές, αλλά δεν υπάρχει δομημένη και μεθοδολογικά οργανωμένη έρευνα στα φυλακτικά- σωφρονιστικά καταστήματα που κρατούνται γυναίκες και συγκεκριμένα στην Γενική Κλειστή Φυλακή Γυναικών. Καθώς οι ανάγκες των γυναικών κρατουμένων αναγνωρίζονται όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια, γίνεται προσπάθεια να ερευνηθούν χωριστά από τους άντρες κρατούμενους. Η έρευνα για την ψυχοπαθολογία των Ελληνίδων κρατουμένων έχει σκοπό να συνεισφέρει στη γνώση μας σχετικά με αυτή την άγνωστη πτυχή της ψυχοπαθολογίας των ΕλληνίδωνΜεθοδολογίαΚατά την περίοδο διεξαγωγής της έρευνας, το 2008 στην Ελλάδα το σύνολο σχεδόν των γυναικών κρατουμένων βρίσκεται στην Κλειστή Κεντρική Φυλακή Γυναικών Κορυδαλλού. Μια κλειστή, υψηλής ασφάλειας πτέρυγα για γυναίκες , η οποία βρίσκεται εκτός της περιμέτρου της ανδρικής φυλακής. Η Κλειστή Κεντρική Φυλακή Γυναικών Κορυδαλλού μέχρι τον Μάιο 2008 είναι το μοναδικό φυλακτικό κατάστημα που φιλοξενεί γυναίκες που έχουν είτε προφυλακιστεί, είτε εκτίουν ποινή φυλάκισης ή κάθειρξης.Η Κλειστή Κεντρική Φυλακή Γυναικών Κορυδαλλού, δε διαθέτει ξεχωριστές εγκαταστάσεις για τη φροντίδα της ψυχικής και σωματικής υγείας και δε δύναται να φιλοξενεί κρατούμενες που χρήζουν άμεσης ή επισταμένης ψυχιατρικής φροντίδας.Η Κλειστή Κεντρική Φυλακή Γυναικών Κορυδαλλού το Α΄ εξάμηνο του 2008 φιλοξενούσε από 781 έως και 881 φυλακισμένες γυναίκες. Κατά την περίοδο διεξαγωγής της έρευνας φιλοξενούσε κατά μέσο όρο 767 γυναίκες περιλαμβάνοντας τόσο τις γυναίκες που κρατούνταν εν αναμονή δίκης (υπόδικες) όσο και τις καταδικασμένες γυναίκες που είχαν ποινή φυλάκισης . Οι γυναίκες που είχαν προφυλακιστεί κυμαίνονταν από 193 έως και 225 και οι καταδικασμένες γυναίκες που εκτίουν ποινή φυλάκισης ή κάθειρξης από 556 έως και 588 . Η διακύμανση των ατόμων που κρατούνται οφείλεται στο γεγονός ότι η φυλακή είναι ένας “ζωντανός οργανισμός” με μεγάλη κινητικότητα υποδίκων και κατάδικων φιλοξενουμένων γυναικών. Γυναίκες από προφυλακισμένες δικάζονται και μετατρέπονται σε κρατούμενες ή αποφυλακίζονται, ενώ παράλληλα άλλες κρατούμενες στο Εφετείο αθωώνονται και αποφυλακίζονται. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια διακύμανση του αριθμού των γυναικών που κρατούνται. Οι γυναίκες που κρατούνταν εν αναμονή δίκης (υπόδικες) εξαιρέθηκαν από τη μελέτη. Ο πληθυσμός των καταδίκων γυναικών κυμαινόταν από 556 έως και 588 κατά το Α΄ εξάμηνο του 2008 και αποτέλεσαν τον πληθυσμό που ερευνήθηκε με μέσο αριθμό την περίοδο διεξαγωγής της έρευνας 573 κρατούμενες.Μεταξύ των γυναικών αυτών βρίσκονται όχι μόνο γυναίκες Ελληνικής καταγωγής αλλά και γυναίκες από άλλες χώρες που συνελήφθησαν είτε στα σύνορα, είτε μετά από μικρή παραμονή στην Ελλάδα. Αυτές οι γυναίκες αριθμούσαν 195 στο σύνολο τους και εξαιρέθηκαν από την έρευνα. Στις εναπομείνασες 378 περιλαμβάνονται και γυναίκες από χώρες ΕΕ, αντιπροσωπεύουν το 32,9% αντίστοιχα του πληθυσμού των καταδικασμένων γυναικών της Κλειστής Κεντρικής Φυλακής Γυναικών Κορυδαλλού και το 76,8% του αρχικά επιλεγμένου δείγματος των Ελληνίδων καταδικασμένων γυναικών.- 171 -Τα στοιχεία συλλέχθηκαν από τον Μάρτιο 2008 μέχρι και τον Ιούνιο 2008. Στοιχεία συγκεντρώθηκαν από τέσσερις διασταυρούμενες πηγές: Πειθαρχικά αρχεία και ιατρικοί φάκελοι των φυλακών, ημι-δομημένη συνέντευξη, πληροφορίες που δόθηκαν από το προσωπικό κράτησης που γνώριζε την εξεταζόμενη και συμπλήρωση ερωτηματολογίων {ΜΙΝΙ 5.0.0. (Mini International Neuropsychiatric Interview), BPRS, (Brief Psychiatric Rating Scale ), GHQ-28 (General Health Questionnaire), CAGE }ΑποτελέσματαΒρέθηκε ότι η τυπική Ελληνίδα κρατούμενη στη φυλακή έχει μέσο όρο ηλικίας 40,7 έτη (Sd= 12,6) , γεννημένη στην Ελλάδα (69,8%), με καταγωγή από Βαλκάνια (23,3%), είχαν γεννηθεί εκτός Ελλάδας και είτε είχε γονείς μετανάστες και ενώ γεννήθηκε στο εξωτερικό ήρθε στην Ελλάδα σε παιδική ηλικία (12,1%), είτε νυμφεύθηκε Έλληνες και μένει μόνιμα στην Ελλάδα (18,7%). Εκτίει ποινή για αδικήματα σχετικά με ναρκωτικά (42,3%) και ισόποσα σχεδόν για Ανθρωποκτονία/ Απόπειρα ανθρωποκτονίας (17,5%), και αδικήματα σχετικά με χρήματα (απάτες, πλαστογραφίες, εκβιασμός κλπ) (23,3%), με τις κλοπές (10.6%) και τα αδικήματα σχετικά με το σεξ (5,3%) να είναι πιο σπάνια, με μέση τιμή της ποινής που τους έχει επιβληθεί τους 119,9 μήνες (Sd=81,7), με 40,2% αυτών να έχει παραβατήσει στο παρελθόν, αλλά με 67,2% αυτών να έχουν προηγούμενη επαφή με το σύστημα δικαιοσύνης ή την αστυνομία, αν και αυτή η επαφή δεν είχε οδηγήσει πάντα σε καταδίκη. Έχει μεγαλώσει με τους φυσικούς της γονείς (85,7%), ανέφερε συγκρουσιακές σχέσεις στο σπίτι κατά την ανατροφή της (33,3%), και σε 16,4% οι φροντιστές της είχαν προβλήματα με αστυνομία ή και φυλάκιση. Γνωρίζει γραφή και ανάγνωση, έχει τελειώσει δευτεροβάθμια εκπαίδευση (45,0%) και πανεπιστήμιο (15,9%) και έχει καλό εργασιακό ιστορικό με 61,9% αυτών να έχει εργαστεί έως 15ετία σε κυρίως χειρωνακτικές εργασίες εκτός σπιτιού. Είχε μακροχρόνιες ερωτικές σχέσεις σχετικά σταθερές (88,8%) και είναι παντρεμένη 68,3% και παραμένει παντρεμένη και μέσα στη φυλακή (25,4%) όλων. Έχει παιδιά (65,1%) και μάλιστα 12,7% έχει τρία ή περισσότερα. Η ποιότητα της σχέσης της είχε περίπου ίσες πιθανότητας να είναι αρμονική(40,2%) ή βίαιη (42,3%). Η υγεία της φαίνεται είτε να επιδεινώνεται στη φυλακή είτε να αναζητά πιο συχνά ιατρική βοήθεια, με 50,8% αυτών να έχουν οργανικά προβλήματα , ενώ εκτός φυλακής μόλις 38,1% είχε ιατρικό ιστορικό. Λαμβάνει ψυχότροπα φάρμακα κυρίως αγχολυτικά(32,8%) με διάφορες αιτιάσεις, αντικαταθλιπτικά (18,5%) αντιψυχωσικά (3,7%) και σταθεροποιητές της διάθεσης (1,6%). Σύμφωνα με το DSM IV-TR στον άξονα Ι παρουσιάζει κατάθλιψη / δυσθυμία (23,8%), διαταραχή χρήσης ουσιών (10,6%), διπολική διαταραχή διάθεσης τύπου Ι (8,5%), αγχώδεις- 172 -Διαταραχές (7,9%) , σχιζοφρένεια και παραληρητικές Διαταραχές ( 4,2%). Έχει χαρακτηριστικά Διαταραχής Προσωπικότητας Ομάδας Β σύμφωνα με το DSM IV-TR και συγκεκριμένα Μεθοριακής (22,8%) και Αντικοινωνικής (43,9%). Δεν έχει επαφή με υπηρεσίες ψυχικής υγείας πριν την φυλάκιση και παρουσιάζει μεγάλο ποσοστό θετικού ιστορικού για αλκοόλ (39,7%) και ναρκωτικές ουσίες (38,6%). Δεν παραπονείται ιδιαίτερα για τις δύσκολες συνθήκες κράτησης (60,8%) και αναφέρει σε μικρό ποσοστό παράπονα οργανικής ή ψυχικής υγείας στα χρησιμοποιούμενα ερωτηματολόγια (33,1%).Στο δικό μας δείγμα οι κρατούμενες οι οποίες είχαν καταδίκη για βίαια εγκλήματα δεν είχαν ιστορικό φυλάκισης (79,4%%), αλλά είχαν προηγούμενη επαφή με την αστυνομία ή τη δικαιοσύνη αλλά χωρίς καταδίκες σε μεγάλο ποσοστό (50,0%). Η ποινή για βίαια εγκλήματα ήταν συνήθως ισόβια είτε μια είτε περισσότερες φορές στο 61,6% αυτών. Από τις γυναίκες με καταδίκη για βίαια εγκλήματα, μέσα στη φυλακή παρουσίαζαν ψυχιατρική νοσηρότητα περίπου 58,6% και κυριαρχούσε η Κατάθλιψη / Δυσθυμία (26,5%), ενώ ακολουθούσαν η Διαταραχή χρήσης ουσιών (14,7%), Διπολική Διαταραχή (8,8%), Σχιζοφρένεια και Παραληρητικές Διαταραχές (5,9%) και Αγχώδεις Διαταραχές (2,9%). Στο δείγμα μας υπήρχαν αντικοινωνικά στοιχεία προσωπικότητας στην παιδική – εφηβική ηλικία (30,2%) και βρέθηκε διπλασιασμός του ποσοστού (64,6%) των γυναικών με αντικοινωνικά στοιχεία προσωπικότητας στην ενήλικη ζωή. Αναφορικά με τις γυναίκες με στοιχεία διαταραχής προσωπικότητας στον άξονα ΙΙ του DSM-IV-TR [Μεθοριακή (22,8%) και Αντικοινωνική (43,95)] της μελέτης μας, βρήκαμε ότι σε αυτές υπερτερούσαν τα αδικήματα σχετικά με ναρκωτικά (50,8%) και οι ανθρωποκτονίες(19,0%), αδικήματα σχετικά με χρήματα (απάτες, πλαστογραφίες, εκβιασμός κ.α.) (15,1%), κλοπές (9,5%), αδικήματα σχετικά με σεξ (4,8%). Οι γυναίκες με διάγνωση διαταραχής προσωπικότητας ήταν πιθανότερο να είχαν προηγούμενο ποινικό ιστορικό και άλλων καταδικών (48, 4%), με συχνότερες προηγούμενες καταδίκες για αδικήματα σχετικά με ναρκωτικά (32, 5%).ΣυμπεράσματαΟι ιδιαιτερότητες των γυναικών κρατουμένων, αναγνωρίζονται όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια και γίνεται μια προσπάθεια να ερευνηθούν χωριστά από τους άντρες κρατουμένους , ώστε να αναδειχθούν οι ξεχωριστές ανάγκες τους που σχετίζονται με το φύλο, τη μητρότητα, τους διαφορετικούς κοινωνικούς ρόλους τόσο στην οικογένεια όσο και στην κοινωνία και να οργανωθεί καλύτερα η φροντίδα τους. Θα πρέπει, λοιπόν, να υπάρχει η δυνατότητα να οργανωθεί υψηλής ποιότητας έρευνα από επίσημους φορείς της πολιτείας. Η έρευνα δε θα πρέπει να περιορίζεται ή να επικεντρώνεται στην εγκληματολογία,- 173 -αλλά να επεκτείνεται και σε άλλες επιστήμες όπως η ιατρική, η ψυχολογία, η ψυχιατρική, η κοινωνιολογία κ.α. Υπάρχουν πολλά πρακτικά προβλήματα σχετικά με την έρευνα σε φυλακές και η πρόσβαση από ερευνητές εκτός του Υπουργείου Δικαιοσύνης είναι πιο συχνά δυσχερής, παρά καλοδεχούμενη. Θα πρέπει να προσκαλούνται επίσημοι φορείς σε μια διαλεκτική με τις υπηρεσίες του Υπουργείου Δικαιοσύνης, σε ένα εποικοδομητικό διάλογο. Η ανάπτυξη ψυχιατροδικαστικού ιατρείου και τμήματος στην 2η Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική κλινική που λειτουργεί στο Αττικόν νοσοκομείο, θεωρούμε ότι είναι ένας τέτοιος φορέας που έχει την δυνατότητα να βοηθήσει σε αυτή την αξιολόγηση.Είναι απαραίτητη η γνώση της επικράτησης ψυχιατρικών διαταραχών στις φυλακές για να τεκμηριωθούν οι ανάγκες ανάπτυξης υπηρεσιών ψυχικής υγείας για τους κρατουμένους. Δευτερεύον, άλλα εξίσου σημαντικό, είναι ότι ο αριθμός των σοβαρά ψυχικά διαταραγμένων κρατουμένων αποτελεί μέτρο για την αποτελεσματικότητα της συνεργασίας των υπηρεσιών της Ψυχιατρικής και της Νομικής επιστήμης, όσον αφορά τους ψυχικά ασθενείς παραβάτες. Θεωρείται ότι ένας από τους στόχους των υπηρεσιών ψυχικής υγείας είναι να κρατήσουν τους παραβάτες με σοβαρά ψυχικά νοσήματα εκτός φυλακής. Αυτή η συγκεκριμένη έρευνα μπορεί να αποτελέσει τη βάση για την ανάπτυξη υπηρεσιών ψυχικής υγείας για αυτές τις κρατούμενες και να αναδειχθούν αυτές οι ιδιαιτερότητές τους.Όλοι οι ψυχικά διαταραγμένοι παραβάτες, βρίσκονται σε μειονεκτική θέση λόγω της πολλαπλής τους ιδιότητας ως παραβατών, ως ψυχικά πασχόντων, ως οικονομικά ενδεών και ωs κοινωνικά μειονεκτούντων. Για τις γυναίκες, διακρίσεις λόγω του φύλου τους πρέπει να προστεθούν σε αυτή τη λίστα αν και το πρόσθετο μειονέκτημα λόγω φύλου μπορεί να είναι σχεδόν ασήμαντο εάν τοποθετηθεί δίπλα στα μειονεκτήματα του να είσαι ένας ψυχικά διαταραγμένος παραβάτης, χωρίς οικονομική και κοινωνική δύναμη. Διαφαίνεται ότι οι ψυχικά διαταραγμένες γυναίκες παραβάτες είχαν περισσότερα κοινά στοιχεία με αντίστοιχους ψυχικά διαταραγμένους άνδρες παρά με άλλες γυναίκες που δεν ήταν ψυχικά διαταραγμένες παραβάτες.Παρατηρήθηκε ότι ψυχικά διαταραγμένες γυναίκες στις φυλακές έχουν ειδικές ανάγκες και καθώς δεν υπάρχουν αναπτυγμένες υπηρεσίες ενδονοσοκομειακής ψυχικής φροντίδας, επιλέγονται λύσεις ανάλογα με την περίπτωση και την προθυμία των υπηρεσιών να συνδράμουν. Δεν υπάρχει ειδικό τμήμα όπως το Ψυχιατρείο φυλακών Κορυδαλλού, που απευθύνεται σε άντρες κρατούμενους, επομένως οι γυναίκες κρατούμενες με ψυχική διαταραχή παραπέμπονται σε ψυχιατρικές κλινικές ειδικών ψυχιατρικών νοσοκομείων και πολύ σπανιότερα, ή σχεδόν ποτέ , σε ψυχιατρικές κλινικές γενικών νοσοκομείων .Ένα από τα κύρια προβλήματα στις φυλακές, είναι η μεγάλη έλλειψη εξειδικευμένων υπηρεσιών για γυναίκες ψυχικά διαταραγμένες παραβάτες και η διασύνδεση τους με κοινοτικές υπηρεσίες . Τα τελευταία σχόλια θα πρέπει να αφορούν την επισήμανση για τη σπουδαιότητα της εκπαίδευσης όσων δουλεύουν σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας σε φυλακές στην ψυχιατροδικαστική, ώστε να αναγνωρίζουν ψυχικές διαταραχές και να χειρίζονται αποτελεσματικά διαταραγμένες συμπεριφορές. Είναι σημαντική η θεώρηση των ψυχικά διαταραγμένων παραβατών, ως πρωτίστως πασχόντων και δευτερευόντως ως παραβατών.