Η επίδραση της χορήγησης μαγνησίου από του στόματος στην ινσουλινοευαισθησία και το ισοζύγιο των ηλεκτρολυτών στην ιδιοπαθή υπέρταση

Abstract

Aim: This study aimed to investigate the effect of oral magnesium supplementation on ambulatory blood pressure (ABPM), insulin sensitivity (IS) and electrolyte balance in patients with mild essential hypertension. Methods: Blood pressure (BP) was assessed using ambulatory BP monitoring (ABPM). Insulin Sensitivity was estimated with Insulin Sensitivity indices derived from in Oral Glucose Tolerance Test (OGTT) and there were also laborious methods for serum and intracellular ions determination, serum lipids, fasting glucose and insulin levels and other standard biochemical parameter. Conclusion: This study presented some new and important evidence concerning the effects of magnesium and confirmed some findings with regard its impact on a group of patients with hypertension. In summary, the following were observed in the patients of our study: 1) a significant improvement in insulin sensitivity, 2) a significant decrease in SBP and DBP levels, 3) a significant decrease in total serum cholesterol and triglycerides and increase of HDL cholesterol, 4) a significant increase in icMg and icK levels and a decrease in icCa and icNa, 5) a decrease in both glucose AUC and insulin AUC.

Σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να ερευνηθεί: α) η επίδραση της χορήγησης μαγνησίου (Mg) σε υπερτασικούς ασθενείς πάνω στην ΑΠ., β) να ερευνηθούν οι μεταβολές των ενδοκυττάριων ιόντων K⁺, Na⁺, Ca⁺⁺, Mg⁺⁺ μετά την χορήγηση Mg και γ) να διαπιστωθεί αν οι μεταβολές των ενδοκυττάριων ιόντων επηρεάζουν την ινσουλινοευαισθησία. Μέθοδοι: 34 ασθενείς με ήπια ανεπίπλευτη ΑΥ πήραν μέρος στην μελέτη. Από αυτούς, στους 24 δόθηκε αγωγή με πινδολικό Mg σε δόση 600 mg ημερησίως ρένος για 3 μήνες, ενώ άλλοι 10 ασθενείς παρέμειναν μόνα στα υγιεινοδιαιτητικά μέτρα και παρακολουθήθηκαν για το αντίστοιχο χρονικό διάστημα (ομάδα ελέγχου). Οι κυριότεροι παράγοντες που εξετάστηκαν ήταν η ΑΠ με 24 ώρες καταγραφή της, τα ενδοκυττάρια ιόντα (K⁺, Na⁺, Ca⁺⁺, Mg⁺⁺), τα επίπεδα ινσουλίνης και γλυκόζης μετά από δοκιμασία ανοχής γλυκόζης (ΟΕΠ) οπού αργότερα υπολογίστηκε η ινσουλινοευαισθησία, το λιπιδαιμικό προφίλ, η νεφρική λειτουργία, οι ηλεκτρολύτες ορού και η αποβολή Mg στα ούρα 24ωρου. Αποτελέσματα: Συμπερασματικά η μελέτη αυτή παρουσίασε αρκετά νέα και σημαντικά στοιχεία γα την επίδραση του Mg στην ομάδα ασθενών με ΑΥ. Παρατηρήθηκε α) σημαντική βελτίωση της ινσουλινοευαισθησίας, β) σημαντική πτώση των επιπέδων της 24ωρης ΣΑΠ και ΔΑΠ, γ) σημαντική μείωση της ολικής χοληστερόλης και των τριγλυκεριδίων και αύξηση της HDL, δ) σημαντική αύξηση του icMg και icK και ελάττωση icCa και icNa, ε) ελάττωση AUC σακχάρων και AUC ινσουλίνης.