Απομόνωση και μοριακός χαρακτηρισμός ελληνικών στελεχών κυκλοϊού 2 του χοίρου: πειραματική μελέτη της παθογόνου δράσης του ιού σε χοιρίδια

Abstract

PCV2 isolates were detected from PMWS and PDNS cases. PCV2 was also associated with clinical cases of exudative epidermitis, necrotizing lymphadenitis and granulomatous enteritis for the first time in Greece. The virus probably entered into Greece through the international trade of breeders. The PCV2 sequences were not clustered according to the clinical syndrome that they were isolated from. Phylogenetic analysis in ORF3 gene showed a correlation between virus strains and type of histopathological lesions. However, the strain isolated from the clinical case of necrotizing lymphadenitis showed the greatest nucleotide variation. PMWS was diagnosed in a European female wild boar (Sus scrofa) in 2002 and in a wild boar less than six months old in 2005. This is the first detection of PCV2 DNA in the uterus of a wild boar. Both wild boars were from neighbouring hunting areas in central Greece. The phylogenetic analysis revealed that the virus might be transmitted between hunting areas. In addition, PCV2 may spread from domestic pigs to wild boars and vice versa.Conventional piglets with no antibodies against PCV2 were inoculated with high or low dose of a PCV2 virus strain isolated from a pig that presented necrotizing lymphadenitis. Immune enhancers were also supplemented in halves inoculated pig’s diet. Infected pigs presented diarrhea. Antibodies and viral DNA were detected in blood samples. The virus was excreted with nasal secretions and feces. PCV2 DNA was detected in lymph nodes, and jejunum and ileum of two pigs. Gross lesions were observed in gastrointestinal tract as well as in lymphoid tissue. Lymphocyte depletion and focal necrotizing lesions were present in lymph nodes of few pigs. Multifocal necrotizing lesions of variable severity were seen in jejunum and ileum. In addition, PCV2 antigen was detected in lymph nodes and intestine of infected pigs. The different virus doses and the addition of immune enhancers in pig’s diet did not have any significant effect on the progress of the infection. The previous findings suggested that infected pigs suffered from PMWS that was mainly characterized by necrotizing lesions in lymph nodes, jejunum and ileum.

Στελέχη του κυκλοϊού 2 ανιχνεύθηκαν σε χοίρους με ΠΣΑΑΧ και ΣΔΝΧ. Ο ιός ανιχνεύθηκε σε χοίρους με εξιδρωματική επιδερμίτιδα, νεκρωτική λεμφαδενίτιδα και κοκκιωματώδη εντερίτιδα στη χώρα μας, για πρώτη φορά στην παρούσα μελέτη. Από τη φυλογενετική ανάλυση προέκυψε ότι ο ιός πιθανά να εισήλθε στη χώρα μας με την εισαγωγή γεννητόρων από το εξωτερικό. Με βάση το ΑΑΠ3 φάνηκε ότι υπάρχει συσχετισμός ανάμεσα στα στελέχη και το είδος των ιστοπαθολογικών αλλοιώσεων που διαπιστώθηκε στα φυσικά περιστατικά από τα οποία ανιχνεύθηκαν. Το στέλεχος που ανιχνεύθηκε από το φυσικό περιστατικό της νεκρωτικής λεμφαδενίτιδας εμφάνιζε τη μεγαλύτερη διακύμανση σε επίπεδο νουκλεοτιδίων.Το ΠΣΑΑΧ στη χώρα μας διαγνώστηκε σε ένα θηλυκό αγριόχοιρο (Sus scrofa) το 2002 και έναν αρσενικό αγριόχοιρο ηλικίας μικρότερης των έξι μηνών το 2005 που προέρχονταν από γειτονικά κυνηγετικά καταφύγια της κεντρικής Ελλάδας. Στη μελέτη αναφέρεται για πρώτη φορά ανίχνευση DNA του ιού σε μήτρα αγριόχοιρου. Η μεγάλη ομοιότητα σε επίπεδο νουκλεοτιδίων των Ελληνικών στελεχών από τους αγριόχοιρους υποδηλώνει ότι η μετακίνηση των αγριόχοιρων ανάμεσα στις δύο περιοχές οδήγησε στην εξάπλωση του ιού. Τα στελέχη του ιού μεταδίδονται από τους οικόσιτους χοίρους στους αγριόχοιρους ή και αντίστροφα. Οροαρνητικά χοιρίδια έναντι του κυκλοϊού 2, μολύνθηκαν με στέλεχος του ιού που απομονώθηκε από ένα χοίρο με νεκρωτική λεμφαδενίτιδα. Ταυτόχρονα μελετήθηκε η επίδραση που είχαν η δόση του ιού και η χορήγηση ανοσοενισχυτικής ουσίας με το σιτηρέσιο στην πορεία της λοίμωξης. Τα μολυσμένα χοιρίδια εμφάνισαν διάρροια. Αντισώματα και DNA του ιού ανιχνεύθηκαν στο αίμα. Στο ρινικό έκκριμα, τα κόπρανα, ορισμένα λεμφογάγγλια, καθώς και στη νήστιδα και τον ειλεό ανιχνεύθηκε DNA του ιού. Μακροσκοπικές αλλοιώσεις παρατηρήθηκαν κυρίως στο πεπτικό σύστημα και το λεμφικό ιστό. Στα λεμφογάγγλια διαπιστώθηκαν μείωση του αριθμού των λεμφοκυττάρων και αλλοιώσεις εστιακής νέκρωσης σε μικρό αριθμό των μολυσμένων χοιριδίων. Στη νήστιδα και τον ειλεό διαπιστώθηκαν πολυεστιακά αλλοιώσεις νεκρωτικής εντερίτιδας κυμαινόμενου βαθμού έντασης. Το αντιγόνο του ιού ανιχνεύθηκε στα λεμφογάγγλια και το έντερο. Η δόση του ιού και η χορήγηση ανοσοενισχυτικής ουσίας με το σιτηρέσιο δεν είχαν σημαντική επίδραση στην πορεία της λοίμωξης. Τα μολυσμένα χοιρίδια εμφάνισαν ΠΣΑΑΧ το οποίο χαρακτηρίστηκε από τις νεκρωτικές αλλοιώσεις στο πεπτικό σύστημα και τα λεμφογάγγλια.