Η δράση του εμπλουτισμένου σε αιμοπετάλια πλάσματος (PRP) στην πώρωση τεχνητών οστικών ελλειμμάτων: κλινικός, ακτινολογικός και ιστοπαθολογικός έλεγχος

Abstract

The experimental attempts for finding the appropriate graft for bone healing acceleration began in mid 60’s. Since then, there have been used many kinds of grafts, which despite their benefits in bone healing, have disadvantages that make them useless in practice. The need of finding a graft that doesn’t have disadvantages has leaded the researchers to use autologous PRP (platelet-rich plasma) as a graft that can accelerate every kind of wound healing. PRP is the part of plasma that is rich in platelets, therefore rich in growth factors and it is produced with centrifugation of whole peripheral blood. Growth factors act as potent mitogens, so they enhance mitosis and multiplication of cells, accelerate neovascularization, act as powerful chemo attractant for macrophages, monocytes, inoblasts, and increase collagen synthesis. They also cover the region of wound antimicrobiologicaly, as they increase the number of leukocytes. This study researches the act of autologous PRP in the callousness of technically induced bone deficiencies that are 1cm. For that purpose have been used 14 dogs. In the middle of the tibia we made a bone deficiency of 1cm. The fractured parts of the tibia have been immobilized with the help of metal osteosynthetic plate with 6 to 8 screws. The bone defect of the left tibia was filled with PRP and scraps of autologous bone, while the defect of the right tibia of the same dog was filled only with scraps of autologous bone. The experimental dogs were split in 3. Dogs of the first group were chosen to be examined one month after the operation, of the second two months and the third three months after the operation.

At the same times (one, two and three months after the operation) there has been made a radiological evaluation of the process of fulfillment of bone gap. From the radiological study of all the dogs that took part in this experiment, arised that bridging of the fractured ends in the left tibia was faster than this in the right and it was conduced by the formation of dense osteal callus already from the first month after the operation and it is almost complete three months after the operation. From the histological study, arised that in the left tibia ossified tissue was noticed before than in the right, as well as mature bony callous existence, with which there was bridging of the fractured parts faster than the control group.

Ήδη από τη δεκαετία του 1960 είχαν ξεκινήσει προσπάθειες για την εξεύρεση κατάλληλου μοσχεύματος για την επιτάχυνση της πώρωσης των καταγμάτων (Urist 1965). Από τότε μέχρι σήμερα έχουν χρησιμοποιηθεί διάφορα είδη μοσχευμάτων, τα οποία όμως παρά την ευεργετική τους επίδραση στην πώρωση, παρουσιάζουν μειονεκτήματα που τα καθιστούν δύσχρηστα. Η ανάγκη εύρεσης ενός αυτομοσχεύματος χωρίς μειονεκτήματα, οδήγησε τους ερευνητές στη χρησιμοποίηση αυτόλογου PRP (platelet rich plasma- πλάσμα πλούσιο σε αιμοπετάλια) ως μοσχεύματος το οποίο μπορεί να επιταχύνει την επούλωση. Το PRP αποτελεί μέρος του πλάσματος, πλούσιο σε αιμοπετάλια, και κατ’ επέκταση πλούσιο σε αυξητικούς παράγοντες, το οποίο παρασκευάζεται από το ολικό αίμα με φυγοκέντρηση. Οι αυξητικοί παράγοντες επιτείνουν τη μιτωτική διαδικασία και τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων που μετέχουν στην οστική επανόρθωση, επιταχύνουν τη νεοαγγειογένεση, επιδρούν χημειοτακτικά στα μακροφάγα, στα μονοκύτταρα και στις ινοβλάστες και αυξάνουν τη σύνθεση κολλαγόνου. Επίσης, καλύπτουν αντιμικροβιακά την περιοχή, καθώς προκαλούν αύξηση του αριθμού των λευκοκυττάρων. Στην εργασία αυτή διερευνήθηκε πειραματικά η δράση αυτόλογου PRP στην πώρωση τεχνητών οστικών ελλειμμάτων εύρους 1cm. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκαν 14 πειραματόζωα - σκύλοι., στις κνήμες των οποίων δημιουργήθηκε οστικό έλλειμμα εύρους 1cm. Τα τμήματα της κνήμης ακινητοποιήθηκαν με τη βοήθεια μεταλλικής οστεοσυνθετικής πλάκας με 6 ή 8 κοχλίες. Το οστικό έλλειμμα της αριστερής κνήμης πληρώθηκε με PRPgel και ρινίσματα αυτόλογου οστού, ενώ της δεξιάς μόνο με ρινίσματα οστού. Τα πειραματόζωα χωρίστηκαν σε 3 ομάδες. Οι σκύλοι της πρώτης ομάδας επιλέχτηκε να μελετηθούν ένα μήνα μετά την επέμβαση, της δεύτερης ομάδας δύο μήνες και της τρίτης ομάδας τρεις μήνες μετά την επέμβαση. Στα ίδια χρονικά διαστήματα (ένα, δύο και τρεις μήνες μετά την επέμβαση) γινόταν ακτινολογικός έλεγχος της πορείας πλήρωσης του οστικού χάσματος. Από τον ακτινολογικό έλεγχο των πειραματοζώων, προέκυψε ότι η γεφύρωση των καταγματικών επιφανειών στην αριστερή κνήμη ήταν ταχύτερη εκείνης στη δεξιά και συντελούνταν με ανάπτυξη πυκνού οστέινου πώρου ήδη από τον πρώτο μήνα, για να ολοκληρωθεί σχεδόν πλήρως τρεις μήνες μετά τη δημιουργία του καταγματικού χάσματος. Από τον ιστολογικό έλεγχο του σχηματιζόμενου πώρου, προέκυψε ότι στην αριστερή κνήμη υπήρξε ανάπτυξη οστίτη ιστού ταχύτερα από ό, τι στη δεξιά, καθώς επίσης και ύπαρξη ώριμου οστέινου πώρου με τον οποίο γεφυρώθηκαν τα άκρα της κνήμης ταχύτερα από ό, τι στη δεξιά.