Η διερεύνηση του φαινομένου της συγκαλυμμένης υπέρτασης

Abstract

The use of 24h ambulatory blood pressure (BP) monitoring and home BP measurements in the diagnosis of arterial hypertension has led to classification of patients to normotensives [clinic BP <140/90 mmHg (systolic/diastolic) and out of clinic BP <135/85 mmHg], sustained hypertensives (SH) [clinic BP ≥140/90 mmHg and out of clinic BP ≥135/85 mmHg], isolated clinic hypertensives (ICH) [clinic BP ≥140/90 mmHg and out of clinic BP< 135/85 mmHg] and masked hypertensives (MH) [clinic BP <140/90 mmHg and out of clinic BP ≥135/85 mmHg]. Until today, little attention has been given to the category of MH and in Greece the MH phenotype of hypertension has only recently been recognized and studied. The purpose of this study was to explore the phenomenon of MH and compare it with categories of ICH and SH. This study included patient characteristics and psychometric parameters differences (personality type and mood diathesis differences). Left ventricular hypertrophy was assessed using electrocardiographic and echocardiographic indexes and also the 10 years cardiovascular risk was estimated.

Methods

Three hundred hypertensives from a total of 547 subjects from the Hypertension Center of 1rst Department of Propaedeutic Medicine Laiko General Hospital underwent clinic BP measurements in 3 study visits with one week apart and 24h ambulatory BP monitoring and were classified into those with MH, ICH and SH. Also, they underwent home BP measurements for 4 consequent workdays with duplicate morning and evening measurements. Personality type was estimated using the Minnesota Multiphasic Personality Inventory-2 (MMPI-2) scale and mood diathesis by Von Zerssen scale. Left ventricular hypertrophy was assessed using the Sokolow-Lyons electrocardiographic criteria and echocardiographic left ventricular mass index (LVMI). Ten years risk for cardiovascular event was estimated with SCORE scale for low risk regions. Statistical analysis was performed using the Statistical Package for Social Sciences software (SPSS release 15). A p value <0,05 was considered to be statistically significant.

Results

Mean age of study patients was 60±11 years old, 56% men and 77% were under treatment. MH patients were 59±11 years old, 62% men and 60% under treatment. WCH patients were 60±10 years old, 47% men and 74% under treatment. SH patients were 60±11 years old, 61% men και 81% under treatment. MH patients compared to ICH patients received fewer antihypertensive drugs and anxiolytics, exercised more frequently, had higher educational level and sensed more responsibilities at work than home. Also, they slept less at noon/evening and presented with more morning somnolence. Furthermore, MH patients compared to SH received fewer antihypertensive drugs and anxiolytics, exercised more frequently and were of a higher educational level. The first early morning BP measurement by ambulatory monitoring was higher in MH and SH than in ICH. “Dipping” pattern was more common in ICH. From the 100 patients being diagnosed with MH based on clinic and ambulatory BP measurements 78 were diagnosed with MH using clinic and home BP measurements.

Analysis of psychometric parameters showed that MH patients had lower score for type A personality. There were not impatient and did not show hostility, aggressiveness and competitivity in contrary to ICH and SH. Mood behavior of MH patients was more in the hypomania/euthymia range (more normothymic) than patients with ICH and SH, who were more depressed. Prevalence of left ventricular hypertrophy of MH patients was higher than that of ICH and similar to SH patients electrocardiographically (12%+ ICH, 21%* MH and 23% SH) and Sokolow-Lyons (mm) (ICH 31±4, MH 33±5, SH 35±5). Also, MH patients had in-between echocardiographically assessed left ventricular hypertrophy (33%+ ICH, 48%*+ MH and 67% SH) and LVMI (g/m²) (ICH 109±29+, MH 117±26+, SH 133±28). MH patients had higher prevalence of cardiovascular morbidity than ICH and similar to SH patients (47%+ ICH, 65%* MH and 67% SH) and estimated cardiovascular risk (0%+ ICH, 5%* MH and 8% SH). *, p <0,05 versus ICH and +, p <0,05 versus SH. Conclusions For the first time the present study investigated characteristic psychometric parameters of MH. They are more calm and quiet without sensing the feeling of urgent when they are measuring their BP at clinic, as they are not affected by the diagnosis of the disease. The environment of the clinic or even presence of the doctor calms them down and makes them have less negative thoughts. MH patients sleep less at noon/evening and present with more morning somnolence. They use fewer drugs, exercise more frequently, keep higher educational level and sense fewer responsibilities at home than work. Finally, MH patients have higher left ventricular hypertrophy, cardiovascular morbidity and risk than patients with ICH and similar to SH.

Η εισαγωγή της 24ωρης περιπατητικής καταγραφής αρτηριακής πίεσης (ΑΠ) και των μετρήσεων στο σπίτι στο διαγνωστικό έλεγχο της αρτηριακής υπέρτασης οδήγησε στην κατάταξη των ασθενών σε νορμοτασικούς [ΑΠ ιατρείου <140/90 mmHg (συστολική/διαστολική) και εκτός ιατρείου <135/85 mmHg], ασθενείς με μόνιμη αρτηριακή υπέρταση (ΜΑΥ) [ΑΠ ιατρείου ≥140/90 mmHg και εκτός ιατρείου ≥135/85 mmHg], μεμονωμένη αρτηριακή υπέρταση ιατρείου (ΜΑΥΙ) [ΑΠ ιατρείου ≥140/90 mmHg και εκτός ιατρείου <135/85 mmHg] και συγκαλυμμένη αρτηριακή υπέρταση (ΣΑΥ) [ΑΠ ιατρείου <140/90 mmHg και εκτός ιατρείου ≥135/85 mmHg]. Έως σήμερα λίγη προσοχή έχει αποδοθεί στην κατηγορία ασθενών με ΣΑΥ, ενώ στον ελληνικό πληθυσμό το φαινόμενο της ΣΑΥ άρχισε να διερευνάται τα τελευταία χρόνια.

Σκοπός της μελέτης ήταν η διερεύνηση του φαινομένου της ΣΑΥ σε ασθενείς του Ιατρείου Υπέρτασης και η σύγκρισή του με ομάδες ατόμων με ΜΑΥΙ και ΜΑΥ. Η διερεύνηση αφορούσε τα χαρακτηριστικά των ατόμων και τις διαφορές σε ψυχομετρικές παραμέτρους (τύπος προσωπικότητας και διαφορές διάθεσης). Επίσης, μελετήθηκαν οι δείκτες υπερτροφίας αριστερής κοιλίας και υπολογίστηκε ο 10ετής καρδιαγγειακός κίνδυνος.

Μεθοδολογία Από ένα σύνολο 547 ασθενών επελέγησαν 300 υπερτασικοί του Ιατρείου Υπέρτασης της Α΄ Προπαιδευτικής Παθολογικής Κλινικής και Ειδικής Νοσολογίας ΓΝΑ Λαϊκού, οι οποίοι υπεβλήθηκαν σε μετρήσεις ΑΠ στο ιατρείο σε 3 επισκέψεις με μεσοδιάστημα μιας εβδομάδας και σε 24ωρη περιπατητική καταγραφή και κατηγοριοποιήθηκαν σε ΣΑΥ, ΜΑΥΙ και ΜΑΥ. Ακόμη, έγιναν διπλές πρωινές και απογευματινές μετρήσεις ΑΠ στο σπίτι για 4 συνεχείς ημέρες εργασίας. Ο τύπος της προσωπικότητας εκτιμήθηκε με την κλίμακα Minnesota Multiphasic Personality Inventory-2 (MMPI-2) και η διάθεση με την κλίμακα Von Zerssen. Η υπερτροφία αριστερής κοιλίας εκτιμήθηκε ηλεκτροκαρδιογραφικά με τα κριτήρια Sokolow-Lyons και υπερηχοκαρδιογραφικά με το δείκτη μάζας αριστερής κοιλίας (ΔΜΑΚ). Ο 10ετής κίνδυνος για καρδιαγγειακό επεισόδιο υπολογίστηκε με την κλίμακα SCORE για χώρες χαμηλού κινδύνου. Η στατιστική ανάλυση έγινε με τη χρήση του στατιστικού προγράμματος SPSS 15 και τιμές p <0,05 θεωρήθηκαν ότι αντιπροσωπεύουν στατιστικά σημαντικές διαφορές. Αποτελέσματα Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 60±11 ετών, 56% άνδρες και από το σύνολο των ασθενών 77% ήταν υπό θεραπεία. Τα άτομα με ΣΑΥ είχαν μέση ηλικία 59±11 ετών, 62% άνδρες και 60% ήταν υπό θεραπεία. Τα άτομα με ΜΑΥΙ είχαν μέση ηλικία 60±10 ετών, 47% άνδρες και 74% ήταν υπό θεραπεία. Τα άτομα με ΜΑΥ είχαν μέση ηλικία 60±11 ετών, 61% άνδρες και 81% ήταν υπό θεραπεία. Τα άτομα με ΣΑΥ συγκριτικά με τα άτομα με ΜΑΥΙ έκαναν χρήση λιγότερων αντιϋπερτασικών και αγχολυτικών φαρμάκων, ασκούνταν περισσότερο, είχαν υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο και αισθάνονταν λιγότερες ευθύνες στο σπίτι και περισσότερες στην εργασία. Αναπαύονταν λιγότερες φορές το μεσημέρι/απόγευμα και παρουσίαζαν μεγαλύτερη ημερήσια υπνηλία. Επίσης, τα άτομα με ΣΑΥ συγκριτικά με τα άτομα με ΜΑΥ έκαναν χρήση λιγότερων αντιϋπερτασικών και αγχολυτικών φαρμάκων, ασκούνταν περισσότερο και είχαν υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο. Η πρώτη πρωινή μέτρηση ΑΠ με την 24ωρη καταγραφή ήταν υψηλότερη στα άτομα με ΣΑΥ και ΜΑΥ από τα άτομα με ΜΑΥΙ. Νυχτερινή «πτώση» ΑΠ (dipping) παρουσίασαν περισσότερο τα άτομα με ΜΑΥΙ. Από τους 100 ασθενείς που η διάγνωση της ΣΑΥ έγινε με μετρήσεις στο ιατρείο και την 24ωρη καταγραφή βρέθηκε να έχουν ΣΑΥ οι 78 όταν η διάγνωση έγινε με μετρήσεις στο σπίτι αντί της 24ωρης καταγραφής. Τα άτομα με ΣΑΥ είχαν χαμηλή βαθμολόγηση σε τύπο Α προσωπικότητα. Δεν είχαν έντονη ανυπομονησία, ούτε παρουσίαζαν εχθρικότητα, επιθετικότητα και ανταγωνιστικότητα σε αντίθεση με τα άτομα με ΜΑΥΙ και ΜΑΥ. Η διάθεση των ατόμων με ΣΑΥ ήταν περισσότερο υπομανιακή/νορμοθυμική παρά καταθλιπτική/καταθλιπτικού επεισοδίου σε αντίθεση με τα άτομα με ΜΑΥΙ και ΜΑΥ. Τα άτομα με ΣΑΥ είχαν μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης υπερτροφίας αριστερής κοιλίας ηλεκτροκαρδιογραφικά διαπιστωμένη από τα άτομα με ΜΑΥΙ και παρόμοια με τα άτομα με ΜΑΥ (12%+ ΜΑΥΙ, 21%* ΣΑΥ και 23% ΜΑΥ) και Sokolow-Lyons (mm) (MAYI 31±4, ΣΑΥ 33±5, ΜΑΥ 35±5). Επίσης, τα άτομα με ΣΑΥ είχαν ενδιάμεση υπερηχοκαρδιογραφικά διαπιστωμένη υπερτροφία αριστερής κοιλίας (33%+ ΜΑΥΙ, 48%*+ ΣΑΥ και 67% ΜΑΥ) και ΔΜΑΚ (g/m²) (ΜΑΥΙ 109±29+, ΣΑΥ 117±26+, ΜΑΥ 133±28). Τα άτομα με ΣΑΥ είχαν μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης καρδιαγγειακής νοσηρότητας από τα άτομα με ΜΑΥΙ και παρόμοια με τα άτομα με ΜΑΥ (47%+ ΜΑΥΙ, 65%* ΣΑΥ και 67% ΜΑΥ) και υπολογιζόμενο καρδιαγγειακό κίνδυνο (0%+ MAYI, 5%* ΣΑΥ και 8% ΜΑΥ). *, p <0,05 εναντίον ΜΑΥΙ και +, p <0,05 εναντίον ΜΑΥ. Συμπεράσματα Για πρώτη φορά η παρούσα μελέτη ανέδειξε τις ξεχωριστές ψυχομετρικές παραμέτρους των ατόμων με ΣΑΥ. Τα άτομα με ΣΑΥ είναι πιο χαλαροί και ήσυχοι και δεν εμφανίζουν το αίσθημα του επείγοντος όταν μετρούν την ΑΠ στο ιατρείο, αφού δεν έχουν επηρεαστεί από τη διάγνωση της νόσου. Ο χώρος του ιατρείου ή ακόμα και η παρουσία του ιατρού τους καθησυχάζει και κάνουν λιγότερες αρνητικές σκέψεις. Αναπαύονται λιγότερο το μεσημέρι/απόγευμα και παρουσιάζουν μεγαλύτερη ημερήσια υπνηλία. Τα άτομα με ΣΑΥ κάνουν χρήση λιγότερων φαρμάκων, ασκούνται συστηματικά, έχουν υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο και αισθάνονται λιγότερες ευθύνες στο σπίτι παρά στην εργασία. Τέλος, τα άτομα με ΣΑΥ παρουσιάζουν υπερτροφία αριστερής κοιλίας, καρδιαγγειακή νοσηρότητα και κίνδυνο μεγαλύτερο από τα άτομα με ΜΑΥΙ και παρόμοιο με τα άτομα με ΜΑΥ.