Ο πιθανός ρόλος των γλυκοζαμινογλυκανών στη διαφοροδιαγνωστική προσέγγιση του προστατικού αδενοκαρκινώματος

Abstract

It is already known that chondroitin sulphate (CS) is accumulated around acini in benign prostatic hyperplasia (BPH) and in prostatic adenocarcinoma (PCa). In addition CS is a marker of poor prognosis in PCa. MCs are responsible directly or indirectly -by interacting with fibroblasts- for CS production, whilst CS influences MCs differentiation and degranulation. The aim of this study was to investigate CS and MCs’ alterations in BPH and PCa.The study comprised 67 prostate specimens (16,4% fine needle biopsies, 31,3% transurethral resections, 22,4% suprapubic prostatectomies and 29,9% radical prostatectomies) from patients aged 50-87 years old with benign prostatic hyperplasia (BPH)(46,3%) or prostatic adenocarcinoma (PCa)(53,7%). Multiple serial paraffin sections were stained for Alcian Blue pH 2.5, May Grünwald Giemsa and immunostained for the monoclonal mouse anti-chondroitin sulphate (anti-CS), clone CS-56 (Sigma-Aldrich, Inc.) and the monoclonal mouse anti-mast cell tryptase (anti- tryptase), clone AA1 (Neomarkers, Fremont, USA). By using a computer image analysis system (Image-Pro®Plus for Windows, Media Cybernetics, L.P.), we calculated the area of CS deposition (CS-MA/field, CS-MA%), the absorbance of CS deposition (CS-MOD), MCs’ mean number (MC-MN/field, MC-MN/Sd area), the mean diameter (MC-MD) and the mean area (MC-MA) of MCs’ cytoplasm. The results (mean ± SE) were analyzed by using non-parametric methods (SPSS 10.0 for Windows). All p values <0.05 were statistically significant.MCs’ mean number between acini was lower in BPH than in PCa (p<0,05). MCs’ cytoplasm size was smaller in BPH than in PCa, between acini (p<0,05) and around acini (p<0,05). In all cases, MCs’ mean number was higher around acini than between acini (p<0,001). In PCa group, MCs’ cytoplasm size around neoplastic acini was bigger than between neoplastic acini (p<0,05). When pT2-staged PCa cases were compared to the pT3-staged cases, the former had lower CS-MOD (p<0,05) and more MCs between acini (p<0,05) as well as around acini (p<0,05). In BPH group, CS- MOD showed weak negative relationship to MCs’ mean number around acini. In PCa group, the area of CS deposition showed weak positive relationship to the MCs’ cytoplasm size between acini, and CS-MOD showed weak negative relationship to the MCs’ cytoplasm size around acini. In neoplastic areas, MCs with anti-CS stained granules were found.CS and MCs show parallel alterations. MCs around acini are more responsible -than the MCs between acini- for CS production in prostatic diseases, and also MCs’ cytoplasm size seems to be a good marker of their activation.

Είναι γνωστή η περιαδενική συσσώρευση της θειϊκής χονδροϊτίνης (CS) στην . καλοήθη υπερπλασία (ΒΡΗ) και στο αδενοκαρκίνωμα του προστάτη (PCa) καθώς και ο ρόλος της ως κακό προγνωστικό δείκτη στο PCa. Τα μαστοκύτταρα (MC) είναι υπεύθυνα άμεσα ή έμμεσα -μέσω των ινοβλαστών- για την παραγωγή της CS, ενώ η CS επηρεάζει τη διαφοροποίηση και την αποκοκκίωση των MC. Σκοπός της μελέτης αυτής είναι η διερεύνηση των μεταβολών της CS και των MC στην ΒΡΗ και στο PCa.Η μελέτη περιλαμβάνει 67 προστατικά παρασκευάσματα (16,4% διορθικές βιοψίες, 31,3% διουρηθρικές προστατεκτομές, 22,4% διακυστικές προστατεκτομές, 29,9% ριζικές προστατεκτομές) από ασθενείς ηλικίας 50-87 ετών με ΒΡΗ (46,3%) και PCa (53,7%). Πολλαπλές συνεχόμενες τομές παραφίνης βάφτηκαν με τις χρώσεις Alcian Blue pH 2.5 και May Grünwald Giemsa, και έγινε ανοσοϊστοχημεία για τα μονοκλωνικά αντισώματα mouse anti-chondroitin sulphate (anti-CS), clone CS-56 (Sigma-Aldrich, Inc.) και mouse anti-mast cell tryptase (anti-tryptase), clone AA1 (Neomarkers, Fremont, USA). Με ψηφιακή ανάλυση εικόνας έγινε προσδιορισμός της μέσης έκτασης του στρώματος που καταλαμβάνει η CS (CS-MA/field, CS- ΜΑ%), της μέσης οπτικής πυκνότητας της CS (CS-MOD), του μέσου αριθμού των MC (MC-MN/field, MC-MN/Sd area), της μέσης διαμέτρου και του μέσου εμβαδόν επιφάνειας (MC-MA) του κυτταροπλάσματος των MC. Τα αποτελέσματα (meaniSE) επεξεργάστηκαν στατιστικά με μη παραμετρικές μεθόδους (SPSS 10.0 for Windows). Όλες οι τιμές ρ<0,05 θεωρήθηκαν στατιστικά σημαντικές.Ο μέσος αριθμός των MC στο στρώμα μεταξύ των αδενίων ήταν μικρότερος στην ΒΡΗ απ’ό,τι στο PCa (ρ<0,05). Το μέγεθος των MCs ήταν μικρότερο στην ΒΡΗ απ’ό,τι στο PCa, στην περιοχή μεταξύ των αδενίων (ρ<0,05) αλλά και γύρω από τα αδένια (ρ<0,05). Σε όλα τα περιστατικά, ο μέσος αριθμός των MCs ήταν μεγαλύτερος γύρω από τα αδένια απ’ό,τι μεταξύ των αδενίων (ρ<0,001). Στην ομάδα PCa, το μέγεθος των MC γύρω από τα νεοπλασματικά αδένια ήταν μεγαλύτερο απ’ό,τι στην μεταξύ των νεοπλασματικών αδενίων περιοχή (ρ<0,05). Τα PCa σταδίου ρΤ2 σε σχέση με τα ρΤ3, είχαν μικρότερη CS-MOD (ρ<0,05) και περισσότερα MC τόσο γύρω από τα αδένια (ρ<0,05) όσο και μεταξύ των αδενίων (ρ<0,05). Στην ομάδα ΒΡΗ, η CS-MOD εμφανίζει ασθενή αρνητική συσχέτιση με τον αριθμό των MC γύρω από τα αδένια. Στην ομάδα PCa, η έκταση του στρώματος που καταλαμβάνει η CS εμφανίζει ασθενή θετική συσχέτιση με το μέγεθος των MC γύρω από τα αδένια, ενώ η CS-MOD εμφανίζει ασθενή αρνητική συσχέτιση με το μέγεθος των MC μεταξύ των αδενίων. Στις νεοπλασματικές περιοχές, εντοπίστηκαν MC με κοκκία σημασμένα με anti-CS.CS και MC εμφανίζουν παράλληλες μεταβολές. Τα MC του προστατικού στρώματος γύρω από τα αδένια φαίνεται να ευθύνονται περισσότερο -σε σχέση με τα MC του στρώματος μεταξύ των αδενίων- για την παραγωγή CS στις παθήσεις του προστάτη, και επιπλέον το μέγεθος τους φαίνεται να αντιπροσωπεύει το βαθμό ενεργοποίησής τους.