Η ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΙΚΙΑΣ ΧΑΜΗΔΙΕ (1885-1912)

Abstract

THE THESIS REFERS TO THE DEVELOPMENT OF THE HAMIDIYE DISTRICT, THE FIRST "EXTRAMUROS" EXTENSION OF THESSALONIKI ALONG THE EAST COAST FROM 1885 TO 1912. THE FIRST CHAPTER IS ABOUT THESSALONIKI DURING THE "TAURIMAT" ERA AND THE MODERNISATION OF THE CITY AFTER THE REFORCES OF THE OTTOMAN ADMINISTRATION. THE SECOND CHAPTER REFERS TO THE URBANISATION OF THE NEW SUBURB THROUGH THE DIFFERENT PLANS ELABORATED BY THE MUNICIPALITY, AS WELL AS TO THE MODERNISATION OF THE INTRASTRUCTURE OF THE SUBURB. IN THE 3RD CHAPTER THERE IS AN IDENTIFICATION AND CHRONOLOGICAL APPROACH OF ALL THE HAMIDIYE BUILDINGS WE HAVE DISCOVERED, AND IN THE LAST CHAPTER ONE COULD FOLLOW A TYPOLOGICAL AND MORPHOLOGICAL ANALYSIS OF ALL THEBUILDING TYPES THROUGH THE ROLE OF ARCHITECT AND THE COMMANDING AUTHORITY, PUBLIC OR PRIVATE.

Η ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΑ ΜΕΡΗ: ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΜΙΑ ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΠΟΛΗΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ 19ΟΥ ΑΙΩΝΑ. ΕΞΕΤΑΖΕΤΑΙ Η ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΘΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΡΕΧΟΥΣΑ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΩΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΩΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ, ΤΟΥ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΤΕΛΟΥΜΕΝΗΣ "ΔΥΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ" ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΕΞΕΤΑΖΕΙ ΤΟ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΥΝΟΙΚΙΑΣ: ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ 1885, ΑΝΑΛΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΟΥ ΣΥΝΤΕΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΟΙ ΦΑΣΕΙΣ - ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΧΩΡΟΓΡΑΦΙΚΕΣ- ΤΗΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΤΗΣ. ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ, ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΥΡΙΟ ΚΟΡΜΟ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ, ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΑ ΚΤΙΡΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΑΥΤΙΣΘΕΙ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΘΕΙ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΑΡΧΕΙΑΚΟ ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΙΚΑ ΚΤΙΡΙΑ, ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΟΙ ΧΩΡΟΙ, ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΔΟΜΗΣΗΣ, ΣΥΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΣΥΝΟΙΚΙΑΣ. ΣΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΡΟΣ ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΙ ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ ΚΤΙΡΙΑΚΟΙ ΤΥΠΟΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ, ΣΕ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟ ΜΕ ΝΕΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ, ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΙΟΘΕΤΗΣΗ ΔΥΤΙΚΩΝ ΜΟΝΤΕΛΩΝ. ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΜΙΑ ΤΥΠΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΥΠ'ΟΨΙΝ ΤΗΣ ΤΗΝ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ, ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΕΘΝΙΚΟΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΝΑΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ. ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΚΤΙΡΙΑΚΩΝ ΤΥΠΩΝ ΩΣ ΠΡΟΣ ΕΠΙΡΡΟΕΣ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΑ ΑΠΟ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΜΟΡΦΕΣ, ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ ΕΙΔΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΛΙΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΣΕ ΑΤΟΜΙΚΟ, ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ, ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΟΡΦΗΣ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ, ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΓΕΛΟΝΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΥ ΡΥΘΜΟΥ.