Διερεύνηση της έκφρασης πρωτεϊνών σχετιζόμενων με την αγγειογένεση στην ανάπτυξη της υπερπλασίας και των αδενωμάτων των παραθυρεοειδών αδένων

Abstract

Angiogenesis is a complex pathway of regulated mediators that act to promote neovascularization from preexisting vessels. Neovascularization is required for the development of growing tissues and tumors as well. Endocrine glands, having a rich vascularization, promoted vast research regarding angiogenesis. The aim of this study is to investigate the angiogenetic factors in the various parathyroid diseases (adenoma, diffused hyperplasia, and carcinoma). Histology specimens from 46 patients (20 male-26 female), m.a. 48.6 and 54.3 years respectively were studied. Eighteen out of 46 (39.1%) were operated on for parathyroid adenoma, 22/46 (47.8%) for diffused hyperplasia, 3/46 (6.5%) for carcinoma, while 3/46 (6.5%) were normal parathyroid tissue. Immunohistochemical methods were used to determine the angiogenesis factors VEGF and TP, vascular density (expression of CD-31 antibody) and cellular growth (Ki-67 antigen). Data were correlated with disease, sex, age and glands’ weight and results were analyzed and compared using fisher’s exact test or unpaired two tailed t-test. Results: a) There was no difference in the frequency of appearance of adenoma and diffused hyperplasia between male and female. b) The mean weight was found to be statistically significant grater in adenomas than in diffused hyperplasia (p=0.007) and normal parathyroid tissue (p<0.0001). c) Vascular Density (VD) was found to be higher in diffused hyperplasia compared to adenomas, and in adenomas compared to normal tissue (statistically not significant). d) VEGF expression was found to be higher in diffused hyperplasia compared to adenomas (statistically not significant). e) In diffused hyperplasia Vascular Density and VEGF expression are related with the glands’ weight, a result not found in adenomas. f) In adenomas the angiogenetic activity was found in direct proportion with the glands’ function. In conclusion, in the present study, variations were found in the angiogenetic activity between adenomas and diffused hyperplasia, results that were of no statistical significance. It is found that the increase of the adenomas’ weight is independent from the rate of angiogenetic activity, while is in direct proportion with their functionality (PTH levels). Finally, it seems that angiogenesis is expressed more intensively in diffused hyperplasia, although statistical correlation with VEGF, TP and mitotic activity (Ki-67) was not found.

Η αγγειογένεση είναι ένας πολύπλοκος καταρράκτης παραγόντων που συνεργάζονται με στόχο την ανάπτυξη νέων αγγείων από ήδη προϋπάρχοντα. Η νεοαγγείωση αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση στην ανάπτυξη όλων των αναπτυσσόμενων ιστών αλλά και όλων των όγκων. Οι ενδοκρινείς αδένες με την πλούσια αγγείωσή τους αποτέλεσαν έναυσμα έρευνας της αγγειογένεσης. Σκοπός της μελέτης είναι η διερεύνηση των αγγειογενετικών παραγόντων στις παθήσεις των παραθυρεοειδών αδένων (αδένωμα, διάχυτη υπερπλασία, καρκίνωμα). Μελετήθηκαν ιστολογικά παρασκευάσματα 46 ασθενών (20Α - 26Γ), Μ.Η. 48,6 και 54,3 έτη αντίστοιχα. Οι 18/46 (39,1%) χειρουργήθηκαν για αδένωμα παραθυρεοειδούς, 22/46 (47,8%) για διάχυτη υπερπλασία, 3/46 (6,5%) για καρκίνωμα, ενώ υπήρχαν και 3/46 (6,5%) φυσιολογικοί παραθυρεοειδείς αδένες. Ανιχνεύθηκαν με ανοσοϊστοχημικές μεθόδους οι αγγειογενετικοί παράγοντες VEGF και TP, η αγγειακή πυκνότητα (έκφραση αντισώματος CD-31) και ο κυτταρικός πολλαπλασιασμός (αντιγόνο Ki-67). Συσχετίσθηκαν ανάλογα με την πάθηση, το φύλο, την ηλικία και το βάρος των παραθυρεοειδών αδένων. Τα αποτελέσματα αναλύθηκαν και συγκρίθηκαν με το fisher’s exact test ή το unpaired two tailed t-test. Αποτελέσματα: α) δεν διαπιστώθηκε διαφορά συχνότητας εμφάνισης αδενώματος και διάχυτης υπερπλασίας στα δύο φύλα, β) το μέσο βάρος των αδενωμάτων βρέθηκε στατιστικά σημαντικά μεγαλύτερο από αυτό των αδένων με διάχυτη υπερπλασία (ρ=0,007), και από των φυσιολογικών (ρ<0,0001), γ) η αγγειακή πυκνότητα (VD) βρέθηκε υψηλότερη στη διάχυτη υπερπλασία σε σύγκριση με το αδένωμα, και στο αδένωμα σε σύγκριση με τους φυσιολογικούς (στατιστικά μη σημαντική), δ) η έκφραση του VEGF ήταν υψηλότερη στην διάχυτη υπερπλασία σε σύγκριση με το αδένωμα (στατιστικά μη σημαντική), ε) στη διάχυτη υπερπλασία τόσο η αγγειακή πυκνότητα όσο και η έκφραση VEGF σχετίζονται με το βάρος των παραθυρεοειδών αδένων σε αντίθεση με το αδένωμα, στ) στα αδενώματα η αγγειογενετική δραστηριότητα βρέθηκε ανάλογη με την λειτουργικότητα των αδένων. Συμπερασματικά, στην παρούσα μελέτη διαπιστώθηκαν διαφορές στην αγγειογενετική δραστηριότητα μεταξύ αδενωμάτων και διάχυτης υπερπλασίας, όχι όμως στατιστικά σημαντικές. Βρέθηκε, ότι η αύξηση του βάρους των αδενωμάτων δεν εξαρτάται από τον βαθμό της αγγειογενετικής δραστηριότητας, ενώ είναι ανάλογη με την λειτουργικότητα τους (επίπεδα PTH). Τέλος, φάνηκε η αγγειογένεση να εκφράζεται πιο έντονα στη διάχυτη υπερπλασία, χωρίς όμως να διαπιστωθεί στατιστική συσχέτιση με τους παράγοντες VEGF, TP και την μιτωτική δραστηριότητα (Ki-67).