Επίδραση του ινοτρόπου παράγοντα λεβοσιμενδάνης σε ασθενείς με συστολική δυσλειτουργία της αριστερής κοιλίας σε διάφορες αιμοδυναμικές μετρήσεις

Περίληψη

Εισαγωγή : Η συνεχώς αυξανόμενη χρήση β-αναστολέων στην θεραπεία της χρόνιας καρδιακής ανεπάρκειας αυξάνει και το ποσοστό των ασθενών με οξεία καρδιακή ανεπάρκεια, οι οποίοι λαμβάνουν, μεταξύ των άλλων φαρμάκων και β-αναστολέα. Η χορήγηση ινότροπων ενδείκνυται στις περιπτώσεις εκείνες, που δεν ανταποκρίνονται ικανοποιητικά στη συνήθη θεραπευτική αγωγή. Η προηγηθείσα λήψη β-αναστολέα έχει σαν αποτέλεσμα ανοχή στην δράση της δοβουταμίνης, με συνέπεια την χορήγηση μεγαλυτέρων δόσεων, οι οποίες αυξάνουν τις περιφερικές αντιστάσεις και επιδεινώνουν, προσκαίρως, την κατάσταση του ασθενή. Σκοπός της μελέτης αυτής, είναι να διαπιστωθεί το αποτέλεσμα της χορήγησης λεβοσιμενδάνης σε ασθενείς με οξεία καρδιακή ανεπάρκεια, οι οποίοι βρίσκονταν σε αγωγή και με β-αναστολέα. Ασθενείς και Μέθοδοι : Μελετήθηκαν 18 ασθενείς με οξεία καρδιακή ανεπάρκεια, στους οποί
η με ρυθμό 0,1μg/kg/min για 24 ώρες. Οι ίδιες μετρήσεις, εκτός του κλάσματος εξώθησης, επανελήφθησαν και μετά το τέλος της έγχυσης. Σε κάθε μία από τις δύο ομάδες έγινε σύγκριση των αποτελεσμάτων των μετρήσεων, πριν και μετά την έγχυση, με την εφαρμογή του t-test κατά ζεύγη. Αποτελέσματα : Η καρδιακή παροχή και η πίεση ενσφήνωσης βελτιώθηκαν στατιστικά σημαντικά, με την έγχυση της λεβοσιμενδάνης, σε όλους τους ασθενείς. Στην ομάδα, που δεν ελάμβανε β-αναστολέα, η καρδιακή παροχή αυξήθηκε κατά 43,8%,ενώ η πίεση ενσφήνωσης μειώθηκε κατά 33% ( p < 0,001). Στην ομάδα, που έπαιρνε β-αναστολέα, τα ποσοστά ήταν 17,72% και 17,5% αντίστοιχα ( p < 0,001).Στατιστικά σημαντική μείωση καταγράφηκε στις συστηματικές αντιστάσεις, τόσο στην ομάδα που δεν ελάμβανε β-αναστολέα, όσο και σε εκείνη που έπαιρνε ( 31% και 15% αντίστοιχα, p<0,001). Το ίδιο συνέβη και με τις πνευμονικές αντιστάσεις ( 44,5% και 25% αντίστοιχα, p<0,001). Συμπεράσματα : Η λήψη β-αναστολέα δεν αναιρεί την ευνοική επίδραση της λεβοσιμενδάνης στις αιμοδυναμικές παραμέτρους. Συνεπώς, η χορήγηση λεβοσιμενδάνης, δεν προυποθέτει διακοπή του β-αναστολέα.
περισσότερα

Περίληψη σε άλλη γλώσσα

Background: Beta-blockers, are frequently prescribed in heart failure patients, according to current guidelines. Consequently, a continuously increasing percentage of people suffering from decompensated heart failure, take a b-blocker nowadays. Positive inotropic treatment, is indicated in cases not responding to vasodilators and diuretics. In case, a patient is already on a b-blocker, usual doses of dobutamine are ineffective, and higher doses may deteriorate patient status, due to increased peripheral resistance. On the other hand, levosimendan, a newer positive inotropic agent, does not act through adrenergic receptors, as dobutamine does. Aim : To evaluate the influence of chronic b-blockade on haemodynamic parameters of patients with decompensated heart failure, treated with levosimendan Methods and Patients: 18 patients with acutely decompensated heart failure, needing inotropic treatment (8 on chronic b-blockade), were included in this study. Prerequisities for a patient to ...