Ο ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ ΩΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

Abstract

THE DISSERTATION'S AIM IS TO FOLLOW THE DEVELOPMENT OF THE HISTORIOGRAPHY OF LITERATURE AND THE MAKING OF A LITERARY CANON IN GREECE DURING THE 19TH CENTURY AND THE BEGINNING OF THE 20TH UNTIL 1940. THE CENTRAL ISSUE WAS TO EXTRACT A LITERARY CANON FROM THE CRITICAL ESSAYS OF PALAMAS AND TO ANALYZE ITS THEORETICAL AND CRITICAL PRESUPPOSITIONS. THIS TASK OCCUPIES THE SECOND AND LONGEST PART OFTHE DISSERTATION. THE FIRST PART EXAMINES THE BEGINNING OF THE HISTORIOGRAPHY OF LITERATURE IN 19TH CENTURY. IT AIMS TO UNDERLINE THE PROBLEMS THAT PALAMAS HAD TO FACE WHEN HE STARTED TO WRITE HIS CRITICAL ESSAYS. THE THIRD PART EXAMINES THE EUROPEAN HISTORIOGRAPHY OF LITERATURE AND COMPARES THE LITERARY CANON OF PALAMAS TO FOUR FOREIGN HISTORIES OF LITERATURE: THE ONES OF H. TAINE, F. DE SANCTIS, W. SCHERER AND G . LANSON. IT AIMS TO SHOW THE COMMON POINTS AS WELL AS THE DIFFERENCES BETWEEN THE WORK OF PALAMAS AND THE WORK OF THE EUROPEAN HISTORIANS. FINALLY, THE FOURTH PART EXAMINES THE RECEPTION OF PALAMAS LITERARY CANONBY THE HISTORIES OF MODERN GREEK LITERATURE AND OTHER CRITICAL ESSAYS UNTIL 1940.

Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΚΑΝΟΝΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΤΑ ΤΟ 19Ο ΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 20ΟΥ ΩΣ ΤΟ 1940. ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΗΤΑΝ ΝΑ ΕΞΑΧΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΙΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΕΝΑ ΜΟΝΤΕΛΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΛΥΘΟΥΝ ΟΙ ΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ. Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΥΤΗ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ. ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΕΞΕΤΑΖΕΙ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟ 19Ο ΑΙΩΝΑ. Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ Ν'ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΗ. ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΙΝΕΙ ΤΟΝ ΠΑΛΑΜΙΚΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΚΑΝΟΝΑ ΜΕ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ: H. TAINE, ΤΟΥ F. DE SANCTIS, ΤΟΥ W. SCHERER ΚΑΙ ΤΟΥ G. LANSON. Ο ΣΤΟΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΑΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΤΑΧΘΕΙ ΤΟ ΠΑΛΑΜΙΚΟ ΕΡΓΟ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ. ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟΜΕΡΟΣ ΕΞΕΤΑΖΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΙΚΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΚΑΝΟΝΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΚΡΙΤΙΚΑ ΕΡΓΑ ΩΣ ΤΟ 1940.