Απορριπτόμενα αλιεύματα από τις μηχανότρατες στο Θρακικό πέλαγος

Abstract

The present study was conducted in the Thracian Sea, seasonally, from autumn 1996 until May 1998, using professional fishing bottom trawlers, and focuses mainly on the discarded catches and, to a lesser extent, on marketable ones, with emphasis on fishes. Sampling was conducted following normal commercial fishing practises. The duration of the fishing trips ranged from one to three days, whereas haul duration ranged from 35 to 385 min. Overall, 114 hauls were performed at depths ranging from 18.7 to 355.6 m. The total catch was 24376 kg (13137 kg fishes, 4410 kg crustaceans, 2141 kg cephalopods and 4688 kg of other invertebrates) in 262.6 hours of fishing. From those, 44.9% were marketable, whereas 55.1% were discarded. In all cases fishes dominated the catch, with 52.8% of the mean catch being composed of fishes, 14.7% of crustaceans, 9.7% of cephalopods and 22.8% of other invertebrates. The discard rates did not vary significantly between the two years of study. Seasonally, the greatest discard rate was observed in autumn, while, concerning the depth zones, the lowest discard rate was recorded at depths > 300 m (36.3%), where only one haul was performed, whereas in the zones 0 – 150 and 150 – 300 m the mean discard rates were 56.7 and 53.5%, respectively. In total, 141 fish species, belonging to 53 families, were caught. Of those, 17 were exclusively marketable, 58 discarded, and 66 species had individuals in both, the marketable and discarded fraction. The number of fish species caught did not differ with year, whereas it was much lower during spring (86 species) when compared to winter and autumn (120 and 117 species, respectively), despite the fact that haul duration was approximately the same for all seasons. The species number was negatively related to hauling depth. The most abundant fish species caught were Serranus hepatus, followed by Arnoglossus laterna, Trachurus mediterraneus, Lepidopus caudatus, Merluccius merluccius and Citharus linguatula. At greater depths, the dominant species was Gadiculus argenteus argenteus. There was a small variation of the dominant marketable and discarded species, with respect to the year of study. Length frequency distributions were constructed for the most, numerically, abundant species, both discarded and marketable, per season and depth zone. The estimation of the discarding length, i.e. the length at which 50% of the individuals of a marketable species is being marketed, revealed that a large number of small individuals of highly marketable species, such as Merluccius merluccius, are being caught and marketed. The relationship between mean and maximum total body length and depth of capture was examined for 27 fish species and the prevailing trend was “bigger – deeper”. The number of species and families and the (number of species) / (number of families) ratio were both negatively related to depth. From the abundance – depth relationship of 55 species it was revealed that, for the majority of fish species,

Η παρούσα έρευνα πραγματοποιήθηκε στο Θρακικό Πέλαγος, σε εποχική βάση, από το φθινόπωρο του 1996 ώς το Μάιο του 1998, από επαγγελματικά σκάφη με παραδοσιακή τράτα βυθού και αφορά κυρίως τα απορριπτόμενα αλλά και τα εμπορικά αλιεύματα, με έμφαση στα ψάρια. Οι δειγματοληψίες πραγματοποιήθηκαν σε συνθήκες κανονικής εμπορικής αλιείας. Η διάρκεια των αλιευτικών ταξιδιών ήταν από μια ώς τρεις μέρες και η διάρκεια των σύρσεων κυμάνθηκε από 35 ώς 385 min. Πραγματοποιήθηκαν 114 σύρσεις, το βάθος των οποίων κυμάνθηκε από 18,7 m ώς 355,6 m. Συνολικά, στη διάρκεια της έρευνας, αλιεύτηκαν 24.376 kg αλιευμάτων (13.137 kg ψαριών, 4.410 kg καρκινοειδών, 2.141 kg κεφαλοπόδων και 4.688 kg “άλλων ασπονδύλων”) σε 262,6 ώρες αλιείας. Από αυτά, το 44,9% ήταν εμπορικά, ενώ το 55,1% ήταν απορριπτόμενα αλιεύματα. Τα επικρατέστερα αλιεύματα σε κάθε περίπτωση ήταν τα ψάρια. Το 52,8% του μέσου συνολικού αλιεύματος ήταν ψάρια, το 14,7% καρκινοειδή, το 9,7% κεφαλόποδα και τέλος το 22,8% ήταν άλλα ασπόνδυλα. Τα ποσοστά των απορριπτόμενων αλιευμάτων δεν διαφοροποιήθηκαν σημαντικά ανάμεσα στα δύο χρόνια της έρευνας. Εποχικά, το μεγαλύτερο ποσοστό απορριπτόμενων αλιευμάτων παρατηρήθηκε το φθινόπωρο, ενώ όσον αφορά τις ζώνες βάθους, το μικρότερο ποσοστό απορριπτόμενων αλιευμάτων βρέθηκε σε βάθη > 300 m (36,3%), όπου όμως έγινε μια μόνο σύρση, ενώ στις ζώνες 0 – 150 και 150 – 300 m τα ποσοστά ήταν 56,7 και 53,5% αντίστοιχα. Συνολικά προσδιορίστηκαν 141 είδη ψαριών τα οποία ταξινομήθηκαν σε 53 οικογένειες. Από αυτά, 17 είδη ήταν αποκλειστικά εμπορικά, 58 εξ ολοκλήρου απορριπτόμενα, και 66 είδη συμμετείχαν τόσο στο εμπορικό όσο και στο απορριπτόμενο τμήμα του αλιεύματος. Ο αριθμός των αλιευμένων ειδών ψαριών δε διέφερε με το έτος της έρευνας, ενώ ήταν πολύ μικρότερος την άνοιξη (86 είδη), απ’ ότι το χειμώνα και το φθινόπωρο (120 και 117 είδη αντίστοιχα), παρά το γεγονός ότι οι ώρες αλιείας ήταν παρόμοιες όλες τις εποχές. Ο αριθμός των ειδών επίσης μειωνόταν με το βάθος σύρσης. Το πιο άφθονο είδος ψαριού ήταν το Serranus hepatus, ακολουθούμενο από τα Arnoglossus laterna, Trachurus mediterraneus, Lepidopus caudatus, Merluccius merluccius και Citharus linguatula. Στα μεγαλύτερα βάθη κυρίαρχο ήταν το Gadiculus argenteus argenteus. Τα κυρίαρχα εμπορικά και απορριπτόμενα είδη διέφεραν σε μικρό βαθμό ανάλογα με το έτος έρευνας. Από τα στοιχεία μήκους που συλλέχθηκαν κατασκευάστηκαν οι κατά μήκος συνθέσεις